Elsa: ‘Ik schrok me kapot toen ik via de babyfoon zag wat de oppas deed’
De oppas in de gaten houden via de babyfoon, je kunt het eigenlijk niet maken. Toch deed Elsa het, en daar is ze achteraf gezien heel dankbaar voor.
Je kind een extra zakcentje geven omdat hij een goed cijfer heeft gehaald: veel ouders doen het. Maar blogger Christine Organ is ermee gestopt. Volgens haar werkt het averechts.
‘Ik geloof in het belonen van inspanningen, niet in resultaten’, schrijft ze op Scary Mommy.
Christine beloonde haar kinderen heel regelmatig toen ze klein waren. ‘Ik zei dat ze een koekje van de bakker kregen als ze zich netjes gedroegen tijdens het boodschappen doen’, vertelt ze. ‘En dat als ze klaar waren met het schoonmaken van hun kamer, we die avond een film zouden kijken. Ik gebruikte die manier – omkoping – vaak, zonder schuldgevoel.’
Lees ook:
‘Je kind financieel belonen aan tafel is goed’ >
Volgens Christine wordt dat gedrag bij veel ouders erger als hun kinderen groter worden. ‘Ik merk dat ouders hun kinderen een dollar bieden voor elke 8 op hun rapport. En dat ze ijs krijgen als ze een homerun slaan bij honkbal, of een goal scoren op het voetbalveld. Ze vertellen hun kinderen zelfs dat ze een nieuwe telefoon krijgen als ze de felbegeerde plek op de erelijst van de club verdienen.’ Ze is het daar niet mee eens en trekt een grens. ‘Ik betaal mijn kinderen niet voor goede cijfers of sportieve prestaties. Ten eerste omdat dat niet werkt. Studies hebben aangetoond dat het belonen van resultaten er uiteindelijk voor zorgt dat het enthousiasme vermindert. En dat is het tegenoverstelde van wat je als ouder wil.’
Daarnaast zou die vorm van belonen ervoor zorgen dat kinderen bij alles gaan denken: wat levert het me op? Christine: ‘Ik geloof in het belonen van inspanningen, maar niet in resultaten. Stel: je ene kind haalt met gemak allemaal achten, terwijl de ander met moeite een zesje haalt. Wat zegt het als we dan alleen degene met de hoogste cijfers belonen? Ik vind het mooier als mijn kind een klasgenoot helpt of extra vriendelijk gedrag vertoont. Dat is wat er toe doet – niet zijn cijfers of de statistieken aan het einde van het schooljaar.’ Laatst kreeg Christine een compliment over haar zoon van een andere ouder. ‘Wat was ik trots. Later die avond vertelde ik mijn zoon dat hij een goede vriend was. De blik op zijn gezicht liet zien dat hij zich net zo trots voelde. Geen enkele beloning in de wereld kan dat gevoel overtreffen.’
Dit artikel is al een keer eerder gepubliceerd.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >