Zo’n moeder zal ik nooit worden, riep Malu als andere ouders vertelden dat ze hun kind om de haverklap voor een schermpje zetten. Hooguit een halfuur per dag was de afspraak: Mack (2) moest maar leren om met blokken te spelen en kleurplaten te maken.
Naïef. En natuurlijk weet ik nu wel beter, want net als menig ouder ben ik niet gezegend met een kind dat zich uren vermaakt op een speelkleed. Daarbij weet ik hoe pittig het kan zijn om een peuter – vooral na een nacht met hooguit drie uur slaap – non-stop te entertainen. Dat halfuurtje schermtijd werd dus al gauw opgerekt en toegegeven: vanaf dat moment hebben we de teugels flink laten vieren.
Soms stond de televisie de hele dag aan. Weliswaar niet alleen op kinderprogramma’s, maar ook een muziekvideo op YouTube of de verleiders van Temptation Island vond Mack veel interessanter dan zijn complete wagenpark. Tijdens het spelen keek hij altijd met een schuin oog naar dat enorme beeldscherm.
Lees ook
15x de leukste tweets van ouders over schermtijd >
Vriend en ik vonden dat het anders moest, maar steeds wanneer we afspraken de tv nu echt uit te zetten, kwam er weer wat tussen. Tot we door de coronamaatregelen in één klap aan huis gekluisterd waren en (behalve werk) veel minder om handen hadden. Toen wisten we: nu is het moment.
We spraken af dat de tv tot eind van de middag uit moest staan. Vanaf 16.00 mocht hij weer aan (want: kooktijd, plus: laten we wel realistisch blijven), zodat er geen peuter aan mijn bovenbeen zou hangen als ik net een gloeiendhete pan wilde afgieten.
En zo geschiedde.
De eerste twee dagen waren drama. Mack raakte zo in de stress toen hij zag dat de televisie niet aan was, dat hij meerdere keren in een driftbui bleef hangen. Maar toen we eenmaal door die zure appel heen waren, ging het al snel beter.
Mack is sinds het schermtijdlimiet veel vrolijker. Hij lacht meer, huppelt het huis rond en speelt met speelgoed waar hij voorheen geen oog voor had. Hij lijkt veel alerter op wat er om ‘m heen gebeurt en kan zichzelf beter én langer vermaken. Natuurlijk is Mack intens gelukkig als-ie om 16.00 uur Peppa Pig op het scherm ziet, maar toegegeven: ik vind dat nu ook wel even lekker. Kan ik na een dag blokken bouwen rustig door m’n pannen roeren en naar de wc zonder dat er peutervuistjes tegen de deur kloppen. Win-win.
Meer persoonlijke verhalen lezen? Volg Kek Mama op Facebook >
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
