Acht kinderen hebben, met een leeftijdsverschil van twintig jaar tussen de oudste en de jongste. Sommigen moeten er niet aan denken, maar bij Annemarie en Maarten is het hun werkelijkheid. Zij deelden hun verhaal, jullie deelden massaal jullie mening over het hebben van zo’n groot gezin.
Chantal: “Ik vind vier al veel, maar wel enorm leuk. Mega respect!”
Corrie: “Zelf uit een gezin van elf kinderen, maar dat lag ook aan de tijd. Ons gezin is tussen 1933 en 1953 geboren en in hele andere omstandigheden dan nu. Oorlog, de Watersnood en nog zoveel meer nare dingen. Ik begrijp niet waarom mensen nu nog zoveel kinderen zouden willen in deze overbevolkte wereld. We hebben heel veel van elkaar gehouden en ik heb hele lieve ouders gehad, maar ik zou het niet graag nadoen.”
Marjan: “Ik ben de vijfde uit een gezin van tien en ben nog altijd blij dat mijn ouders altijd tegen de oudere kinderen zeiden: WIJ zijn de ouders, ieder kind in ons gezin heeft recht op één vader en één moeder.”
Sabrina: “Ik heb er negen en de kinderen leren heel veel van elkaar en ontwikkelen op vroege leeftijd kwaliteiten die ze de rest van hun leven gaat helpen, het is gewoon enorm gezellig.”
Jeanin: “Knap dat ze dit volhoudt. Misschien zelfs even aan de kinderen vragen of zij het ook zo leuk hebben ervaren in het grote gezin.”
Maris: “Volgens mij is het de bedoeling dat de ouders de kinderen opvoeden, niet de oudere kinderen de jongere.”
Helena: “Ik ben zelf nummer zeven van de elf kinderen, en ja naarmate wij ouder werden kregen wij taken om te doen. Ik was er niet blij mee, maar toen ik het huis uitging was ik blij dat ik een huishouden kon runnen. Nu zitten ze ofwel op hun tablet of telefoon, en of dat nou beter is..? Ik ben nu 69 jaar, ik ben zelf moeder van twee jongens en oma van vijf kleinkinderen.”
Klazien: “Zo gaat dat in een groot gezin, ja. Ze voeden elkaar op, zijn snel zelfstandig en als ze de deur uit gaan, kunnen ze hun eigen bedoeninkje runnen.”
Bethy: “Elkaar opvoeden? Dat is geen taak voor kinderen, pa en ma kiezen er zelf voor, de kinderen niet.”
Jansje: “Wel een beetje krom dat je de kinderen op hun 18e of 21e het huis uit wil hebben. Wij hebben zes kinderen mogen krijgen waarvan de oudste drie inmiddels 35, 32 en 30 zijn en getrouwd en zelf kindjes hebben. Dus wij hebben inmiddels zeven kleinkinderen. En drie kinders die nog thuis wonen en die zijn 29, 22 en net 20.”
Alicia: “Ik vraag me af wanneer ze tijd voor haarzelf heeft.”
Fathia: “Met twee kindjes en een derde op komst word ik al gek verklaard…”
Anna: “Vind drie al wel genoeg. Heb er geen acht nodig om gillend gek te worden. Waar je zin in hebt en en succes in de dure tijden. Nu sta ik niet graag in je schoenen, moet er al helemaal niet aan denken om er een van 22 te hebben als oudste en dan nog een late late late nakomer van twee. Verschrikkelijk! Veel plezier ermee, zolang jij maar gelukkig bent.”
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Weet je wat jij op dinsdag moet doen? Nee, geen was vouwen of kind nummer drie ophalen van zwemles. Dinsdag is dé dag om je vakantie te boeken. Dat is niet zomaar een moedergevoel, maar keihard onderzocht door de CheapTickets.nl.
Zangeres Eva Simons, die dit jaar de rol van Maria speelt in The Passion, deelt een intens persoonlijk verhaal. Tijdens een repetitie voor de paasvertelling kreeg ze een miskraam. “Het was intens verdrietig.”
“Ik vroeg het eigenlijk gewoon voor de grap…” Dat schrijft de 28-jarige Natallia Tarrien over het moment dat ze ChatGPT raadpleegde vanwege een vreemd gevoel in haar kaak. Wat begon als een onschuldig gesprekje met een chatbot, eindigde met een spoedopname, een bevalling en… het redden van haar leven.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
