Beeld: Mark Groeneveld
Door het moederschap leert Shownieuws-presentatrice Dyantha Brooks íets beter plannen, maar ze raakt nog altijd haar sleutels kwijt en komt nog regelmatig te laat. “Ik ben geen standaard moeder, ik heb mijn eigen structuur.”
“Alles gaat zo lekker, ik heb gewoon echt níets te klagen!” opent de goedlachse Dyantha Brooks. “De zon schijnt, de kinderen zijn gezond en ik mag vanavond lekker werken, wat wil ik nog meer?”
Sinds een maand zit Dyantha’s zwangerschapsverlof erop en is ze terug op tv als presentatrice van Shownieuws. Enthousiast vertelt ze hoe ze, drie maanden na de geboorte van haar tweede zoon Lewis, ook echt zin had om weer aan de slag te gaan. Dat was na de geboorte van haar eerste zoon wel anders.
“Weer werken? Weg bij Davis? No way, ik moest er niet aan denken. Ik vond alles spannend en maakte me ontzettend veel zorgen: elke minuut weg van huis was er een te veel. Uiteindelijk kwam ik wel weer in het ritme, maar leuk? Absoluut niet.”
Nu, bij Lewis, maakt Dyantha zich minder zorgen. Daarnaast maakt haar overstap naar Shownieuws veel uit, vertelt ze. “Destijds werkte ik overdag bij de radio, en miste ik veel van Davis. Nu ik ’s avonds Shownieuws presenteer, kan ik overdag bij mijn kinderen zijn. Eigenlijk heb ik the best of both worlds.”
Het zijn wel lange dagen, want waar een ander om zeven uur op de bank ploft, begint voor Dyantha de liveshow. “Maar ik trek het prima, ook omdat ik goed op mezelf let: ik start elke ochtend heel rustig op. En ik slaap voldoende, omdat Lewis goed doorslaapt. Dat durf ik bijna nooit hardop te zeggen, omdat er zoveel ouders zijn met gebroken nachten, maar daar hebben we dus ontzettend veel geluk mee.”
Een andere geluksfactor is toch ook wel een lieve, meewerkende man, verklaart Dyantha. “Als thuis de spits begint, vertrek ik. Dus waar ik overdag alles oppak en kook, zorgt Mick ervoor dat de kinderen na het eten, gewassen op bed liggen. Dit ritme hoort nou eenmaal bij mijn baan en Mick brengt dat ‘offer’ meer dan graag voor mijn carrière. Zo helpen we elkaar, we zijn yin en yang.”
“Als thuis de spits begint, vertrek ik naar mijn werk”
Zonder Mick was er überhaupt geen carrière geweest, lacht Dyantha, want ambitieus was ze eigenlijk nooit. “Ik ben opgevoed met huisje-boompje-beestje: thuis is mijn geluk. Dát moet goed zijn. Wat carrière betreft heb ik juist een schop onder mijn reet nodig.” En die krijgt ze van haar man. “Mick komt uit een echte ondernemersfamilie, met de mentaliteit van the sky is the limit. In het verleden zeurde ik nogal eens over ‘waar ik stond in het leven.’ Mick hield me dan glashard een spiegel voor: ‘En wat heb je er precies aan gedaan? Niks!’ Hij legde me het vuur na aan de schenen door continu te vragen: wat ga je eraan doen, wat is je volgende stap?”
Bloedirritant op dat moment, geeft Dyantha toe, maar inmiddels is ze hem heel dankbaar. “Mick was hard, maar realistisch. Als ik die televisiecarrière niet wilde, was het ook goed, maar hij zei heel duidelijk: “Ik heb geen zin om over twintig jaar met een chagrijnig iemand te zitten die baalt dat ze niets heeft gedaan of gedurfd.” Met andere woorden: “wil je het wél, werk er dan keihard voor.”
Zijn woorden hadden effect. Nu Dyantha naar eigen zeggen ‘voet tussen de deur heeft gekregen’ op televisie, wil ze alles er uithalen. “Ik droom van een eigen human interest-programma en een serie op Videoland. Maar: het blijft schipperen. Mijn gezin staat op de eerste plek, dus het moet wel naast elkaar passen.”
Dat gezin was er natuurlijk niet meteen. Eerst was er de liefde. Toen Dyantha Mick twaalf jaar geleden leerde kennen, viel ze als een blok voor hem. “Ik wist: dit is de man waar ik alles mee wil. Ik heb gewoon nooit een leukere man ontmoet, die ook nog eens mijn beste vriend is. Vreselijk zo’n uitspraak, maar het is wel echt zo. We passen ontzettend goed bij elkaar. Vroeger ontmoette ik jongens die te lief waren of juist totale lapzwansen. Mick is een sterke man van wie ik onder de indruk ben en waar ik niet overheen kan walsen, maar tegelijkertijd is hij lief, loyaal en iemand waarop ik kan bouwen. De perfecte, aantrekkelijke combinatie voor mij.”
Ooit zouden ze wel kinderen willen, als het aan Mick lag zelfs vijf, maar een vastomlijnd plan lag niet klaar. “Het gebeurde gewoon. Ik had een keer last van mijn spiraal, liet die eruit halen, moest toen aan de pil, vergat dat uiteraard, en was ineens zwanger. Ongepland, maar harstikke welkom. Het komt zoals het komt.” En dat het soms niet komt, weet Dyantha helaas ook, want na Davis volgde een miskraam. “Dat was verdrietig natuurlijk, maar zulke dingen horen wel bij het leven. Ik wil er in ons geval ook niet te dramatisch over doen: Mick en ik hebben het samen verwerkt en zijn inmiddels gezegend met een tweede kind.”
“Na een miskraam weet je: het is helemaal niet aan ons om dat te bepalen, de natuur bepaalt”
Wel maakte die ervaring het stel in één klap een stuk realistischer. “Ooit ‘nemen’ we vier of vijf kinderen, dat was de makkelijke gedachte: dat doen we gewoon. Maar na een miskraam weet je: het is helemaal niet aan ons om dat te bepalen, de natuur bepaalt. Vanaf dat moment hoopte ik dat een tweede kind ons gegeven zou zijn. Inmiddels zien we dat twee kinderen ook heel mooi is: we kunnen nog alles doen wat we willen en de oma’s passen graag op. Ik ga die mensen toch niet met vier of vijf kinderen opzadelen?”
Een puur praktische overweging dus. “Zeker, want qua liefde heb ik voldoende ruimte voor een groot gezin. Maar we mogen in onze handjes knijpen met twee gezonde kinderen – daarnaast zijn er meer dingen in het leven die ertoe doen, zoals mijn werk en onze relatie.”
Die relatie staat dan ook behoorlijk hoog op Dyantha’s prioriteitenlijst. “Ik vind het heel belangrijk om tijd voor elkaar te blijven maken. Overdag los je elkaar constant af: wil jij nu sporten, dan blijf ik thuis, wie doet boodschappen? Ik kom elke avond om 21.30 uur of, bij een late Shownieuws-editie, om 00.30 uur thuis. Maar ‘vroeg’ of laat: Mick is altijd nog wakker. De tijd die we overdag niet hebben, halen we ’s avonds in. Ik zou het superongezellig vinden als ik elke nacht in een stil huis in bed zou stappen naast een slapende Mick. Het zou misschien wel verstandig zijn, maar ik ben ervan overtuigd dat dit onze relatie in leven houdt.”
“De tijd die Mick en ik overdag niet hebben, halen we ’s avonds in”
Om zich heen ziet Dyantha te veel mensen elkaar een beetje verliezen, vertelt ze. “Logisch, want het is ook veel: werk, kinderen, sporten, sociaal leven. Ik ben me er ontzettend van bewust dat mijn relatie een van mijn grootste geluksfactoren is. Dus als ik een paar avonden op rij werk, ga ik op mijn vrije avond niet op pad met vriendinnen, dan wil ik bij Mick zijn. Letterlijk ‘zijn’. Niet buiten de deur, maar gezellig thuis of in de tuin. Laatst waren we op vakantie in Portugal met mijn schoonmoeder. Ze zei elke avond dat we uit eten konden, dat zij wel zou oppassen, maar daar hebben wij dan helemaal geen zin in. Liever halen we lekkere dingen, zetten de babyfoon aan en maken er een topavond van op het balkon!”
Afspraken maken en plannen ligt sowieso niet per se in Dyantha’s aard. “Ik ben de meest chaotische persoon ter wereld”, lacht ze. “En Mick ook. We zijn altijd sleutels of pinpassen kwijt, of we vergeten onze post open te maken. Ik ben, denk ik, geen standaardmoeder. Mensen die voorstellen om negen uur koffie in de speeltuin te doen? Vreselijk. Ik ben zo iemand die om drie uur eens komt aankakken en dan pas bedenkt: hm, is het niet eens tijd voor lunch? Anders gezegd: we hebben onze eigen structuur en dat werkt goed – niet altijd, dan kom ik ergens te laat omdat ik de autosleutel weer kwijt ben, maar ja.” Door het ouderschap is het stel gedwongen planmatiger geworden. “Omdat we allebei van nature chaotisch zijn, is het pure noodzaak om goede afspraken te maken, anders wordt het echt een zooitje. Daar kom je wel achter als je eenmaal een kind hebt: het is gewoon niet handig als je allebei ineens een afspraak buiten de deur hebt en weg moet. Dan móet je dingen in de agenda gaan zetten en overleggen.” Goede afspraken blijken van ‘levensbelang’. “In de eerste weken waarin Lewis nog niet doorsliep, spraken we vóór het slapen af wie er die nacht uit zou gaan. Doe je dat niet, dan krijg je ’s nachts ruzie omdat je totaal kapot nog in discussie gaat. Wij wel in ieder geval. Door schade en schande word je wijs!” Het hele interview staat in Kek Mama 09-2022. Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Het leuke aan de feestdagen is dat de hele familie bij elkaar komt. Het lastige aan de feestdagen is óók dat de hele familie bij elkaar komt. Geen zin in ruzie of gedoe wegens botsende karaktertjes? Neem dan deze handleiding ter harte.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Of je kind nu een echte fijnproever of een kieskeurige eter is, het menu van je kleintje kan een enorme zoektocht zijn. Wat eet een dreumes op een dag? En hoeveel eet een peuter nou écht? Wij geven je een realistisch kijkje in de keuken van andere ouders. Deze week het menu van dreumes Wies.
