‘Mijn vrouw en ik voeren hele discussies over het sorteren van afval’

kinderen zelf spelen
Jorinde Benner
Jorinde Benner
Leestijd: 2 minuten

Na eindeloze discussies, behulpzame briefjes en vele suggesties lijkt het erop dat de duurzame voornemens van deze ouders niet voor het hele gezin gelden.

Lees verder onder de advertentie

Verena (36), moeder van Puck (8) en Pien (6):

“Toen naast de zwarte kliko voor restafval, de groene voor organisch afval en de blauwe voor papier óók nog een oranje voor plastic in onze zo zorgvuldig ingerichte tuin gerold diende te worden, stond mijn vrouw op haar veto: er waren grenzen aan ons groene gedrag. Op interieurvlak was ik het roerend met haar eens, maar milieutechnisch moest ik even slikken. Het lukt haar en onze kinderen nu al niet hun afval in de juiste bak te gooien. Hele discussies voeren we over hoe sappakken niet bij het oud papier, maar bij het restafval horen, en de nietjes en papiertjes van de theezakjes niet in de groene bak mogen, maar de rest van het zakje wel. In de keuken heb ik zelfs plaatjes boven de driebaks Brabantia gehangen om duidelijk te maken wat waar gedeponeerd dient te worden. Tevergeefs. Vloekend vis ik dagelijks de bubbelplasticenveloppen uit het oud papier en de lege crueslidozen uit het restafval. Maar aan het plastic inleveren hebben de kinderen dankzij mijn vrouw nu elke week een educatief klusje. Slaagt de opvoeding toch nog een beetje.”

Lees verder onder de advertentie

Lees ook – Kinderen bedenken oplossing voor klimaatprobleem: auto’s gemaakt van afval >

Elke keer een nieuwe

Merel (31), moeder van Stef (2):

“In mijn naïeve moederschapsfantasieën speelde mijn toekomstige kind stilletjes en zoet met houten speelgoed. Toen dat in de realiteit al snel hysterisch gekleurd plastic met sirenes bleek, schafte ik stante pede een stel batterijenopladers aan. De herrie was tot daar aan toe, maar dan op z’n minst milieuvriendelijk.

“Keer op keer gooit hij de batterijen nog in de prullenbak ook”
Lees verder onder de advertentie

Voor mijn man blijven die opladers tot op heden een blinde vlek. Keer op keer komt hij thuis met jumboverpakkingen wegwerpalkaline, en gooit ze na gebruik nog in de prullenbak ook. Ik heb gedreigd zijn mobiel er achteraan te gooien; daar koopt ie toch ook niet elke keer een nieuwe accu voor?” Dit artikel staat in Kek Mama 10-2022.   Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.

Meest bekeken