Marise is er na haar herstel van een eetstoornis heel stellig over: anderen complimenteren met gewichtsverlies is niet meer van deze tijd. Zij doet het niet meer en roept anderen op er ook mee te stoppen.
Marise (39): “Herstellen van een eetstoornis voelt een beetje als in een andere wereld belanden. Alsof je, net als in The Matrix, de rode pil hebt genomen. Je voelt je vrij van de druk en verwachtingen van een maatschappij die geobsedeerd is door uiterlijk. Maar tegelijkertijd lijkt het alsof de rest nog in die blauwe-pillen-wereld leeft. Jij ziet het anders, maar het kan eenzaam voelen.
Toen ik in 2017 begon met intuïtief eten om te herstellen van jarenlang worstelen met eetstoornissen, wist ik niet wat me te wachten stond. Het ging niet alleen over leren luisteren naar mijn honger en mijn lichaam voeden in plaats van uithongeren. Ik moest ook stoppen met diëten, mezelf wegen en mezelf vergelijken met beroemdheden die ik ooit zo graag wilde evenaren. En wat ik leerde, veranderde voorgoed de manier waarop ik over gewichtsverlies praat.
Mijn therapeut vertelde me dat ik geen complimenten meer moest geven over gewichtsverlies. Geen ‘Wat ben je afgevallen, je ziet er geweldig uit!’ of ‘Wat knap dat je zo bent afgevallen.’ Dat voelde zo tegennatuurlijk. Ik was opgegroeid met Oprah die in een uitzending een kar vol vet liet zien om haar spectaculaire gewichtsverlies te vieren. Ik had Marie Osmond zien pleiten voor dieetmaaltijden en was zelf op mijn dertiende naar Weight Watchers gegaan omdat ik van mijn puber-kilo’s af wilde. Hoe kon het opeens niet goed zijn om iemand te complimenteren met gewichtsverlies? Dat was toch hét doel in het leven?
Maar jaren later begrijp ik waarom. Complimenten over gewichtsverlies versterken een achterhaald idee: dat dunner altijd beter is, dat slank het ideaal is en dat dik zijn een probleem is dat je zelf hebt veroorzaakt. Hoe kunnen we echt voor inclusiviteit en body positivity staan als we gewichtsverlies blijven verheerlijken? Dat kan niet.
En wat gebeurt er als diegene de kilo’s weer aankomt? Hebben ze dan gefaald? Was hun eigenwaarde alleen afhankelijk van hun maatje minder? En stel dat dat gewichtsverlies niet eens vrijwillig was? Een vriendin van mijn moeder kreeg bijvoorbeeld complimenten over haar slankere figuur, terwijl ze chemotherapie onderging. Niemand wist dat ze ernstig ziek was. En toch werd ze ineens gezien als mooier en succesvoller omdat ze gewicht verloor – terwijl ze letterlijk aan het vechten was voor haar leven. Hoe cru is dat?
Na de geboorte van mijn zoon in 2019 verloor ik veel gewicht. Niet omdat ik dat wilde, maar omdat ik volledig uitgeput was. Slapeloze nachten, borstvoeding, stress in mijn relatie en worstelingen op werkgebied – het vrat aan me. Ik zag er mentaal en fysiek gehavend uit, maar toch hoorde ik: ‘Wauw, je ziet er geweldig uit!’ Dat compliment schudde mijn oude obsessie met gewicht weer wakker. Zelfs na het herstel van de eetstoornis voelde het als een validatie. Maar ik had geen compliment nodig. Ik had rust nodig.
En dat is precies waarom je niemand over gewichtsverlies zou moeten complimenteren. Wat als diegene aan het herstellen is van een eetstoornis en jouw woorden hun inspanningen ondermijnen? Wat als ze juist middenin een ongezonde periode zitten en geen bevestiging nodig hebben, maar hulp? Op mijn zeventiende, toen ik zwaar ondervoed was en amper 500 calorieën per dag at, zei een docent dat ik trots moest zijn op mijn slanke uiterlijk. Dat is echt problematisch. Ik had geen trots nodig. Ik had iemand nodig die me hielp mezelf niet verder kapot te maken.
Dus voordat je een compliment over gewichtsverlies geeft, denk even na. Wat complimenteer je echt? Draag je bij aan een groter probleem? In een wereld waar body positivity steeds meer ruimte krijgt, maar fatphobia nog altijd aan de orde van de dag is, is het tijd om verder te kijken dan de cijfers op de weegschaal. Laten we elkaar steunen, ongeacht maat of gewicht. Want iedereen verdient het om zich goed te voelen – niet omdat ze zijn afgevallen, maar omdat ze gewoon zijn wie ze zijn.”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Als moeder zou je je soms het liefst willen opsplitsen om je kind niet achter te hoeven laten, ook al weet je dat ie in goede handen is. Vooral bij oma. Althans, dat hoop je dan altijd maar. Toen Vanessa (35) thuis kwam, was de oppas van haar driejarige zoontje nergens te bekennen..
Serena Verbon (Beautylab) heeft op haar achtendertigste haar hypotheek – als single mom! – afgelost. Hoe heeft ze dit gedaan en is dat voor anderen ook verstandig om te doen?
Een kraamcadeau is een goedbedoelde verrassing voor de kersverse ouders en de pasgeboren spruit, maar soms krijg je iets waar je totaal niet op voorbereid bent. Hannelore (37) wist niet goed hoe ze moest reageren op het kraamcadeau van haar tante.
Heb je zin in een uitje met je kids dat niet alleen leuk, maar ook nog eens creatief en leerzaam is? Dan moet je bij Villa Zebra in Rotterdam zijn!
Eva kreeg toen ze zwanger was hyperemesis gravidarum: extreme misselijkheid en overgeven tijdens de zwangerschap. Alsof dit nog niet erg genoeg was, geloofde haar leidinggevende niet dat ze echt zo erg en zo vaak ziek was en werd ze uiteindelijk ontslagen. Pure zwangerschapsdiscriminatie.
Iedere ouder wil de eerste verjaardag van hun kind speciaal maken. Maar wat begon als een bescheiden feestje met familie en vrienden, eindigde voor Alaya in een groots evenement met een gastenlijst van honderd man, een ballonnenboog en een rekening waar ze liever niet te lang naar kijkt.
