Ze had direct spijt van haar actie en gaat op haar blog diep door het stof. De moeder, die anoniem wil blijven, legt uit wat het slaan van haar zoon vol gevolgen had. Én welke les ze ervan leerde.
Lees verder onder de advertentie
‘Vandaag heb ik mijn kind geslagen. De reden? Die is er niet eens. Het was zinloos. Er is ook geen excuus voor mijn gedrag’, schrijft de moeder. ‘Ik haalde naar hem uit zonder na te denken. Maar de gevolgen waren er meteen: ik barstte in tranen uit en hij ook. Ik zakte ineen op de grond en haatte mezelf voor wat ik had gedaan.’
Lees verder onder de advertentie
De walging, het verraad, het verdriet, de angst: ze weet dat haar zoon dat allemaal voelde. ‘Want ik voelde het ook’, vervolgt ze. ‘Ik ben opgegroeid in een gewelddadig gezin. Ik ben getrouwd met een gewelddadige man. En mijn zoon, net twee, verdient beter. Ik weet (en moet) beter zijn. Maar dat was ik niet. Niet vandaag.’
Handen thuis
Na haar actie riep haar zoon ‘Mama, mama!’ ‘Toen pakte ik hem vast en hield hem dicht tegen me aan’, vertelt ze. ‘We knuffelden tot hij rustiger werd. Tot hij weer oké was. Maar waarom wilde hij bij me blijven? Ik kan mezelf niet uitstaan, dus waarom hij wel?’
‘Meestal ben ik de kalme en rustige ouder. Ik schreeuw niet. Ik vertel mijn kind over gevoelens en consequenties, wat hij fout heeft gedaan en waarom. Dat we in een ‘handen thuis’-huishouden leven. En ik doe mijn best om op een goede manier voor mijn kind te zorgen, zodat hij zich veilig en beschermd voelt. Maar vandaag was niet zo’n dag.’
Lees verder onder de advertentie
Cirkel doorbreken
Haar actie herinnerde haar pijnlijk aan haar eigen moeder. ‘En toen zei ik tegen mezelf: ik ben beter – veel beter. Daarop bood ik mijn zoon mijn excuses aan. Hij groef zijn gezicht weer in mijn armen en na een lange knuffel zei hij: ‘Mama spelen?’ Waarna we een uur samen met zijn vrachtwagens speelden. Het is fijn om te weten dat mijn zoon nog steeds van me houdt. En dat ik geen monster ben, zoals mijn moeder. Zij en ik zijn twee verschillende mensen. En ik weet: als ik hard mijn best doe, kan ik de cirkel doorbreken. Om mijn zoon en mijzelf te redden.’
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Slaap jij al jaren met lucide dromen over een volledige nacht doorslapen? Dan zou het zomaar eens kunnen dat jouw kinderen tot een van de sterrenbeelden behoren die bekendstaan als de slechtste slapers.
Suus (34) hoort ze wel fluisteren op het schoolplein. Of als ze binnenkomt op een kinderfeest. Want hoe goed ze het ook voorheeft met haar collega-ouders, die lijken haar adviezen niet op prijs te stellen.
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoontje (4,5) en dochter (1,5). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
Voor de open boeken en roddeltantes die privézaken met de hele stad delen is er niet veel verandert het afgelopen decennia. Hun stories lagen altijd al op straat. Alleen op zakelijk vlak was dat heel lang not done. Daar was de regel in het bijzijn van de baas: praat alleen over je werk en houd […]
Kinderen verzinnen de gekste dingen om ergens onderuit te komen. Vaak met hele slechte smoezen die je zo doorziet, maar soms zijn ze slimmer dan je verwacht. Zo dacht Sylvia maandenlang dat haar dochter naar paardrijles ging, maar dat was helemaal niet zo.