Bron: Pexels
Ella (30) ging er vanuit dat haar ouders wel een vaste oppasdag per week zouden willen om met hun kleindochter door te brengen. Maar niets bleek minder waar. “Ze waren heel duidelijk dat het niet gaat gebeuren, daar hebben ze geen tijd voor.”
“Mijn vader en moeder zijn de beste ouders die ik me als kind had kunnen wensen. We gingen op leuke uitjes, ze waren betrokken bij alles wat mijn broer en ik deden en konden niet wachten om op een dag opa en oma te worden. Al is daar nu niks meer van te merken…
Toen ik mijn zwangerschap bekendmaakte, waren mijn ouders door het dolle heen. Ze vroegen wekelijks om updates, kochten kleding en speelgoed voor hun toekomstige kleinkind en werden halverwege de veertig weken al ongeduldig. Was die baby er nou nog niet? Dat was ook het moment waarop mijn vriend en ik druk plannen aan het maken waren voor de opvang van onze dochter.
Vanwege de hoge kosten, besloten we al snel dat we ons best wilden doen om onze dochter niet naar de crėche te sturen. Mijn vriend en ik zouden beiden een dag minder gaan werken en zijn gescheiden ouders konden ieder een dag oppassen. Dan bleef er nog één dag over. Die konden mijn ouders, die beiden met pensioen zijn, dan mooi doen.
Toen we tijdens een etentje enthousiast het idee voorlegden om ze een dag per week op hun kleindochter te laten passen, kreeg ik niet de reactie die ik verwachtte. Ik had luid gejuich verwacht, maar het bleef akelig stil. Mijn moeder mompelde dat ze niet wist of ze daar wel tijd voor had, ze had het immers zo druk. Mijn vader sloot zich daarbij aan: hij kon zich niet committeren aan een vaste dag per week. Want wat als hij onverwachts een midweekje weg wilde? Ik probeerde nog uit te leggen dat we daar heus flexibel in waren; voor die ene keer per jaar dat hij een weekje met zijn vrienden op pad zou gaan konden we een andere oplossing vinden. Maar ze hielden voet bij stuk: het was niet mogelijk.
Teleurgesteld zat ik twee uur later in de auto naar huis, terwijl de tranen over mijn wangen rolden. Ook mijn vriend snapte er niks van. Toch waren we er op dat moment nog steeds van overtuigd dat als hun kleindochter geboren was, ze van gedachten zouden veranderen.
Fast forward naar het moment dat onze dochter Olivia ter wereld kwam. We hadden nooit meer een woord gerept over de oppasdag, maar ik besloot het nog een keer te proberen. Hun reactie was hard, keihard. Het was niet mogelijk, dat hadden ze al duidelijk gemaakt en daar bleven ze bij. Ze waren blij dat ze eindelijk geen verantwoordelijkheden meer hadden en daar moest ik nu niet een stokje voor gaan steken. Daarbij hadden zij vroeger ook geen hulp van opa’s en oma’s gehad. Dus dan had ik dat toch zeker ook niet nodig? Een keertje een paar uurtjes oppassen was heus geen probleem, maar dan moest het hun wel uitkomen.
Ik ga niet liegen, ik ben er kapot van geweest. En dat ben ik eigenlijk nog steeds. Mijn ouders hebben de afgelopen drie jaar hooguit drie keer opgepast omdat ik echt omhoog zat. Maar uit zichzelf hebben ze nooit voorgesteld om iets met Olivia te doen. Om me heen zie ik hoe de kinderen van vrienden wekelijks bij hun opa en oma zijn en vooral ook hoe mooi die band tussen de kleinkinderen en grootouders is. Ze gaan samen op uitjes, gaan samen winkelen en blijven logeren. Had ik te hoge verwachtingen van mijn ouders? Ik weet het niet. Het enige wat me rust geeft, is dat mijn dochter die band wel met de ouders van mijn vriend heeft. En die is magisch.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
