Deel IIII: ‘Waarom daten en single vader zijn niet altijd samen gaan’

Amstelveen 13, juni 2005
Normaal nodig ik dates pas uit als jij slaapt, maar uitzonderingen bevestigen de regel. Ondanks het feit dat Liselot op de middelbare school way out of my league was, vond ik haar ontzettend aantrekkelijk. In de Albert Heijn van de week, zomaar voor het schap met kaas, Vond ik dat nog steeds. Ze is geen grote kindervriend, zei ze, maar daar voel je volgens mij niks van…

Het is al even stil in de gang.
‘Lilaaa?’ roep ik vanuit de huiskamer. ‘Wat ben je aan het doe-hoen?’
Geen antwoord.
‘Wacht eventjes, hoor,’ flirt ik met Liselot. In het licht van het avondzonnetje zijn haar blote voeten nog ranker dan toen er net nog slippers omheen zaten. Behoedzaam loop ik het halletje in. Geen Lila.
‘Lila? Wat doe je?’
‘Roeren!’
Het komt ergens uit het gangetje van de wc en de keuken.
Ik frons mijn wenkbrauwen.
De laatste keer dat ik Lila zag, een minuut of twee geleden, slofte ze voorbij op de voor haar veel te grote slippers van Liselot. Ze is niet in haar kamertje.
‘Lila, waar ben je?’
‘Hie-hier, ik heb gepoept en geplah-hast…’ Door de kier van de halfopenstaande wc- deur zie ik beweging. Snel stap ik het toilet binnen. Lila zit op haar knieën voor de pot en heeft een slipper in haar hand.
‘Hé, wat ga jij nou d… Ooo… Wat heb jij met die slipper gedaan?’
Lila kijkt me ondeugend aan. Op de grond in het hoekje ligt de andere slipper. Hij ziet er kletsnat uit en er zit bruine smurrie op.
‘O nee,’ fluister ik. ‘Wat heb jij nou gedaan, viezerik?’
Lila begint te zingen. ‘Roeruh, roeruh…’
‘Ssst, stouterd! Wacht, niks zeggen, ik maak het wel schoon.’ Snel zet ik het waterkraantje open, hou Lila’s handen in het stromende water en was de uitwerpselen van de linker Havaiana. Als de slipper zijn originele kleur terug heeft, droog ik hem af met wc-papier en leg het schoeisel bij Liselot op de grond alsof er niets is gebeurd. Lila is achter me aan gelopen.
‘Ik heb met je slipper in de poep geroerd!’ zegt Lila uitdagend. Ik schiet in de lach en sla mijn handen voor mijn blozende gezicht.
‘Wat doe je nou? Je mocht dat toch niet zeggen. Ik probeer een beetje indruk op dit leuke meisje te maken en dan zeg jij zoiets.’ Liselot is not amused.
‘Heb jij mijn schoenen vies gemaakt?’
Lila steekt haar tong uit naar de visite.
‘Het heten geen schoenen. Het heten slippers.’
Ik moet moeite doen niet weer in de lach te schieten en geef Lila een standje. ‘Ze moet zo naar bed,’ probeer ik.
Liselot is stil. Heel stil.
‘Ik kan maar beter eens gaan,’ zegt ze na een minuut of tien. ‘Ik moet nog veel doen. We bellen nog wel, oké?’ Ik knik en zwaai haar uit met Lila op mijn arm. Zodra de deur dicht is, krijg ik een stevige knuffel.

Weg van Lila

Weg van Lila is een autobiografische roman over de strijd van een vader om zijn kind, waarbij je tranen lacht en tranen huilt. Naast dat de rechten werden aan verkocht aan Duitsland en Oostenrijk gingen er meer dan 30.000 exemplaren van over de toonbank. Nu in zijn geheel te verkrijgen via deze link.

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.