Je kind een extra zakcentje geven omdat hij een goed cijfer heeft gehaald: veel ouders doen het. Maar blogger Christine Organ is ermee gestopt. Volgens haar werkt het averechts.
Lees verder onder de advertentie
‘Ik geloof in het belonen van inspanningen, niet in resultaten’, schrijft ze op Scary Mommy.
Lees verder onder de advertentie
Koekje
Christine beloonde haar kinderen heel regelmatig toen ze klein waren. ‘Ik zei dat ze een koekje van de bakker kregen als ze zich netjes gedroegen tijdens het boodschappen doen’, vertelt ze. ‘En dat als ze klaar waren met het schoonmaken van hun kamer, we die avond een film zouden kijken. Ik gebruikte die manier – omkoping – vaak, zonder schuldgevoel.’
Volgens Christine wordt dat gedrag bij veel ouders erger als hun kinderen groter worden. ‘Ik merk dat ouders hun kinderen een dollar bieden voor elke 8 op hun rapport. En dat ze ijs krijgen als ze een homerun slaan bij honkbal, of een goal scoren op het voetbalveld. Ze vertellen hun kinderen zelfs dat ze een nieuwe telefoon krijgen als ze de felbegeerde plek op de erelijst van de club verdienen.’ Ze is het daar niet mee eens en trekt een grens. ‘Ik betaal mijn kinderen niet voor goede cijfers of sportieve prestaties. Ten eerste omdat dat niet werkt. Studies hebben aangetoond dat het belonen van resultaten er uiteindelijk voor zorgt dat het enthousiasme vermindert. En dat is het tegenoverstelde van wat je als ouder wil.’
Lees verder onder de advertentie
Goed gedrag
Daarnaast zou die vorm van belonen ervoor zorgen dat kinderen bij alles gaan denken: wat levert het me op? Christine: ‘Ik geloof in het belonen van inspanningen, maar niet in resultaten. Stel: je ene kind haalt met gemak allemaal achten, terwijl de ander met moeite een zesje haalt. Wat zegt het als we dan alleen degene met de hoogste cijfers belonen? Ik vind het mooier als mijn kind een klasgenoot helpt of extra vriendelijk gedrag vertoont. Dat is wat er toe doet – niet zijn cijfers of de statistieken aan het einde van het schooljaar.’ Laatst kreeg Christine een compliment over haar zoon van een andere ouder. ‘Wat was ik trots. Later die avond vertelde ik mijn zoon dat hij een goede vriend was. De blik op zijn gezicht liet zien dat hij zich net zo trots voelde. Geen enkele beloning in de wereld kan dat gevoel overtreffen.’
Dionne heeft een heel lieve schoonmoeder. Goed, ze is wat aanwezig en ze trekt het liefst haar eigen plan, ook als je je grenzen aan hebt gegeven, maar hey, de kinderen zijn dol op haar en het kan echt slechter.
Een koosnaam voor je partner, je herkent het vast. Zo’n bijnaam die je alleen tussen jullie tweeën gebruikt en uitspreekt als je denkt dat niemand luistert. Totdat je kind het oppikt en enthousiast deelt met de buitenwereld. Daria (32) maakte het mee. Het schaamrood staat nog steeds op haar kaken.
Iedere ouder maakt weleens een fout, maar sommige momenten blijven je voor altijd achtervolgen. Wat begon als een onschuldige speelsessie in het park, veranderde voor Sandra in een schuldgevoel dat ze al 14 jaar met zich meedraagt.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (8 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: ingesleten rolpatronen
Ellen is trajectbegeleider in het voortgezet speciaal onderwijs, thrillerauteur bij uitgeverij De Fontein, moeder van Lewis en Miles (13 en 10) uit een vorige relatie en Sophia (2) en baby Aiden met haar vriend Nils. Volg haar op Instagram.
We kennen het allemaal: boodschappen doen en telkens weer schrikken bij de kassa. Maar bij Vianna thuis is het elke week een financiële horrorfilm. Haar man en zoon hebben namelijk geen grenzen als het gaat om geld uitgeven aan proteïne snacks.