Soms lijken de kamers van de kinderen van Gloria Marks wel een slagveld. Ze ergert zich er mateloos aan, maar heeft gemerkt dat erover zeuren averechts werkt. Er is maar één oplossing.
Lees verder onder de advertentie
‘Glazen in hun kamer, sokken op de grond, voetbalschoenen die hun deur blokkeren… de lijst met dingen die mijn kinderen laten slingeren, is eindeloos. En ik stoor me er ontzettend aan’, vertelt Gloria. ‘Ik herinner ze namelijk wel vijftien keer op een dag aan de klusjes die ze moeten doen. Van het schoonmaken van de badkamer tot het inruimen van de vaatwasser – en ook het netjes maken van hun kamer.’
Lees verder onder de advertentie
Witte ruis
Al die moeite blijkt tevergeefs, zegt ze. ‘Wat ik ook doe om ze zover te krijgen, ze doen het uiteindelijk toch niet. We hebben een bord in de keuken met dagelijkse klusjes, er zijn consequenties als ze die dingen niet doen, enzovoorts. Maar het helpt niet. Ondertussen ben ik nog steeds de hele dag aan het zeuren en zit ik achter hun kont aan. En dat haat ik.’
Lees verder onder de advertentie
Het is niet alleen het zeuren waar ze klaar mee is, vervolgt Gloria. ‘Het is ook het gevoel dat ik het verpruts. Waarom kunnen mijn kinderen niet luisteren? Ben ik als witte ruis? Respecteren ze me niet?’
Ze is gaan onderzoeken wat er precies misgaat. ‘En volgens een psycholoog gaat het om de leeftijd van mijn kinderen’, zegt ze. ‘Ze zijn tieners – en de primaire, psychologische functie van tieners is om erachter te komen wie ze zijn en om het werk te doen om die persoon te worden. Dat kan iemand zijn die netjes is en van een schone kamer houdt, of juist helemaal niet. Door als ouder te zeuren, zeg je eigenlijk dat jij het beter weet en dat je kind niet oké is.’
Diep ademhalen
Gloria is niet van plan om de keuken en badkamer een zooitje te laten worden. ‘Maar ik heb wel door dat ik mijn verwachtingen voor hun slaapkamers moet bijstellen. Misschien moet ik gewoon accepteren dat hun kamers een oorlogsgebied worden met vuile kleding, half afgemaakt schoolwerk en nog meer zooi. Van het idee alleen al word ik niet goed, maar volgens experts is het beter voor ons allemaal dat ik gewoon diep ademhaal en de deur sluit.’
Als moeder zou je je soms het liefst willen opsplitsen om je kind niet achter te hoeven laten, ook al weet je dat ie in goede handen is. Vooral bij oma. Althans, dat hoop je dan altijd maar. Toen Vanessa (35) thuis kwam, was de oppas van haar driejarige zoontje nergens te bekennen..
Serena Verbon (Beautylab) heeft op haar achtendertigste haar hypotheek – als single mom! – afgelost. Hoe heeft ze dit gedaan en is dat voor anderen ook verstandig om te doen?
Een kraamcadeau is een goedbedoelde verrassing voor de kersverse ouders en de pasgeboren spruit, maar soms krijg je iets waar je totaal niet op voorbereid bent. Hannelore (37) wist niet goed hoe ze moest reageren op het kraamcadeau van haar tante.
Eva kreeg toen ze zwanger was hyperemesis gravidarum: extreme misselijkheid en overgeven tijdens de zwangerschap. Alsof dit nog niet erg genoeg was, geloofde haar leidinggevende niet dat ze echt zo erg en zo vaak ziek was en werd ze uiteindelijk ontslagen. Pure zwangerschapsdiscriminatie.
Iedere ouder wil de eerste verjaardag van hun kind speciaal maken. Maar wat begon als een bescheiden feestje met familie en vrienden, eindigde voor Alaya in een groots evenement met een gastenlijst van honderd man, een ballonnenboog en een rekening waar ze liever niet te lang naar kijkt.