Dilemma: ‘Mijn 6-jarige dochter is doodsbang voor de tandarts’

kindertandarts angst tandarts Beeld: Getty Images
Lisa van den Akker
Lisa van den Akker
Leestijd: 3 minuten

Marieke (34) zit met haar handen in het haar. Haar dochtertje Lotte (6) is namelijk doodsbang voor de tandarts. Wat Marieke ook probeert – van boekjes en filmpjes tot speciale angsttandartsen – niets lijkt de paniek van haar dochter te kunnen doorbreken.

Lees verder onder de advertentie

“Mijn dochter van zes is doodsbang voor de tandarts en ik weet niet meer wat ik moet doen. Elke keer weer is het een complete veldslag. Ik voel me machteloos en soms ook behoorlijk wanhopig.

Bang voor de tandarts

De eerste keer, toen ze drie jaar was nam ik haar mee naar onze eigen tandarts. Dat was geen succes, ze wilde niet in de stoel en vond alles eng. Ik maakte me toen nog geen zorgen, want ze was nog maar een peuter. Logisch dat ze bang was.

Lees verder onder de advertentie

Maar de keren erop bleef ze bang en begon ik me meer zorgen te maken. Ik ben toen begonnen met kinderboeken voor te lezen over de tandarts. Van Bobbi tot Caatje, die op bezoek gaan bij de tandarts. Ik hoopte dat die verhalen zouden helpen, maar nee. De eerst volgende keer ging het weer precies hetzelfde.

Vervolgens stapte ik over op filmpjes. Conni die naar de tandarts gaat bijvoorbeeld. Daarin is Conni ook eerst een beetje bang, maar ze heeft uiteindelijk een positieve ervaring. Er wordt veel in uitgelegd en je ziet hoe aardig de tandarts is. ‘Kijk, lieverd,’ zei ik, ‘zo doet Conni het. Helemaal niet eng toch?’ Maar ook dat deed niets.

Lees verder onder de advertentie

Speciale angsttandarts

We stapten af van onze eigen ‘normale’ tandarts en bezochten een speciale angsttandarts. Deze mensen zijn erin gespecialiseerd om mensen met angst stapje voor stapje te helpen. Ze zijn geduldig, leggen alles rustig uit, en er is absoluut geen druk. Ik dacht: dit is het. Even leek het ook goed te gaan, tot Lotte de stoel zag. Op dat moment begon ze te krijsen. Niet gewoon huilen, nee, echt krijsen alsof ze naar een martelkamer werd geleid. Uiteindelijk zijn we daar onverrichter zaken weer vertrokken.

Lees verder onder de advertentie

We zijn daarna ook nog een keer naar een kindertandarts geweest. Daar was alles op kinderen afgestemd. De wachtkamer was net een speeltuin, vol speelgoed en knuffels. De muren waren vrolijk geschilderd met dieren en regenbogen. Zelfs de stoel zag er leuk uit. Maar ook dat maakte geen verschil. Toen ze moest gaan liggen, brak de paniek uit. Ze begon te gillen en te trappen, het was gewoon geen doen.

Meer weten over wat een kindertandarts precies doet? Dat lees je hier.

Lees verder onder de advertentie

Machteloos

Die momenten breken me. Want hoe dwing je een kind dat zó bang is? Ik voel me machteloos. En eerlijk gezegd schaam ik me soms ook. Alle ogen in de wachtkamer waren op ons gericht, en ik kon hun gedachten bijna horen: Waarom dwing je haar niet gewoon? Ze moet toch leren dat dit erbij hoort?

Lees verder onder de advertentie

Maar het voelt zo verkeerd om haar te forceren. Hoe meer ik probeer haar gerust te stellen, hoe banger ze lijkt te worden. Het is alsof haar angst alleen maar groeit. Ik wil haar niet pushen, maar wat moet ik dan? Haar tanden hebben zorg nodig. Gaatjes verdwijnen niet vanzelf. En haar melkgebit is nog tot daar aan toe, maar straks komen de blijvende tanden. Ik pieker me suf. Zit het in haar karakter? Is ze gevoeliger dan andere kinderen? Of doe ík iets verkeerd? Ik probeer haar te helpen, maar ik dring niet tot haar door. Het voelt alsof ik faal.”

Meest bekeken