Als moeder wil je het vaak allemaal perfect doen. Logisch, want zorgen voor je kind is een grote verantwoordelijkheid. Maar dat in het moederschap nu eenmaal niet alles perfect gaat, weet ook Denice (34), moeder van een zoon (8) en dochter (9). “Ik wilde naar buiten toe laten zien dat ik alles goed deed.”
Denice wilde graag een ‘perfecte’ moeder zijn maar óók moeder van ‘de perfecte kinderen’. “Aan je omgeving wilde ik laten zien dat ik het allemaal goed deed. Als moeder, maar ook met mijn kinderen, mijn huis en hoe ik leef. Netjes eruitzien, geen spuug op mijn kleding en een schone kinderwagen.” Maar in werkelijkheid ging die vlieger nooit op. Dan gebeurden er dingen waar volgens Denice andere moeders van schrokken. “Een keer een flesje te warm geven, mijn kind per ongeluk van de commode laten vallen omdat ik iets pakte en kinderen die onder de blauwe plekken zitten, omdat ze simpelweg van buitenspelen houden. Maar als ik dit aan andere moeders vertelde, keken ze me verschrikt aan, alsof dit soort dingen nooit bij hun nooit gebeurden. Dan voelde ik me zo klein.”
Denices kinderen hebben ADHD en haar dochter heeft een leerachterstand. Voor Denice is dat wel eens pijnlijk geweest. “Ik zie sommige familieleden en vrienden niet meer, omdat ze mijn kinderen te druk vonden. Zij waren in hun ogen geen perfecte kinderen. Je wordt erop nagewezen, dat is niet leuk. Maar nu denk ik: als jij mijn kinderen niet kan accepteren zoals ze zijn, hoef ik je niet meer te zien. Ik heb ook mensen in mijn leven die ze wél accepteren en dat is veel belangrijker.”
Haar perfectionisme en het feit dat haar kinderen ADHD hebben, belemmerden Denice. Ze heeft er veel activiteiten voor gelaten. “Dagjes uit, zoals naar een museum of plekken met andere kinderen, heb ik vrij weinig met ze gedaan. Dat ging gewoon niet, daar waren ze te druk voor. Met ze naar de bioscoop deed ik ook niet, want ze konden niet stilzitten en dan zouden mensen zich aan ze ergeren. Ook naar de bibliotheek gingen we niet. Ik ben gek op boeken, maar ik nam ze er niet mee naartoe. Ik wist dat als we daar binnenkwamen, ze gingen spelen. Ik zou er dan op aangekeken worden, omdat ik ze niet in bedwang kon houden. Ze vinden me vast een slechte moeder, dacht ik dan.”
Lees ook: ‘Stop met het streven naar perfectie als moeder’
“Dat moeders tegenwoordig alles perfect willen doen, komt ook wel doordat er best veel druk op ze ligt. Mijn dochter heeft bijvoorbeeld het prikkelbaardarmsyndroom, waardoor ze op school vaak in haar broek poepte en plaste. Als dat gebeurde, werd ik gebeld en gevraagd om naar school te komen. Terwijl ik op dat moment, net als mijn man, aan het werk was en eigenlijk niet zomaar weg kon. Maar ik werd steeds gebeld om naar school te komen en mijn dochter te verschonen.” Op een gegeven moment had de school zelfs Veilig Thuis gebeld, omdat de dochter van Denice zo vaak diarree had. Er was op dat moment nog geen diagnose, want daar was ze te jong voor.
“Veilig Thuis heeft mij uiteindelijk gelijk gegeven en school flink gestraft. Het was volgens de organisatie niet nodig om mij elke keer te bellen, want dat kon een goed gezinsinkomen in de weg staan. Veilig Thuis heeft de situatie gelukkig opgelost, maar mijn zelfvertrouwen als moeder had een flinke deuk opgelopen. Dat ze deze instantie moesten bellen, was voor mij het bewijs: ik ben de aller slechtste moeder ooit. Echt, ik zat er helemaal doorheen.”
Niet zo gek dat Denice de drang voelde om alles perfect te doen, dus. Toch heeft ze dat langzaamaan meer losgelaten. “Dat kwam met name doordat ik verhalen van Kek Mama over andere moeders las die ook blunders zijn begaan. Verhalen over een kind dat wegliep uit een flat, een moeder die haar kind in de supermarkt kwijtraakte en een moeder die haar kind van de commode liet vallen. Ik ben niet de enige waarbij dit soort dingen gebeuren, dacht ik toen. Ik voelde me daardoor een stuk beter. Bij iedereen gaat weleens wat mis, iedereen maakt fouten. Die moeders doen ook gewoon maar wat. In de verhalen loopt het uiteindelijk altijd goed af. Soms loopt een artikel niet goed af. Dan weet ik dat wat er met mijn kind gebeurde, heel erg meevalt. Dat is zo fijn om te bedenken. Dat zorgt ervoor dat ik die schuldgevoelens even wat minder voelt.”
Lees ook: Luzette had een postnatale depressie: ‘Die roze wolk was nergens te bekennen’
Als perfectionisme eenmaal in je zit, is het moeilijk om dat zomaar los te laten. Denices oplossing? “Ik probeer vaak om te denken. Als mijn kinderen niet doen wat ik wil, denk ik nu: ben ik niet te veeleisend? Of: kan ik het niet anders vragen? Ik probeer mijn kinderen zoveel mogelijk te begeleiden en te sturen, in plaats van ze alleen maar te corrigeren.” Ook heeft Denice een keer iets gelezen, wat het relativeren van het perfectionisme als moeder in haar ogen heel goed samenvat. Namelijk: mijn kinderen leven nog, dus dan doe ik het goed. “Dat is een hele lage drempel, dat weet ik. Maar eigenlijk is het wel een goede. Ik heb jarenlang last gehad van faalangst. Maar als moeder faal je eigen continu. Dus dan moet je wel leren om het los te laten.”
“Dat loslaten gaat steeds makkelijker. Daarbij moet je ook leren om hulp te accepteren. En dat vind ik zó moeilijk. Want je wilt alles perfect doen, maar je krijgt hulp omdat het dus niet perfect gaat. Inmiddels weet ik dat je door die hulp als persoon alleen maar beter wordt. Zeker als je kinderen met problemen hebt, dan kan het ook beter zijn voor je kind om hulp te accepteren. Mijn advies: zoek hulp als het nodig is. Hoe moeilijk dat ook is, want het heeft ook een beetje met je ego te maken. Maar als te veeleisend bent, ga je er zelf aan onderdoor. Doe het voor jezelf en je kind. Geloof me, het wordt er alleen maar beter van.” Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.
Het was eerste kerstdag, en zoals elk jaar was Marjan met haar gezin uitgenodigd bij haar ouders thuis. Dit deden ze al sinds jaar en dag elk jaar. Maar dit jaar verliep het totaal anders dan voorgaande jaren.
Op het eerste gezicht vond hij haar wat saai, zij hem ‘zo’n dj’. Toch zijn Dionne Stax en Steven Jansen al vier jaar stapelgek op elkaar. Hun leven is allesbehalve standaard, en dat willen ze ook zo houden. Al brengt hun nieuwe huisgenootje vast wat meer structuur.
Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Juf Christine (27) geeft les aan groep 7.
Verdrietig nieuws voor Douwe Bob en zijn vriendin Anouk: hun zoontje, dat in de lente ter wereld zou komen, is stilgeboren.
Dat jullie het vroeger over alles eens waren, kwam waarschijnlijk omdat je verblind was door liefde, want nu jullie ouders zijn ben je weleens verbijsterd over wat je partner nu weer uitkraamt.
Marise is er na haar herstel van een eetstoornis heel stellig over: anderen complimenteren met gewichtsverlies is niet meer van deze tijd. Zij doet het niet meer en roept anderen op er ook mee te stoppen.
