Elsa: ‘Ik schrok me kapot toen ik via de babyfoon zag wat de oppas deed’
De oppas in de gaten houden via de babyfoon, je kunt het eigenlijk niet maken. Toch deed Elsa het, en daar is ze achteraf gezien heel dankbaar voor.
Kinderopvang vinden voor je kind is tegenwoordig een hele uitdaging, je bent dan ook blij als dat eindelijk is gelukt. Maar wat doe je als die kinderopvang tegen blijkt te vallen? Sandra (34) worstelt nu met dat probleem. “Als ik hem er vanaf haal, zit ik misschien maanden zonder kinderopvang.”
“Vanaf het moment dat ik wist dat ik zwanger was, zijn we direct begonnen met het zoeken naar een geschikte kinderopvang. We vonden er eentje bij ons in de buurt die geschikt leek. Tijdens de rondleiding had ik er een goed gevoel bij. Alles zag er schoon en netjes uit en de leidsters leken allemaal heel vriendelijk.
Mijn zoontje zou er vanaf dat hij vier maanden oud was één keer per week naartoe gaan. Leuk vond ik dat niet, maar helaas konden we niet alle opvang door opa’s en oma’s laten doen, dus was het noodzakelijk. Ik werk namelijk drie dagen en anders zouden we voor één dag geen opvang hebben.
Toen hij eenmaal vier maanden was begon hij met een paar keer wennen. Ik vond het erg lastig, maar het leek goed te gaan. Hij was een makkelijke baby en de leidsters vertelden me dat het goed met hem ging. Dat stelde me natuurlijk gerust.
Inmiddels zijn we ruim een half jaar verder en is de situatie erg veranderd. Mijn zoontje weigert namelijk te slapen op de opvang. Wanneer ze hem in zijn bedje, of kooi, leggen begint hij te huilen. Thuis heeft hij dat ook weleens, maar als ik dan even bij zijn bedje blijf zitten en een liedje zing, wordt hij altijd rustig.
De leidsters op de opvang weigeren dat echter, ze zeggen dat ze het hebben geprobeerd en dat het averechts werkte, daarom willen ze het niet meer doen. Ze lieten mijn zoontje daarom een tijd huilen in zijn bedje. Als hij niet ging slapen, haalden ze hem er wel weer uit, maar dan sliep hij vervolgens niet meer.
Soms viel hij van ellende op de grond in slaap en dan legden ze hem vervolgens wel in een bed, maar ik vond dat vreselijk. Ik ben helemaal geen voorstander van kinderen laten huilen en dat heb ik ze ook gezegd. Ze zeggen nu dat ze hem niet meer langer dan een paar minuten in zijn bedje laten als hij huilt, maar ze willen hem niet troosten zodat hij kan slapen. Gevolg: een doodmoe, hangerig en huilerig kind dat twee
Ik begrijp dat er meer kinderen zijn die allemaal aandacht willen, maar ik vind even tien minuten bij het bedje blijven zitten niet te veel gevraagd. Ik breng mijn zoontje nu niet meer met een goed gevoel naar de kinderopvang, maar een alternatief heb ik ook niet. Als ik hem er vanaf haal, zit ik misschien maanden zonder kinderopvang. Wat moet ik doen?”
Meepraten? Dat kan via onze Facebookpagina!
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.