Elke maandag vertelt een moeder of vader over het moment in het ouderschap waarop het even he-le-maal misging.
Lees verder onder de advertentie
Douwe (38), getrouwd met Femke (31), vader van 3 kinderen van 10, 7 en 0.
“Op een prachtige koude winterdag wilde ik vanuit onze Friese woonplaats naar Dokkum schaatsen. Onze dochter Aukje van destijds vier jaar wilde graag mee, op de slee. Mijn vrouw Femke vond het eerst niks, maar ach, wat kon er gebeuren? Ik trok Aukje een dik skipak aan en zette haar op de slee die ik voort zou trekken. Hartstikke gezellig, zo samen. Ik maande haar de slee goed vast te houden. Ze was totaal niet bang, had grote lol achterop en riep steeds: ‘Harder!’
Ik had al mijn concentratie nodig om te schaatsen en merkte dan ook niet dat het al een tijdje stil was en dat mijn ‘bepakking’ een stuk lichter was geworden. Pas toen ik iemand passeerde die riep: ‘Hé, ben je met een lege slee op stap?’ zag ik dat mijn dochter er niet meer op zat. Ik schrok me dood. Direct keerde ik om om haar te gaan zoeken. Wel een kilometer moest ik terug, de langste meters uit mijn leven.
Lees verder onder de advertentie
Uiteindelijk zag ik haar zitten in een berg sneeuw. Aukje vertelde rustig hoe ze van de slee was gevallen: ze had even losgelaten en was er toen vanaf gevlogen, en precies geland in een bult sneeuw. Voor ze van de schrik was bekomen, was ik de bocht al om. Gelukkig was ze niet in paniek geraakt, maar had ze gedacht: ik blijf hier maar zitten, papa komt me vast wel weer halen. Net vier, maar wel zo verstandig om niet zelf op pad te gaan en te gaan dwalen. Ik ben nog nooit zo blij geweest om haar te zien.”
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
De opmerking: “Wat ben jij volwassen voor je leeftijd”, klinkt als een onschuldig compliment, bedoeld om een kind te prijzen voor zijn gedrag, verantwoordelijkheidsgevoel of empathie. Maar volgens deze therapeuten kun je die zin beter niet meer zeggen tegen je kind.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.