Kokkerellen voor kinderen kán een behoorlijke uitdaging zijn. Zet jij bij een pruillip en wat gejengel meteen wat anders op tafel, of is het ‘eten wat de pot schaft’? Wij vroegen naar jullie mening met een stelling op Facebook en Instagram.
Lees verder onder de advertentie
Een kleine greep uit de antwoorden.
Ellen: ‘Ik vind zeker dat een kind alles moet proeven, maar ik eet ook waar ik zin in heb, dus zorg ik ook dat Yara krijgt waar ze zin in heeft. Variatie komt wel naarmate ze ouder wordt.’
Sueraya: ‘Zo ben ik wel opgevoed, maar dat heeft echt niks geholpen en alleen tegengewerkt. Ik zat te kokhalzen aan tafel. Als m’n zoontje straks mee kan eten, hoeft hij alleen te eten wat hij lust.
Judith: ‘Ik laat ze ook altijd proeven, maar ze gaan nooit met honger naar bed. Ze mogen dan toch nog een broodje/veel yoghurt/fruit/iets anders eten. En ik laat ze ook wel kiezen wat ze de dag erna willen eten, dan maak ik dat.’
Frieke: ‘Ik vecht niet om het eten. Ik kook twee verschillende dingen. Wanneer je kind autisme heeft, ben je blij dat ze eten. Al is het elke avond hetzelfde.’
Rianne: ‘Eten is ook gezelligheid! Dus nee… Wel verplicht proeven. En dat elke keer, misschien wennen ze dan aan smaken. Maar nee, eet maar komkommer of paprika dan.’
Lesley: ‘Zelf ook altijd een moeilijke eter geweest waar juist enorm veel druk werd opgelegd. Dus nee, dat nooit. We eten zeker twee keer in de week wat de kleine man graag lust, de rest is proeven en anders met liefde boterhammen. Met mij is het ook goed gekomen, ik lust bijna alles. Ben er niet van omgevallen, dus dat komt wel goed. Strijd werkt averechts voor mijn gevoel en ervaring.’
Daniëlle: ‘Dat ligt eraan of je het aan de ouders vraagt, of aan oma of tante, haha.’
Jolanda: ‘Eten wat de pot schaft, daardoor lust onze dochter (7) bijna alles. Ze mag van mij elke week één of twee keer kiezen welke groenten we eten, meestal krijg ik dan als antwoord spruitjes of witlof.’
Ilona: ‘Nee, vind ik niet. Ik sta hier soms drie verschillende groentes te maken. Wat ze niet lusten, lusten ze niet en dan ga ik dat ook niet maken. Dus hier is het niet eten wat de pot schaft.’
Liza: ‘Leuk bedacht, totdat je kind de pot pertinent weigert en kokhalzend aan tafel zit. En de groeicurve afbuigt… Kinderen die goed eten, zijn geen verdienste maar een cadeautje.’
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
Daniel (38) dacht dat hij het allemaal voor elkaar had: een lieve vrouw, een zoontje van vier en pas een tweede kindje erbij. Maar waar het gezin op het eerste gezicht compleet leek, begon het van binnen langzaam uit elkaar te vallen.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Groep 8 kamp. Voor veel kinderen het hoogtepunt van hun basisschooltijd, maar voor Mariska en haar dochter was het iets waar ze enorm tegenop zagen. Haar dochter mocht namelijk geen contact hebben met het thuisfront.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.