Danique Bossers is de founder en director van modemerk Most Wanted. Samen met haar verloofde Pieter heeft ze twee kinderen: Marley en Teddy.
Ze vertelt hoe het is voor haar om werk te combineren met het moederschap. Hoe ben je op Most Wanted gekomen? Waar staat het merk voor? Al van kleins af aan is mode me met de paplepel ingegoten. Mijn ouders werkten allebei in de branche en ik ging ook vaak met ze mee, ik vond dat geweldig! Vooral de Modefabriek en het World Fashion Centre vond ik indrukwekkend. Ik dacht: ik moet hier iets mee doen, maar was nog veel te jong om echt een stap te zetten. Toen ik 19 was begon het dusdanig te kriebelen, dat ik het nu echt wilde gaan doorzetten. Ik begon! Samen met een vriendin, met 100 euro om de eerste stuks in te kopen. Het was meteen een succes; we verkochten de complete voorraad uit en zijn de dag erna met het dubbele bedrag weer gaan inkopen. Zo gingen we een jaar samen door, tot zij besloot te stoppen en ik besloot om juist door te pakken. Ik opende een fysieke winkel en bleef in de paar jaar daarna doorgaan met alles terug investeren, waardoor we enorm snel groeiden. Fast forward 10 jaar later staan we hier. Nog steeds krijg ik de kriebels als ik aan het begin denk, dat is nog steeds de basis: passie voor leuke, mooie, must-have items waarin je je mooi voelt! En toen werd je moeder van je eerste zoon. Hoe was dat om te combineren met een eigen bedrijf? In het begin echt niet, ik dacht: ‘ik ga nooit meer (zo veel) kunnen werken!’ Tegelijkertijd zat ik binnen een week alweer met laptop (en baby) op schoot. Ik vond het de eerste keer heel moeilijk om veel van hem en van huis weg te zijn, werkte niet meer dan noodzakelijk buiten de deur en was zo veel mogelijk bij hem thuis. Ik stelde mezelf na 5 maanden wel een ultimatum: vanaf 1 januari ‘moest’ ik gewoon weer minimaal 3 dagen aan het werk op kantoor van mezelf. Aan reizen voor werk moest ik helemaal niet denken, dus dat deed ik het eerste jaar ook niet. Toch kon ik het steeds beter loslaten en voelde ik me na ruim een jaar weer wat meer mijn ‘oude zelf’, en toen werd ik zwanger haha. De tweede keer met Teddy vond ik het het veel ‘makkelijker’ om weer aan het werk te gaan, omdat je er al een keer doorheen bent gegaan met je kind voor een eerste keer door iemand anders de fles te laten geven, oppas te regelen etc. Met een tweede is het wel nóg moeilijker om te combineren vind ik. Je hoort zo vaak: ‘oh die tweede doe je erbij!’. Nou, dat ervaar ik niet zo. Een tweede is gewoon letterlijk dubbel zo veel tijd, want ik wil net zo veel een-op-een tijd en aandacht aan hem geven als dat ik Marley heb gegeven en geef. Ik vind het nog steeds vreselijk lastig om überhaupt te werken en te dealen met momguilt. Ik hoú echt zo veel van m’n werk en bloei helemaal op als we weer met de nieuwe collectie of een cool project bezig zijn. Maar tóch heb ik altijd een knagend gevoel. Ik zeg vaak gekscherend tegen Pieter (mijn verloofde en vader van de kids): ‘Het zou zó veel makkelijker zijn als IK de vader was met mijn positie’. We praten er namelijk vaak samen over, en hij heeft echt totaal geen last van schuldgevoel. Wat is dat toch he met vrouwen!? Het liefst zou ik mezelf in tweeën splijten. Ik ‘beperk’ mezelf daardoor wel nog bewust. Ik werk nu minder dan dat ik zou doen zonder kinderen en de consequentie is dat we daardoor dan ook niet alles kunnen aanpakken en misschien niet zo hard kunnen groeien als dat we zouden doen als ik er wel full force 100% was. Maar ik heb daar vrede mee, althans 90% van de tijd , dat het hoort bij deze fase en dat die lieve kleine koppies zijn waar het écht om draait in het leven.
Ik vind het dus vooral lastig dat ik voor m’n gevoel continu moet kiezen. Aangezien ik eigen baas ben, is er niemand waar ik verantwoording aan hoef af te leggen. Het is niet zo dat ik moet in- en uitklokken op kantoor, ik kan zelf mijn tijden bepalen. Daarom voelt het automatisch als ik kies om te gaan werken, dat ik dan kies voor niet bij mn kinderen zijn. Dat vind ik wel echt een rot gevoel. Ik zag mezelf altijd als thuisblijfmoeder, die koekjes bakt en het huishouden op orde heeft. Ik kom er nu steeds meer achter dat ik eigenlijk helemaal niet zo’n vrouw ben en dat Most Wanted óók m’n ‘kindje’ is en dat ik heel ambitieus ben en graag werk. M’n telefoon staat de hele dag roodgloeiend, ook als ik thuis ben met de kinderen. Ik probeer het dan natuurlijk zo veel mogelijk links te laten liggen, maar toch gaat het 24/7 door in mijn hoofd. Daardoor kan ik niet altijd optimaal genieten van het moederschap. Waar ik wél van geniet, is samen op vakantie. Dan lijkt het alsof ik alle zorgen en verantwoordelijkheden van me af kan zetten zodra het vliegtuig de lucht in gaat en ben ik die lieve, geduldige en 100% aanwezige moeder. Ook hebben we 4 dagen per week een hulp in het huishouden, waardoor ik echt elke seconde dat ik thuis ben en de kinderen wakker zijn 100% quality time met ze kan doorbrengen. Dat zijn dan weer de voordelen die het harde werken en altijd ‘aan-staan’ met zich meebrengen en geeft ons op die manier een goede balans.
Wat werk betreft ben ik (nog steeds) weer iets gaan afschalen en weer iets meer aanwezig thuis. Dat geldt ook voor Pieter, en ik heb het echt getroffen met hem. We verdelen het 50/50 en als ik heel eerlijk ben denk ik zelfs dat hij stiekem nog meer doet qua huishoudelijke taken. Hij houdt van koken en kan heel goed en snel opruimen, haha. Ik doe meer van de praktische regeldingen, zoals het verzorgen van de kleding, boodschappen, zorgen dat er drinkflessen, spenen etc in huis zijn. De weekplanningen qua oppas, wanneer de kapper komt. Leuke uitjes met elkaar, dat soort dingen.
Ik denk dan toch dealen met het schuldgevoel. Dat heb ik namelijk al als ik ook maar 15 minuten iets ‘voor mezelf’ doe, zoals sporten of werken. Ik denk daarom dat het voor m’n gevoel tegenover mezelf nooit goed genoeg is.
Nog heel veel! De focus ligt vooral op exponentiele groei van Most Wanted, we zijn met zo veel gave projecten en plannen bezig. Daarnaast zie ik altijd kansen en vind ik heel veel leuk, dus sluit ik zeker niet uit om in de toekomst nog iets anders te gaan doen, zoals een andere lijn binnen MW. To be continued
Just do it! En tegelijkertijd: just do it vooral not als dit niet als het juiste moment voelt. Kan me heel goed voorstellen dat het moederschap je compleet opslokt. Het is oke! Ik geniet nu ook heel bewust zo veel mogelijk van de kinderen zo lang ze zo klein zijn en denk dan: dat keiharde knallen komt wel weer als ze op school zitten. Volg Danique’s leven verder op Instagram of op TikTok
View this post on Instagram
Doe jij als moeder het meest in huis? Van de kinderen naar school brengen tot de boel netjes houden? En merk je dat je partner niet altijd even enthousiast is om de handen uit de mouwen te steken? Het ligt niet aan hem, het ligt aan de sterren. Mannen met deze sterrenbeelden zijn namelijk luie […]
Actrice en influencer Gaby Blaaser vertelt in de nieuwste aflevering van 30 Minuten Rauw over het ziekteproces van haar moeder, die in het voorjaar van 2024 overleed aan vulvakanker. Met radio-dj Ruud de Wild praat ze over de stilte en schaamte rondom de ziekte en de noodzaak van zelfonderzoek.
Het is de grootste angst van veel moeders in wording: dat de babynaam die je al jaren klaar hebt liggen voor je neus wordt weggekaapt. Het overkwam Vera. “Ik wist niet wat ik hoorde, had ze nou écht mijn babynaam gestolen?”
De kop is eraf! De eerste aflevering van het Sinterklaasjournaal met presentator Merel Westrik aan de cadeautjesdesk is een feit. Even wennen voor de vaste kijker of smaakt het naar meer voor de komende afleveringen? Dit vindt tv-kijkend Nederland van de nieuwe presentator.
Het wordt al een tijdje geroepen, maar nu lijkt het toch echt te gaan gebeuren: (bijna) gratis kinderopvang voor werkende ouders. Dat maakte het kabinet gisteren bekend.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (10), Emeline (8), Vieve (6) en Lilou (3). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.Kind beschermenSoms voel ik mij echt […]
