Eerste kerstdiner op school: ‘Een halfuur later belde zijn juf’
Het is spannend, zo’n eerste kerstdiner op school. En dan kan je kleine in al z’n enthousiasme de festiviteiten íets te ver door trekken.
Sara van Gorp is moeder van zoons Ko (9) en Toon (4) en hoofdredacteur van Kek Mama.
‘Wat een mooie schoenen heb je aan. Kijk schat, jij had ook altijd van die bijzondere.’ De 80-plusser in de huisartsenwachtkamer stoot zijn vrouw aan en wijst op mijn blauwgroene plateauhakken met slangenprint. Zij – met makkelijke instappers en wat verdwaasd – leeft op: ‘Jaaaa, ik had ze vaak van Jan Jansen. Zo prachtig waren die. Nu kan ik ze helaas niet meer aan.’
Haar man mijmert ineens: ‘Ik was niet eens je eerste keus en nu zorg ik al jaren voor je.’ Hij grinnikt. Zij ook. Dan moeten ze gaan, zij staat wat rommelig op. ‘Wil je je stok?’ vraagt haar man. ‘Nee, ik heb jouw hand, dat is genoeg.’ De liefde van een stel dat al meer dan vijftig jaar samen is. Zijn montere zorg, haar vertrouwen. Zoals wel vaker sinds ik ben gescheiden, overvalt de ontroering me.
Die keer dat de moeder van een nieuw vriendje van Ko me het nummer van de vader in kwestie even snel doorappt. Zij in het buitenland, vriendje speelt bij ons en moet op enig moment worden opgehaald. ‘Allerliefste’ staat er in het contact. Dat je twee kinderen hebt, al tig jaar samen bent, een huis hebt laten bouwen en dan je wederhelft niet als Rolf/Carlos/ Mike in je telefoon hebt staan maar als ‘Allerliefste’. Ik vind het mooi.
Lees ook
Editorial Sara: ‘Zo’n eerste schooltijd, het hakt erin. In elk geval bij mij’ >
Mijn moeder en mijn tweede vader die foto’s sturen van hun Franse paradijs in wording. (Volgens Ko en Toon die er magische zwaarden maken en kikkers in het beekje aantreffen is het dat al: ‘Opa, jullie hebben een speelpark gekocht.’) Nou zijn mijn ouders sowieso blijmoedig en enthousiast aangelegd, maar nu spat het geluk helemaal van de foto’s in de gezinsapp. Mijn vader straalt mijn moeder tegemoet op z’n blauwe tractor. In overall rossen ze een betonnen vloer uit de werkplaats. Om er vervolgens een nieuwe aan te leggen. (Mijn zus heeft dat klusgen geërfd terwijl ik helaas nog geen schilderijrails aan de muur kan krijgen.) Al meer dan veertig jaar samen en nog steeds fris en stralend samen, het kan.
Een psycholoog die ik interviewde zei eens: ‘Je kunt nooit écht achter de relatie van een ander kijken.’ Maar van mijn beste vriendinnen durf ik wel te zeggen dat ik weet hoe hun relaties zo’n beetje zijn. Als ik bij hen thuis ben, geniet ik hoe ze – ook na tien of twintig jaar – grinniken samen. Hoe lief ze elkaar aankijken. Hoe ze elkaar in een gesprek bevragen en ontdekken, ook na al die tijd nog. Dan verheug ik me hoe we daar als 80-plussers ook nog zitten. Al zijn de hakken dan vast iets minder hoog.
Deze editorial staat in het Kek Mama Liefdesboek 2019. Het nummer koop je hier.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >