Het missen van de eerste stapjes, woordjes of niet naar een schooloptreden van je kind kunnen komen: werkende moeders hebben het niet altijd makkelijk. Maar wat Scary Mommy-blogger Kristen Miller Hewitt het allermoeilijkste vindt?
Lees verder onder de advertentie
‘Het ongelooflijke schuldgevoel als je kind ziek is’, schrijft ze.
Een ‘gewone’ moeder
‘Kinderen hebben jou op dat moment nodig, maar in plaats daarvan laat je ze achter bij een ander: de oppas, juf of een familielid’, vervolgt Kristen, die even moest slikken toen ze haar dochter met flinke griep thuis achterliet. ‘Ze wilde dat ik haar vasthield en ze wilde niet spelen of eten. Dus toen het tijd was om naar mijn werk te gaan, begonnen haar lippen te trillen: ze wilde met me mee.’ Op dat moment wilde Kirsten voor even een ‘gewone’ moeder zijn. Een moeder zonder werkdeadlines, zonder schuldgevoelens. Niet de bezorgde moeder die op haar werk om de paar minuten op haar telefoon kijkt voor updates of foto’s.
‘Het spijt me aan alle moeders die ik vroeger veroordeelde als ze te laat kwamen vanwege hun zieke kinderen’, aldus Kirsten. ‘Ze waren moe, ze misten belangrijke zaken en soms maakten ze ook mijn werk moeilijker door te laat te komen, maar nu weet ik dat ze thuis aan het vechten waren. En dat verdient respect. Zo doe ik het voortaan ook: morgen leg ik de focus weer op mijn werk, maar vandaag blijf ik thuis en geniet ik van elke seconde dat mijn kind en ik samen kunnen zijn.’
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.