Opgebiecht: ‘Een keer heb ik de baby alleen gelaten, voor prosecco’s met vriendinnen’

Romy (26), receptioniste, alleenstaande moeder van Milan (9 maanden):

“Voor mijn zoon Milan heb ik met liefde mijn hele leven omgegooid. Ik heb een eigen huisje gevonden, op vijf minuten loopafstand van mijn moeder en al tijdens mijn zwangerschap ben ik actief op zoek gegaan naar een baan voor overdag. Het enige wat ik nog steeds niet kan laten is uitgaan. Ik vind het heerlijk om te tutten met Milan in de uren dat ik vrij ben. Als ik aan het werk ben, past mijn moeder op hem en daarnaast gaat hij anderhalve dag naar het kinderdagverblijf. Maar in het weekend wil ik toch wel graag op stap.  Ik denk dat ik ook een veel leukere moeder ben als ik af en toe momenten voor mezelf heb. Ik mis het jong zijn, het stappen met vriendinnen; kortom mijn vrijgezelle, vrije en relaxte leven. Uiteindelijk wil ik ook wel ooit een leuke man treffen, die een papa-rol voor Milan kan en wil vervullen. 

Schok

De schok was groot toen ik twee jaar terug zwanger bleek te zijn van een man die ik weliswaar kende uit de kroeg en met wie ik seks had gehad, maar die verder redelijk vreemd voor me was. Ik vond Igor knap, maar knapte af op zijn mentaliteit: eeuwige student, nul verantwoordelijkheidsgevoel en te veel drank en drugs. Ik zag hem al niet als relatiemateriaal, laat staan als vader van mijn kind. Dat werd hij helaas wel.

Achteraf besef ik dat de pil niet goed gewerkt heeft, vanwege een voedselvergiftiging die ik had opgelopen door het eten van een opgewarmde maaltijd. Zelf legde ik de link niet, maar door het spugen was de bescherming van de pil afgenomen. We deden het wel met condoom, maar die was halverwege ‘de rit’ afgegleden. Ik had me er niet druk om gemaakt. Naïef misschien, dom ook. Maar dat is achteraf.

Lees ook – ‘Ik heb nog nooit iemand op mijn dochter laten passen’ >

Helemaal om

Ik kwam pas achter de zwangerschap toen het te laat was. Officieel niet, ik had nog bedenktijd genoeg, maar vanaf het moment dat de verloskundige een hartje liet horen op de echo, was ik om. Er groeide een kind in mijn buik, dus die moest er komen ook. Zelfs al was zijn vader uit beeld en bleef hij dat ook. Igor reageerde met een keiharde afwijzing, na mijn vraag of hij een rol wilde spelen in het leven van de baby en blokkeerde daarna al mijn sociale media en nummer. Ook mijn eigen leven verkeerde op dat moment niet in de allerstabielste fase. Ik leefde als een nachtuil. Ik was net gestopt met mijn horecaopleiding, woonde nog bij mijn moeder en werkte voornamelijk in de nachthoreca. Na afloop van een dienst gingen we met collega’s en vriendinnen altijd zelf nog ergens dansen of een drankje doen. 

Sinds de geboorte van Milan is dat vrijwel allemaal veranderd. Inmiddels werk ik in de receptie van een hotel en geef mijn zoon een veilig en fijn thuis. Alleen het stappen is dus niet voorbij, al beperk ik het tot vrijdag- en zaterdagavond. Mijn moeder vindt het gelukkig geen punt als Milan dan bij haar slaapt en ik heb ook vriendinnen die graag hier oppassen. 

Lees ook – ‘Ik heb de baby alleen thuisgelaten met de babyfoon’ >

Zin in een verzetje

Eén keer ben ik zelfs uitgedaan zonder dat ik een oppas had. Ik ben er absoluut niet trots op en zal het ook niet snel aan iemand vertellen. Het was vlak na kerst, op een donderdagavond tegen 23 uur. Mijn vriendinnen appten me dat ze met een fles prosecco in een loungebar zaten en of ik ook een drankje kwam doen. Het zag er supergezellig uit, maar ik had dus geen oppas. Ik wist dat mijn moeder al vroeg naar bed was gegaan omdat ze hoofdpijn had en ik wilde haar niet wekken. Ook kon ik zo laat geen babysit meer regelen. Ik twijfelde, het zag er ouderwets gezellig uit en vanwege de kerstvakantie had ik de afgelopen dagen non-stop gemoederd, dus ik had wel zin in een verzetje. Ik dacht ook: wat kan er gebeuren? Na de fles van 20 uur tukt Milan normaal gezien de hele nacht door tot 7 uur. Echt élke avond, al sinds hij zes weken is. Ik heb snel mijn huispak verruild voor een jurkje en wat mascara opgeklapt en ben toen de stad in gegaan.

“Ik dacht ook: wat kan er gebeuren? Na de fles van 20 uur tukt Milan normaal gezien de hele nacht door tot 7 uur”

Toch voelde ik me die avond niet op mijn gemak. Ik dacht steeds: wat als er brand uitbreekt of die kleine een nachtmerrie heeft en huilend wakker wordt? Ik ben na twee drankjes weer naar huis gefietst. Gelukkig lag Milan nog heel rustig te slapen, maar ik zal niet snel het risico meer nemen.”

Dit verhaal heeft eerder in Kek Mama gestaan.