Beeld: Getty Images
Op haar zeventiende begon Florine (35) te veel te drinken. Tot vijf maanden geleden. Voor Vlinder (12), Sterre (11) en Joy (2) wil ze nu echt van de alcohol afblijven.
Florine: “Dan kun je beter slapen, zonder te piekeren. Dat zei mijn moeder vroeger tegen mij als ze me een glas wijn gaf. Ik was vijftien en zat bijna iedere avond met een glas rode wijn op de bank, samen met mijn ouders. Prima, vonden zij. Voor mij was het de manier om verveling tegen te gaan. Mijn vader was altijd aan het werk in zijn eigen bedrijf en mijn moeder had vooral aandacht voor mijn jongere zusjes, die meer op haar lijken. Ik was een introvert, vrolijk en creatief kind. Mijn moeder wist niet zo goed hoe ze met me om moest gaan.
“Ik was vijftien en zat bijna iedere avond met een glas rode wijn op de bank, samen met mijn ouders”
Aan materiële zaken ontbrak het me niet. We gingen op vakantie naar de meest prachtige oorden in onder andere Zuid-Afrika, Japan en Maleisië. Een weekendje New York was heel gewoon. Ik werd verwend met cadeautjes en dure kleding en aan de buitenkant vormde ons gezin het perfecte plaatje. Diep vanbinnen had ik altijd het gevoel dat er iets niet klopte en dat ik iets miste. Dat ‘iets’ was liefde en verbinding, zo ontdekte ik later. Ik heb me met mijn moeder eigenlijk nooit verbonden gevoeld. Een trauma dat uiteindelijk heeft gezorgd voor mijn verslaving aan alcohol. Bovendien zit alcoholisme in de familie.
Alcohol is altijd al in mijn leven geweest, maar een echte verslaving werd het rond mijn zeventiende, toen ik vaak met mijn vriendengroep uitging. Tijdens mijn studie aan de kunstacademie begon ik ook overdag te drinken, omdat ik een fles wijn bij het schilderen altijd goed kon gebruiken. En toen ik later in San Francisco ging studeren, was ik in de taxi vanuit het vliegveld naar m’n appartement al laveloos.
In die periode bestond mijn leven vooral uit heel hard sporten en gezond eten, omdat ik slanker wilde zijn. Tegelijkertijd dronk ik. Nu weet ik: dat was allemaal ter compensatie van het minderwaardigheidscomplex dat ik in mijn jeugd had ontwikkeld. Rond vijf uur ’s middag ging de eerste fles open en dat heb ik jarenlang zo volgehouden. Zelfs toen ik weer terug was in Nederland, een relatie had en kinderen kreeg.
Tijdens de zwangerschappen van mijn dochters lukte het me wel om even te stoppen met drinken. Ik nam mijn verantwoordelijkheid serieus voor de baby’s in mijn buik. En het kostte me gek genoeg niet eens al te veel moeite om de drank te laten staan. Maar zodra ik was bevallen, begon mijn verlangen naar de alcohol weer. Borstvoeding gaf ik daarom niet lang, maximaal twee maanden. Door mijn zucht naar alcohol was de keuze om wel of niet door te gaan snel gemaakt.
De relatie met de vader van mijn eerste twee kinderen werd met de jaren steeds slechter. Hij was altijd weg en keek nauwelijks naar zijn gezin om. Ik voelde me eigenlijk een alleenstaande moeder van twee dochters. Ik zag maar één oplossing: de wijn. En zoveel drinken kon ook makkelijk, want hij had het toch nooit in de gaten. Ik haalde de drank wel steeds bij een andere winkel, dan viel het minder op dat er soms wel twee flessen per dag doorheen gingen.
“Ik kwam pas weer uit bed als ik de kinderen van school moest halen”
Natuurlijk is het niet goed voor je als je zoveel drinkt. Ik voelde me eigenlijk altijd slecht. ’s Ochtends was ik zo brak dat ik met moeite m’n bed uit kon komen om de kinderen naar school te brengen. Ik deed het allemaal wel braaf, hoor. Maar ik had geen zin om me op te maken of leuk aan te kleden. Als ik niet hoefde te werken, sprong ik na het wegbrengen zo mijn bed weer in en kwam ik er pas uit als ik de kinderen om kwart voor drie van school moest halen.
Toen hun vader en ik uit elkaar gingen, kwam ik er helemaal alleen voor te staan. Hij liet me achter met een hoop schulden en we kwamen in een vechtscheiding terecht. Ik had me zo vaak voorgenomen om te minderen met de drank, maar de stress was zo groot dat ik het gewoon niet voor elkaar kreeg. Jarenlang hield ik niks over en was mijn financiële situatie slechter dan slecht omdat ik de hoge kosten die mijn ex had gemaakt moest betalen. Het was zo erg dat ik mijn meubels moest verkopen.
Lees ook – ‘Leren we kinderen met Jip en Janneke-champagne dat bij een feest alcohol hoort?’ >
Wat er ook gebeurde, ik wilde dat mijn drankgebruik het geluk van de meiden niet in de weg zou staan. En ik geloof ook dat ze daar al die jaren niet veel van gemerkt hebben. Ik merkte wel aan mezelf dat de verslaving lichamelijk almaar zwaarder werd. Ik was stelselmatig moe en overprikkeld, het kostte me steeds meer moeite om van de drank te herstellen. Met mijn laatste energie bracht ik het op om leuke dingen met de kinderen te doen. Vriendinnetjes speelden altijd bij ons, want dan hoefde ik niet meer de deur uit en kon ik ’s middags al beginnen met drinken. Als die ouders dan bij me voor de deur stonden om hun kind te halen, hield ik een metertje afstand zodat ze de dranklucht niet roken.
“Als een vriendje werd gehaald, hoopte ik dat de ouders de alcohol niet roken”
Ik was er enorm alert op dat ik de veiligheid van m’n kinderen niet in gevaar bracht. Het viel anderen ook vaak op hoe uitgerust mijn kinderen waren. Logisch, ik legde ze altijd zo vroeg mogelijk in bed omdat ik zelf vroeg op de avond al kapot was of omdat ik aan de wijn wilde.
Als ze in de weekenden naar hun vader gingen, kon het bij mij twee kanten op: of ik lag alleen maar bij te slapen omdat ik mezelf zo had uitgeput of ik ging volledig los. Soms op het gênante af. Zo heeft de politie een keer midden in de nacht de deur ingeramd en me wakker gemaakt. De buren dachten namelijk dat ik werd overvallen, omdat ze gerommel hoorden en ik niet reageerde op hun belletjes. Dat gerommel deed ik natuurlijk zelf met mijn dronken kop. Ik wist er niks meer van en dacht alleen maar aan die kapotte achterdeur die gemaakt moest worden. Natuurlijk nam ik me op dit soort dieptepunten voor om eindelijk met de drank te stoppen, maar dat lukte me nooit langer dan tien dagen.
Soms lukte het me gek genoeg wel met de feestdagen. Ook dat was dubbel: als ik alleen was, dronk ik juist veel of sliep ik. Als ik verwacht werd aan een kerstdiner, zag ik daar als een berg tegenop. Veel drinken en feestdagen zijn zo onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het wordt haast van je verwacht, een verplichting. Ik deed het al iedere dag en linkte drinken niet aan gezelligheid, maar juist aan sores. En om mezelf in bescherming te nemen en niet met anderen aan tafel te ver te gaan, dronk ik dan juist liever helemaal niet of liet ik verstek gaan.
Zelfs toen ik een nieuwe relatie kreeg en nog een keer zwanger werd van mijn derde dochtertje is het me niet gelukt om te stoppen. Toch begon mijn verslaving steeds meer aan me te knagen. Het voelde niet goed om zoiets groots verborgen te moeten houden voor mijn opgroeiende dochters. Lege flessen verborg ik door het huis, zodat de glasbak niet zo vol leek. En eens per week liet ik de lege flessen wegbrengen door de au pair die we toen hadden.
Maar naarmate mijn kinderen groter worden, zien ze ook steeds meer. Een paar maanden terug een halfvol vergeten wijnglas dat ik tijdens het naar bed brengen bij een van hen op de slaapkamer had laten staan bijvoorbeeld. Zo stonden er wel meer verspreid door het huis. Ook wil ik ze graag meegeven dat iets als Zwemmen in Bacardi Lemon niet per se een leuk liedje is, maar dat drank voor veel mensen ook een vijand is. Maar dan moet ik hen natuurlijk wel zelf het goede voorbeeld gaan geven.
Op Instagram begon ik steeds meer accounts te volgen die te maken hadden met het onderwerp ‘alcoholvrij leven’. Zo stuitte ik op de podcast van Saskia van der Zee en Jeroen Otter, de Nooit meer kater cast. Zij zijn ervaringsdeskundigen en hebben daarom veel zinnigs te melden.
Ik luisterde keer op keer naar de podcast, kreeg er steeds meer vertrouwen in dat ik dit ook zou kunnen en nam contact op met Jeroen. Samen met hem is het gelukt. Inmiddels ben ik door zijn aanwijzingen en steun al vijf maanden van de alcohol af. Een terugval heb ik gelukkig nog niet echt gehad. Een moeilijk moment wel, toen ik ruzie had met mijn vriend. Heel even dacht ik: zal ik? Maar ik heb gekozen voor een betere optie en Jeroen gemaild. Hij coachte me erdoorheen.
Ik ben nog niet op het punt waar ik zou willen zijn. Soms zie je op Instagram mensen vertellen over hun nieuwe nuchtere leven en lijken ze meteen ook weer helemaal gezond en fit te zijn. Zo beleef ik dat nog niet. Ik merk dat die jarenlange verslaving een behoorlijke wissel heeft getrokken op mijn fysieke maar ook mijn geestelijke gezondheid. Ik ben verre van fit en ook emotioneel heb ik het soms best moeilijk. Dan denk ik: wat heb ik mezelf aangedaan? In welke bende ben ik terechtgekomen?
“Soms denk ik: wat heb ik mezelf aangedaan? In welke bende zit ik?”
Nog steeds lijk ik elke dag een beetje meer wakker te worden uit de langdurige verslaving, merk ik. Toch weet ik dat ik de goede weg ben ingeslagen en weet ik ook zeker dat ik dit vol ga houden. Ik wil nooit meer zo afhankelijk worden van de drank. Ik merk dat de energie langzaamaan terugkomt en ik voel me iedere dag een beetje fijner. Daardoor kan ik meer leuke dingen doen met mijn kinderen en ze nog meer aandacht geven die zij verdienen. Ik heb niet het gevoel dat ik ze ooit tekort heb gedaan, maar doordat ik me nu beter voel, kan ik er nog meer voor ze zijn. En vooral: er zelf ook nog meer van genieten.”
In de glossy Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Is jouw partner altijd degene die je verrast met een romantisch gebaar? Een onverwacht cadeautje, een avondje fancy uiteten of zelfs een ontbijtje op bed. Sommige mannen lijken gewoon geboren voor romantiek. En ja hoor, je sterrenbeeld speelt daar zeker een rol in.
Ilva Kuijpers (27) is leerkracht van groep 1/2. Iedere maand schrijft ze voor Kek Mama een column over haar belevenissen op de basisschool.
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Doe jij als moeder het meest in huis? Van de kinderen naar school brengen tot de boel netjes houden? En merk je dat je partner niet altijd even enthousiast is om de handen uit de mouwen te steken? Het ligt niet aan hem, het ligt aan de sterren. Mannen met deze sterrenbeelden zijn namelijk luie […]
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Dat het ouderschap zwaar is, zal weinig moeders verbazen. Maar wist je dat meer dan 1 op de 4 moeders tijdens het voeden in slaap valt? Begrijpelijk? Absoluut. Maar ook risicovol, zeggen experts tegen Parents. Zo houd je volgens hen jezelf én je baby veilig.
