Beeld: Paulien van Beusekom
Patrick van Rhijn (53) is schrijver van romans, freelance tv-redacteur en columnist. Zijn bestseller Weg van Lila (meer dan 30.000 exemplaren verkocht) is voor het eerst verkrijgbaar als e-boek en dat vieren we de komende weken met steeds een nieuw voorproefje uit zijn boek. Dit is deel II. Deel I vind je hier.
Beneden in de huiskamer is het rommelig. Speelgoed ligt op de grond en Lila’s speelhoek is een bende.
‘Lila, wat wil je op je boterhammetje?’ roep ik. Mijn ogen zoeken naar de telefoon. In gedachten oefen ik mijn reactie op Sara straks. ‘Ja? Ze mag blijven? Oooo te gek, dank je wel, eindelijk ja. Ja, dat werd eens tijd, hè? Na drie jaar. Nee, de rechters konden ook eigenlijk niet anders, zo lang zorg ik al voor haar… Toch een hele opluchting, dank je. Wat? De omgangsregeling? Ja, zeker weten, eindelijk kunnen we een ruime omgangsregeling voor Mikki en Lila opstellen!’ Alle andere opties mijd ik.
Lila tilt haar spijkerrokje omhoog en klimt op haar stoel bij de keukentafel.
‘Mag ik sojamelk, pappie?’
In één vloeiende beweging pak ik links een beker uit het keukenkastje en open ik rechts de ijskast. Ik zet een vol glas voor Lila op tafel en steek er een rietje in.
‘Alsjeblieft, schat.’ Door het snerpende geluid van mijn telefoon schrik ik op. Mijn ogen schieten naar de klok – half tien – dan zoeken ze het schermpje: Mam mobiel. O gelukkig, kust veilig. Nannie kennende zal ze van alle onzekerheid aardig in de rats zitten. Luchtig doen. Laat haar voelen dat je vertrouwen hebt.
‘Hoi, mam, goeiemorgen.’
‘Hallo, schatje van me.’
‘Hoe is het in Spanje?’
‘O, het is mooi weer, maar we zitten nog in de bus net voorbij Barcelona. Heb je al iets gehoord van je advocaat?’
‘Nee, nog niks. Sara kan vanaf een uurtje of elf pas bellen.’
‘O, nou… Ik kan aan niks anders denken… Ja, ik wil je niet ongerust maken, hoor, want het ziet goed uit, maar toch… Wat als ze opeens…’ Mijn moeder zwijgt.
‘Afwachten maar, mam. Zodra ik iets weet, bel ik je.’
‘Wel echt doen, hè? Niks achterhouden omdat je mijn vakantie niet wilt verpesten, hè, rotjongen. Ik ken jou alsof ik je zelf gemaakt heb.’ We schieten in de lach.
‘Nee echt, mam, ik beloof dat ik je bel als ik iets weet. Vakantie of geen vakantie…’
‘Ja, echt hoor. Ik wil het weten.’
‘Mam, hou op nou, heb vertrouwen, lieve schat, het komt heus goed. Sara zei na de zitting dat ik achtennegentig procent kans heb dat ik dit win, weet je nog? En dan was ze pessimistisch, zei ze.’
‘O, nou, ik hoop het maar… Hoe is het met mijn kleine boefie?’
‘Lila? Goed hoor. Ze zit hier naast me aan de keukentafel. Ik wil net een boterhammetje voor haar smeren, maar het brood is op.’
‘Oké, ga dan maar gauw naar de bakker… Sterkte hoor, lieve jongen. Kusjes!’
‘Kusje terug. Doeg.’
Als ik ophang, grijpt Lila met twee handjes mijn hand vast en geeft een kus op de telefoon. ‘Dag, lieve oma.’ Buiten legt Lila haar handje in de mijne. De auto’s in de straat zijn hetzelfde als altijd. Net als de tuinen, de huizen en de mollige verkoopster bij de bakker. Het is een dag als alle andere.
‘Mag ik het konijn een snoepje geven?’ vraagt Lila als ze haar boterham op heeft. Ze staat met haar neus tegen het keukenraam gedrukt en kijkt naar ons spierwitte konijn, dat los door de tuin rent.
‘Tuurlijk, apie.’ Ik gris een zakje van het aanrecht en stop een paar gekleurde konijnenbrokjes in haar handje. ‘Zullen we een tekening maken?’ vraag ik. Lila knikt blij en rent naar haar tekentafeltje.
‘Maken we papa en Lila in de wolken! Jaaaa.’ Ze jubelt bij het idee. Net als ik met haar mee wil lopen, gaat mijn telefoon. O god. Zou dit hem dan eindelijk zijn? Mijn hart gaat als een razende tekeer… Ja hoor, Sara advocaat, daar gaat ie. Ik doe mijn ogen dicht, wacht een halve seconde en neem op, precies zoals ik dat al honderdduizend keer heb gedaan in mijn hoofd.
‘H… hallo, met Djon.’
‘Hé… Djon… met Sara.’ Ze zwijgt even. ‘Djon… ik ben bang dat ik afschuwelijk nieuws voor je heb.’
Weg van Lila is een autobiografische roman over de strijd van een vader om zijn kind, waarbij je tranen lacht en tranen huilt. Het ultieme vakantieboek voor onder je parasol. In zijn geheel te verkrijgen via deze link.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Influencer Vera Camilla deelt verdrietig nieuws: ze had een chemische zwangerschap. De positieve test was zo gewenst, nadat zij en partner Jeff in november een miskraam meemaakten.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag
