Mariëtte Middelbeek is chef redactie van Kek Mama en auteur. Samen met haar man Erik heeft ze twee kinderen: zoon Casper (5) en dochter Nora (3).
Casper werd vijf en dus was het moment daar voor de in mijn ogen meest onderschatte mijlpaal der ouderschap: het eerste kinderfeest. Erik en ik waren duidelijk amateurs. Drukke amateurs, want in de weken voor Caspers verjaardag kwam er van alles samen op het gebied van deadlines en ineens was het zomaar ‘nog maar elf nachtjes, mam!’ En de uitnodigingen moesten nog verstuurd. Ik had zo leuk bedacht samen met Casper op de fiets die uitnodigingen te gaan rondbrengen, maar sjeesde uiteindelijk om half tien ‘s avonds met de auto door de wijk.
Maar goed, het feestje dus. Er moest een programma komen, dus boekten we een clown. En dan nog cake versieren, cadeautjes verstoppen, beetje spelen, zelf pizza’s maken – daar moesten wij toch wel drieënhalf uur mee kunnen vullen. Mijn zus – moeder van vier en daardoor lichtjaren meer ervaren dan ik – bleef er bijna in. ‘Twee uur is ook al lang, hoor’, zei ze, maar ja, toen waren de zeven partygangers al uitgenodigd.
Lees ook
Zo organiseer je een kinderfeestje in 12 stappen >
Die bewuste dag dacht ik in een uurtje alles wel te kunnen klaarzetten. Dat was inschattingsfout één. Een kwartier voor aanvang van het feest verzuchtte ik licht wanhopig tegen een vriendin waarom wij toch niet zoals alle andere ouders naar het trampolinepark waren gegaan. Ze bood me oxazepam aan, de schat, die ik toch maar afsloeg want dat leek me ook weer wat overdreven. Bovendien waren de kinderen er nog niet eens.
Die kwamen om twee uur, uit school. Lang verhaal kort: om acht over twee was de cake versierd en opgegeten (planning: kwart voor drie), om twaalf over twee waren de cadeaus verstopt en gevonden (planning: drie uur), om kwart over twee haakten ze al af bij de spelletjes en redde de trampoline zoals wel vaker mijn leven. De clown was een hit, behalve dan dat een van de uitgenodigde lolbroeken alles wat ze zei beantwoordde met ‘scheet’, en van de pizza’s werd 0,01% daadwerkelijk gegeten. Uiteindelijk nam Erik het hele spul mee naar de ijssalon, waar ze gelukkig lang over deden.
’s Avonds appte een moeder dat haar zoon op “het leukste feestje ooit” was geweest. Boven lag een blij jongetje te slapen. Erik en ik namen een wijntje en proostten op het feit dat iedereen, inclusief wijzelf, nog in leven was. En op het bestaan van trampolineparken.
Deze column staat in Kek Mama 08-2019.
Meer Kek Mama? Neem een abonnement.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
