Na drie maanden thuiszitten vond Stephanie het fijn om haar zoon (3) weer naar de opvang te kunnen brengen. Al had ze niet verwacht dat het haar ritje door de corona-drive zou kosten.
Waar ik maanden geleden nog vlekken kreeg toen de opvang voor langere tijd dicht moest (‘hoe kan ik in hemelsnaam werken als er non-stop een actieve peuter om me heen stuitert?!’) vond ik het lastig om Julius na de lockdown weer naar de crèche te brengen. Want hoe pittig dat thuisblijven soms ook was, die extra tijd met het gezin voelde als een enorm cadeau.
Op een hysterische huilserenade tijdens het wegbrengen na, verliep die eerste dag heel goed. Hij kreeg geen genoeg van alle kinderen, deed fanatiek mee met alle spelletjes en was lief voor de leidsters. En ik? Ik kon na maanden in alle rust mijn werk doen. ‘Eindelijk weer terug naar normaal’, hoor ik mezelf nog denken.
Lees ook
Me-time creëren in quarantainetijd? Mariëtte deelt de beste tips >
Helaas liet dat ‘normaal’ nog even op zich wachten, want nog geen twee dagen na Julius’ eerste opvangdag werd hij snotverkouden wakker en diezelfde avond was het ook bij mij en m’n man raak. We hoestten, waren verkouden en hadden verhoging. En ondanks dat we bijna zeker wisten dat het zoals wel vaker een simpel virusje was, betekende het in deze tijd maar één ding: door de corona-drive.
Dat Julius niet getest hoefde te worden (ze wilden eerst onze uitslagen afwachten omdat zo’n staafje door je neus allesbehalve prettig is voor een peuter) was een enorme opluchting, maar toegegeven: ook ik was als de dood nadat ik al die akelige filmpjes op social media had gezien.
Gelukkig viel het reuze mee. Oké, het is even vervelend zo’n ding in je neus, maar het deed geen seconde pijn. Twee minuten later reden we de drive weer uit en na een week in quarantaine hoorden we gelukkig wat we zelf ook al dachten: geen corona.
Achteraf stelt zo’n testje natuurlijk weinig voor, maar toch sla ik sindsdien liters groentesappen en ander gezond spul in. Want hoe prima dat staafje in m’n neus ook te doen was, ik rij de drive toch liever uit met een hamburger.
Meer Kek Mama lezen? Volg ons op Facebook >
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
