Ze had direct spijt van haar actie en gaat op haar blog diep door het stof. De moeder, die anoniem wil blijven, legt uit wat het slaan van haar zoon vol gevolgen had. Én welke les ze ervan leerde.
Lees verder onder de advertentie
‘Vandaag heb ik mijn kind geslagen. De reden? Die is er niet eens. Het was zinloos. Er is ook geen excuus voor mijn gedrag’, schrijft de moeder. ‘Ik haalde naar hem uit zonder na te denken. Maar de gevolgen waren er meteen: ik barstte in tranen uit en hij ook. Ik zakte ineen op de grond en haatte mezelf voor wat ik had gedaan.’
Lees verder onder de advertentie
De walging, het verraad, het verdriet, de angst: ze weet dat haar zoon dat allemaal voelde. ‘Want ik voelde het ook’, vervolgt ze. ‘Ik ben opgegroeid in een gewelddadig gezin. Ik ben getrouwd met een gewelddadige man. En mijn zoon, net twee, verdient beter. Ik weet (en moet) beter zijn. Maar dat was ik niet. Niet vandaag.’
Handen thuis
Na haar actie riep haar zoon ‘Mama, mama!’ ‘Toen pakte ik hem vast en hield hem dicht tegen me aan’, vertelt ze. ‘We knuffelden tot hij rustiger werd. Tot hij weer oké was. Maar waarom wilde hij bij me blijven? Ik kan mezelf niet uitstaan, dus waarom hij wel?’
‘Meestal ben ik de kalme en rustige ouder. Ik schreeuw niet. Ik vertel mijn kind over gevoelens en consequenties, wat hij fout heeft gedaan en waarom. Dat we in een ‘handen thuis’-huishouden leven. En ik doe mijn best om op een goede manier voor mijn kind te zorgen, zodat hij zich veilig en beschermd voelt. Maar vandaag was niet zo’n dag.’
Lees verder onder de advertentie
Cirkel doorbreken
Haar actie herinnerde haar pijnlijk aan haar eigen moeder. ‘En toen zei ik tegen mezelf: ik ben beter – veel beter. Daarop bood ik mijn zoon mijn excuses aan. Hij groef zijn gezicht weer in mijn armen en na een lange knuffel zei hij: ‘Mama spelen?’ Waarna we een uur samen met zijn vrachtwagens speelden. Het is fijn om te weten dat mijn zoon nog steeds van me houdt. En dat ik geen monster ben, zoals mijn moeder. Zij en ik zijn twee verschillende mensen. En ik weet: als ik hard mijn best doe, kan ik de cirkel doorbreken. Om mijn zoon en mijzelf te redden.’
Toen de dochter van Leah vijf werd, wist ze precies wat ze wilde: haar kinderfeestje vieren in een ballenbak. En dat werd een onvergetelijke verjaardag.
Laten we eerlijk zijn: niet iedereen loopt warm voor kerst. Waar de ene groep helemaal losgaat met kerstbomen, kerstmuziek en uitgebreide diners, zijn er ook sterrenbeelden die Kerstmis het liefst overslaan.
Schoonmoeders: je kunt niet zonder ze, maar soms halen ze ook het bloed onder je nagels vandaan. Zeker als ze, met de beste bedoelingen, over je grenzen heen walsen. Maria kon haar ogen niet geloven toen haar baby na een dagje bij oma met gaatjes in haar oren thuiskwam.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (10), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Als ouder probeer je alles zo goed mogelijk te doen voor je kind. Maar wat als je goede intenties onverwacht botsten met de – soms bijzondere – schoolregels? Isa ontdekte dit op de harde manier toen een onschuldige waterfles voor drama zorgde.