Een IVF-verwisseling: twee families, een onmogelijke keuze

IVF Bron: Getty
Elsemieke Tijmstra
Elsemieke Tijmstra
Leestijd: 2 minuten

Wat als je ontdekt dat het kindje dat je liefdevol in je armen wiegt genetisch niet van jou is? Dit overkwam twee koppels in Californië, nadat hun IVF-kliniek een gruwelijke fout had gemaakt: ze hadden elkaars embryo’s ingebracht gekregen.

Lees verder onder de advertentie

Stel je voor: je beseft plotseling dat de baby die je gebaard hebt, die je liefdevol gevoed en gedragen hebt, genetisch gezien niet jouw baby is. Tegelijkertijd besef je dan ook: mijn eigen eigen baby groeit ergens anders in een ander gezin op. De chaos is compleet. Het klinkt als een slechte film, maar het is de realiteit voor twee gezinnen in Californië, die hun verhaal doen in The New York Times Magazine.

Lees verder onder de advertentie

Twijfels

Daphna en Alexander Cardinale, ouders van baby May, waren dolgelukkig met hun kindje, maar hadden ook een onrustig gevoel. May leek in niets op hen of hun oudere dochter, Olivia. Een DNA-test bevestigde hun ergste nachtmerrie: May was niet hun kind. Tegelijkertijd groeide hun eigen dochter, Zoë, op bij een ander gezin dat dezelfde schok doormaakte.

Lees verder onder de advertentie

De koppels besloten elkaar te ontmoeten en na intensieve gesprekken maakten ze een hartverscheurende beslissing: de meisjes moesten worden “geruild”. Ondanks de emotionele band die beide ouders met hun baby’s – en andersom – hadden opgebouwd, vonden ze dat de meisjes het recht hadden om bij hun biologische ouders op te groeien.

Een gezamenlijke familie

De overgang verliep voorzichtig, met bezoekjes en overnachtingen om de meisjes te laten wennen. Maar de pijn was voelbaar. Daphna huilde ’s nachts om het verlies van May, terwijl Annie, de biologische moeder van May, worstelde om zich volledig verbonden te voelen met het kindje dat ze nu opvoedde.

Lees verder onder de advertentie

Na verloop van tijd ontstond er iets moois: een gezamenlijke familie. De meisjes zien elkaar als zussen, vieren verjaardagen samen en de ouders wisselen opvoedtips uit alsof ze één groot gezin zijn. Ze besloten zelfs de feestdagen samen door te brengen, hun kerstbomen overladen met cadeaus, als een manier om de schade en het schuldgevoel te verzachten.

Geen “happy end”

Hoewel het leven doorgaat, blijven de emoties complex. De ouders balanceren tussen schuldgevoel en vreugde, terwijl ze hun dochters, nu 5 jaar oud, proberen te helpen begrijpen wat er is gebeurd. Zoals Daphna stelt, is het geen “happy ending”. Het is wel het best mogelijke einde voor alle betrokkenen.

Lees verder onder de advertentie

Meest bekeken