Wat als je ontdekt dat het kindje dat je liefdevol in je armen wiegt genetisch niet van jou is? Dit overkwam twee koppels in Californië, nadat hun IVF-kliniek een gruwelijke fout had gemaakt: ze hadden elkaars embryo’s ingebracht gekregen.
Lees verder onder de advertentie
Stel je voor: je beseft plotseling dat de baby die je gebaard hebt, die je liefdevol gevoed en gedragen hebt, genetisch gezien niet jouw baby is. Tegelijkertijd besef je dan ook: mijn eigen eigen baby groeit ergens anders in een ander gezin op. De chaos is compleet. Het klinkt als een slechte film, maar het is de realiteit voor twee gezinnen in Californië, die hun verhaal doen in The New York Times Magazine.
Lees verder onder de advertentie
Twijfels
Daphna en Alexander Cardinale, ouders van baby May, waren dolgelukkig met hun kindje, maar hadden ook een onrustig gevoel. May leek in niets op hen of hun oudere dochter, Olivia. Een DNA-test bevestigde hun ergste nachtmerrie: May was niet hun kind. Tegelijkertijd groeide hun eigen dochter, Zoë, op bij een ander gezin dat dezelfde schok doormaakte.
Lees verder onder de advertentie
De koppels besloten elkaar te ontmoeten en na intensieve gesprekken maakten ze een hartverscheurende beslissing: de meisjes moesten worden “geruild”. Ondanks de emotionele band die beide ouders met hun baby’s – en andersom – hadden opgebouwd, vonden ze dat de meisjes het recht hadden om bij hun biologische ouders op te groeien.
Een gezamenlijke familie
De overgang verliep voorzichtig, met bezoekjes en overnachtingen om de meisjes te laten wennen. Maar de pijn was voelbaar. Daphna huilde ’s nachts om het verlies van May, terwijl Annie, de biologische moeder van May, worstelde om zich volledig verbonden te voelen met het kindje dat ze nu opvoedde.
Lees verder onder de advertentie
Na verloop van tijd ontstond er iets moois: een gezamenlijke familie. De meisjes zien elkaar als zussen, vieren verjaardagen samen en de ouders wisselen opvoedtips uit alsof ze één groot gezin zijn. Ze besloten zelfs de feestdagen samen door te brengen, hun kerstbomen overladen met cadeaus, als een manier om de schade en het schuldgevoel te verzachten.
Geen “happy end”
Hoewel het leven doorgaat, blijven de emoties complex. De ouders balanceren tussen schuldgevoel en vreugde, terwijl ze hun dochters, nu 5 jaar oud, proberen te helpen begrijpen wat er is gebeurd. Zoals Daphna stelt, is het geen “happy ending”. Het is wel het best mogelijke einde voor alle betrokkenen.
Als ouder probeer je alles zo goed mogelijk te doen voor je kind. Maar wat als je goede intenties onverwacht botsten met de – soms bijzondere – schoolregels? Isa ontdekte dit op de harde manier toen een onschuldige waterfles voor drama zorgde.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (10), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Bizarre, hormonale of gewoonweg crazy aankopen. We doen ze allemaal weleens. Wekelijks vertelt een moeder aan Kek Mama over haar grootste, duurste of vreemdste miskoop. Deze keer Chantal (35) die een dure winterjas kocht voor haar dochter.
Wat als je tegelijkertijd zwanger blijkt te zijn met je schoonzus, maar hun kindje niet levensvatbaar blijkt te zijn? Geluk en verdriet gaan hand in hand, ervaarde Natascha aan den lijve.
Kinderen slepen hun knuffel overal mee naartoe. Ze slapen met hun lievelingsbeer en troosten zich ermee bij verdriet. Maar wist je dat sommige ouders de knuffels van hun kind regelmatig opbergen in de vriezer? De reden is verrassend.
Schoonmoeders: je kunt niet zonder ze, maar soms halen ze ook het bloed onder je nagels vandaan. Zeker als ze, met de beste bedoelingen, over je grenzen heen walsen. Maria kon haar ogen niet geloven toen haar baby na een dagje bij oma met gaatjes in haar oren thuiskwam.