Elsa: ‘Ik schrok me kapot toen ik via de babyfoon zag wat de oppas deed’
De oppas in de gaten houden via de babyfoon, je kunt het eigenlijk niet maken. Toch deed Elsa het, en daar is ze achteraf gezien heel dankbaar voor.
Patrick van Rhijn hoorde hoe twee vriendinnen structureel worden beledigd door hun partners en schreef daar een column over. Daar werd massaal op gereageerd. Een greep uit de vele reacties.
Hij vraagt zich in zijn column af hoeveel vrouwen het structurele beledigen overkomt. En uit de antwoorden blijkt dat het nog vaak gebeurt. Zo schrijft Karan: ‘Ik heb zo iets gelijks meegemaakt. We wilden een kindje samen. Omdat het op de natuurlijke manier niet meer kon, gingen we voor IVF. Ik stopte met roken, maar begon wel met eten. Omdat ik me door alles niet mooi meer voelde en er wat kilootjes waren aangekomen, vroeg ik bevestiging. In plaats van me te troosten, zei hij dat ’t niet veel erger meer moest worden. We hebben samen geen baby gekregen. Gelukkig heb ik nu een andere man die mij, ondanks mijn gewicht, me mooi laat voelen en van me houdt als persoon.’
Ook Vera herkent wat Patrick beschrijft: ‘Helaas herkenbaar…. Het breekt je.’ Gisella reageert: ‘Helaas heel herkenbaar, maar gelukkig nu geen last meer van. Althans, ik kan nog steeds niet in de spiegel kijken maar mijn kersverse man vindt me prachtig.’
De man van Herma heeft nog nooit zoiets naars gezegd maar zij is heel duidelijk over dit gedrag: ‘Hij zou mijn man dan ook niet (meer) zijn. Je laat je toch geen complex aanpraten door je eigen man!’ Ook Margo kan dit gedrag niet geloven: ‘Triest als je eigen man dit zegt. De persoon waar je veel van houdt en waar je je goed bij zou moeten voelen.’ Williene heeft een duidelijke boodschap voor dit soort types en schrijft: ‘De eerste en beste man die zo tegen me praat help ik met alle liefde zijn koffers inpakken.’
Liza vindt het te bizar voor woorden dat mensen zo zijn: ‘Je vrouw zet verdomme jullie kind op de wereld. Die verdient niets meer dan lof. En ja, daardoor verandert haar lichaam maar als hij alleen het uiterlijk belangrijk vindt, vraag ik me af of die relatie überhaupt ergens op gebaseerd is.’
Yvette vindt het intens gruwelijke opmerkingen die Patrick beschrijft. Ze reageert: ‘Die heb ik werkelijk nog nooit van mijn man gekregen. Vier prachtige kids verder en een man die mij nog net zo mooi vindt als 18 jaar geleden. In de jaren dat ik zelf in de knoop zat met mijn veranderde lijf was hij juist degene die me vertelde hoe mooi ik was en dat mijn mooie lijf vier prachtige kinderen heeft laten groeien en geboren worden. Dit soort mannen die beschreven worden in de column zijn heel, heel erg lelijk. Aan iemands uiterlijk kun je nog wat veranderen, aan het karakter niet. Dikke knuffel voor alle vrouwen die met zo’n schoft samen zijn (geweest).’
Janneke noemt het trieste mannen en vindt dat Patrick gelijk heeft: ‘Goed dat hij dit bespreekbaar maakt. Het kan echt anders.’
Dat het gelukkig ook vaak anders gaat, blijkt uit de reacties van onder andere Renate en Mandy. Zo schrijft Renate: ‘Mijn god, ik schrik hier echt van! Je bent mooi zoals je bent en houd ook van jezelf. Als je partner zo tegen je praat. Dan is het tijd om afscheid te nemen. En geloof me je komt er sterker uit. Gelukkig heb ik een hele lieve man. Want ook ik kan mijzelf wel eens naar beneden praten. Dan zegt hij “Schat stop met zo negatief over jezelf te zijn, je bent prachtig en ik hou zielsveel van je.”‘ Mandy kan veel zeuren over haar vent, zo schrijft ze, maar wat dit betreft gunt ze iedereen een man zoals hij: ‘Als ik naar mezelf kijk, of een dag heb dat ik zoiets heb van ‘Pff, kijk dat losse vel nou, alles vol striemen. Hoe kun je dit nou mooi vinden?’ Elke keer vertelt hij mij hoe prachtig hij me vindt en hoe trots hij is dat ik onze jongens heb gedragen. Deze striemen maken mij trots’. Ik kon wel huilen de eerste keer dat hij dat zei.’
Nancy deelt nog even een sneer uit door te reageren: ‘Wat goed dat 97% van de mannen wel een goed lijf blijven houden. Zonder verzakkingen van buik, love handles, uitgezakte benen en kuiten. Zij worden ook ouder. Houden van is ook respect voor elkaar en elkaars lichaam.’
Veel vrouwen laten weten zelf onzeker te zijn over hun lichaam, maar gelukkig een partner hebben die ze af en toe wat moed inspreekt. Zoals Lonneke: ‘Ik zie mijzelf helaas zo. Gelukkig heb ik een lieve man die deze mening absoluut niet deelt. Wat zou ik toch zonder hem moeten.’ Toen Martina na 32 uur weeën, een keizersnede moest krijgen, zei ze tegen haar man: “Maar dan krijg ik een heel groot litteken”, waarop hij reageerde met “Dat geeft toch niks schat, dat litteken is dan toch voor altijd een heel mooi teken van liefde tussen twee mensen die samen een kindje hebben gemaakt”.’ En zo is het maar net!
Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.