Beeld: Shutterstock
Megan Cardwell en haar man hadden in de kraamtijd alle aandacht voor hun baby. Logisch, maar volgens Megan had er ook iemand moeten zijn die voor háár zorgde.
De eerste weken na de bevalling leefde Megan in een waas. ‘Het was voor mij en mijn man de moeilijkste fase – als ouders, maar ook als koppel. We moesten uitzoeken waar onze dochter behoefte aan had en hoe we onze rol als kersverse vader en moeder het beste konden vervullen’, zegt ze op haar blog.
Megan dacht op dat moment niet na over wat ze zélf nodig had, omdat ze haar dochter op één zette. ‘Dat is wat je als ouder doet, toch? Mijn man vroeg zich ook af: hoe kan ik helpen met de baby?’ Logisch, vindt Megan, want zo denkt iedereen als er net een baby geboren is. ‘Maar nu weet ik dat ik mijn man eigenlijk op een andere manier nodig had. Hij had me moeten behandelen alsof ik zijn pasgeboren baby was.’
Lees ook:
‘Mijn man is geen leuke vader’ >
Megan gaf haar dochter vanaf het begin borstvoeding. ‘Dat betekende iedere twee tot drie uur haar aanleggen. Daartussen knuffelde ik haar, verschoonde ik haar luier, enzovoorts. Ik stond 24/7 ‘aan’. Van tevoren had ik nooit bedacht dat dat verantwoordelijkheidsgevoel, dat me van de ene op de andere dag eigenlijk in m’n gezicht sloeg, zo groot was.’
Achteraf gezien had Megan haar man nodig gehad om die eerste weken steviger in haar schoenen te staan. ‘Mijn man had ervoor moeten zorgen dat ik wat te eten kreeg en dat ik werd gedoucht. Ik had hem nodig om een schema bij te houden over wat wanneer moest gebeuren.’
Ze is die begintijd alsnog goed doorgekomen, maar wou dat het anders was gelopen. ‘Ik wou dat ik me toen gerealiseerd had hoe belangrijk mijn man in die kraamtijd was – niet alleen voor ons kind, maar vooral ook voor mij. Dan had ik het hem kunnen vertellen en had hij er rekening mee kunnen houden.’
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
Daniel (38) dacht dat hij het allemaal voor elkaar had: een lieve vrouw, een zoontje van vier en pas een tweede kindje erbij. Maar waar het gezin op het eerste gezicht compleet leek, begon het van binnen langzaam uit elkaar te vallen.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Groep 8 kamp. Voor veel kinderen het hoogtepunt van hun basisschooltijd, maar voor Mariska en haar dochter was het iets waar ze enorm tegenop zagen. Haar dochter mocht namelijk geen contact hebben met het thuisfront.
Iedere zwangere vrouw droomt van haar perfecte babyshower: een feest vol liefde, verrassingen en alle aandacht voor haar en de baby. Maar wat als je die bijzondere dag ineens moet delen?
