Vriendinnen komen en gaan. Toch is het pijnlijk als een vriendschap langzaam verwatert. Helemaal als daar geen duidelijke aanleiding voor is. Een moeder doet anoniem haar verhaal.
Lees verder onder de advertentie
De vrouw – laten we haar voor het gemak A. noemen – ontmoette haar vriendin via een Facebook-groep voor moeders. Ze had een dochter van dezelfde leeftijd en het klikte meteen. ‘Binnen een paar minuten wist ik: zij is mijn beste vriendin voor – hopelijk – altijd’, aldus A. ‘Ze was nieuw in de buurt, dus ik stelde haar meteen voor aan mijn vriendinnen. Ze paste perfect in de groep.’
Lees verder onder de advertentie
Meer afstand
De twee zijn onafscheidelijk: ze zien elkaar om het weekend en doen alles samen. Zelfs hun dochters raken bevriend. Maar dan slaat het om. ‘Ik merkte dat ze elk jaar rond de feestdagen afstand nam en weinig van zich liet horen. Maanden later was het alsof er niets gebeurd was. Ik wilde er niet over zeuren, maar tegelijkertijd besefte ik toen misschien nog niet dat ons vriendschap verwaterde’, vertelt A. Haar beste vriendin stuurt steeds minder berichten en wordt juist hechter met andere vrouwen uit de vriendinnengroep. ‘Had ik soms iets verkeerd gedaan?’ vraagt A. zich af.
Als A. haar beste vriendin confronteert met haar zorgen, reageert ze met de woorden: ‘Ik ben gewoon druk, er is niets aan de hand.’ Toch voelt A. diep van binnen dat hun vriendschap voorbij is. ‘Ik heb nog een paar berichten gestuurd, maar steeds reageerde ze kortaf. Toen stopte ik ermee. Een vriendschap moet van twee kanten komen.’ Het is nu bijna een jaar geleden dat A. voor het laatst een bericht van haar vriendin kreeg. ‘We zien elkaar nu alleen nog op verjaardagen van gemeenschappelijke vrienden. Onze vriendschap is geëindigd zonder reden. Deze breuk is nog pijnlijker dan liefdesverdriet. Ook mijn dochter heeft het zwaar. Maandenlang vroeg ze naar haar vriendinnetje. Hoe moet ik haar uitleggen dat onze vriendschap voorbij is?’
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.