Roos Schlikker (42) is journalist, columnist en moeder van zoons Miró (9) en Róman (7). In Kek Mama schrijft ze over haar gezinsleven.
Wat is de allergrootste leugen die verteld wordt over het ouderschap? Dat je door borstvoeding binnen tien dagen weer in maatje 36 past? Dat je de poep van je eigen kinderen altijd lekker vindt ruiken? Dat kinderen niet schelden? Dat ze alles lusten zolang jij het ze maar vaak genoeg laat proeven? Inderdaad, dit zijn allemaal regelrechte onwaarheden. Maar de grootste leugen is dat de ouder gaat leven met de drie R’en. Rust. Reinheid. En Regelmaat.
Lees ook
‘Opeens zie ik het. Patronen zijn er om doorbroken te worden’ >
Want rust? Grapjas. Een dag die bestaat uit: boterhammen smeren – “Wie heeft er op de wc-bril gepist?” – topografie overhoren – “Nee niet de tv van de muur trekken” – tandenpoetsen – naar school – naar kantoor – stukken schrijven – telefoon opnemen – “Overgegeven? Oké, ik kom hem halen” – een blozend vrolijk kind mee naar huis nemen – op de bank leggen – “Mam, heb je wat te eten? Nee, nee, ik voel me opeens niet meer ziek” – facturen tikken want anders word je nooit betaald – even bellen, op de wc want Spongebob schreeuwt zo hard – supermarkt – doe maar wat makkelijks – “Nee je mag echt de tv niet van de muur trekken” – wijntje – “Wie heeft er gescheten en niet doorgetrokken?” – kattenbakken verschonen – “Nee nee nee die krant moet ik nog lezen, niet op tekenen alsjeblieft” – “Blijf van die tv af!!” – “Welteruuuuusten schatje, ga maar lekker dromen” – pfffft hèhè – wijntje – morgen stoppen we echt met drinken – “Hoe was jouw dag eigenlijk?” – bed. Nou ja, zo’n alledaagse dag dus, die noem ik niet rustig. En ook niet rein. Met al die uitwerpselen.
Alleen regelmaat zit er wel in. Ik denk namelijk iedere avond als ik mijn hoofd op mijn kussen leg aan hetzelfde. Aan alles wat ik die dag niet heb gedaan. En wat ik meer zou moeten doen. Omdat ik daar altijd zo gelukkig van werd. Van lezen. Echte boeken. En van fotoplakboeken maken. En van mijn teennagels lakken. Iedere avond neem ik me voor: morgen ga ik het anders doen. Morgen móet ik tijd vinden voor al het bovenstaande.
Dat lukt uiteraard nooit. Want dat je die drie R’en steeds meer in je leven krijgt naarmate je kinderen ouder worden is net zo’n leugen als de stelling van mannen dat ze nimmer op de bril plassen.
We moeten rust, reinheid en regelmaat vervangen door rotzooi, ranzigheid en een ruime hoeveelheid liefde. Want dat is het enige waar godzijdank niet over gelogen wordt.
Deze column staat in Kek Mama 09-2019.
Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
