De oppas in de gaten houden via de babyfoon, je kunt het eigenlijk niet maken. Toch deed Elsa het, en daar is ze achteraf gezien heel dankbaar voor.
Lees verder onder de advertentie
Elsa: “Ik weet dat het not done is om de oppas via de babyfoon in de gaten te houden. Maar toch deed ik het en gelukkig maar, want ze bleek heel andere prioriteiten te hebben dan voor mijn dochter zorgen.
Lees verder onder de advertentie
Geen opvang
Toen ik na mijn zwangerschapsverlof weer moest werken, stortte mijn wereld in. Ik wilde zo graag bij mijn dochter blijven. Maar helaas, er moest geld verdiend worden, en dus moest ik eraan geloven. Al tijdens mijn zwangerschap had ik haar ingeschreven bij een geweldige gastouder, dus ik twijfelde er niet aan dat mijn kleine meisje het naar haar zin zou hebben. Maar een week voordat ik weer fulltime naar werk zou vertrekken, kreeg ik slecht nieuws: de gastouder stopte er wegens omstandigheden mee. Ineens zat ik zonder opvang.
Lees verder onder de advertentie
Paniek
Mijn vriend en ik werken beiden in de zorg, waarbij we op locatie aanwezig moeten zijn. Thuiswerken is geen optie. Last-minute afzeggen ook niet, want er rekenen mensen op ons. Ik overdrijf niet als ik zeg dat er best wat paniek ontstond. We hebben geen groot vangnet van familie, dus we zaten met de handen in het haar. Alsof het zo had moeten zijn, zag ik bij de supermarkt een kaartje op het prikbord: ‘Oppas nodig? Met 20+ jaar ervaring zorg ik met liefde voor je kind’. Thuis appte ik naar het telefoonnummer op het briefje en kreeg direct antwoord. Voor ik het wist stond er een kennismaking gepland.
De volgende dag stond er een kleine vrouw met een vriendelijk gezicht voor de deur. Ze was in de 50 en had zelf twee volwassen kinderen en ook kleinkinderen. Ik vond het een prettig idee dat ze wat ouder was en ook zelf moeder; aan ervaring ontbrak het niet. Ze richtte haar aandacht direct op mijn dochter en kietelde aan haar voetjes. Dit was een vrouw die echt van kinderen hield, tenminste, zo kwam het over. Ook mijn vriend was over haar te spreken. We spraken af dat ze drie dagen per week op mijn dochter zou passen.
Lees verder onder de advertentie
Geen goed gevoel
Mijn moeder vond het geen goed idee. ‘Maar jullie kennen die vrouw helemaal niet?’ zei ze voorzichtig. We hadden inderdaad geen proefdagen gedraaid, daar hadden we geen tijd meer voor. En nee, we hadden ook geen ervaringen van anderen gehoord over deze oppas. Maar het voelde goed. Mijn moeder begon over een bureau dat een oppas kon regelen voor gezinnen. Deze mensen waren overal op gecontroleerd en hadden goede reviews. Maar ik bleef bij mijn keuze. Daarbij kostte dit een stuk minder.
Lees verder onder de advertentie
Een week later vertrok ik met een gerust hart voor het eerst weer naar werk. Maar gedurende de dag kreeg ik opeens twijfels. De woorden van mijn moeder bleven door mijn hoofd spoken. Ik appte de oppas met de vraag hoe het ging, maar kreeg geen gehoor. Ik verstopte me een uurtje later in het toilet en probeerde haar te bellen. Weer geen gehoor. Ik besloot via de camera van de babyfoon, die ik op mijn telefoon had zitten, te kijken of ze in de kamer van mijn dochter waren. Ik zag mijn dochter hard huilend in haar bedje liggen. Ze krijste de longen uit haar lijf en spartelde alle kanten op. De oppas was nergens te bekennen. Toen ik tien minuten later weer keek, lag ze er nog steeds. Nog net zo overstuur. Na een aantal keer bellen, kreeg ik haar te pakken. Toen ik vroeg hoe het ging, vertelde ze doodleuk dat mijn dochter heerlijk lag te slapen.
Ik had er geen fijn gevoel bij, want ze loog erover. Maar mijn vriend vond dat ik overdreef. Volgens hem kon het best dat ze het niet had gehoord en aan een kwartiertje huilen zou onze dochter heus niks overhouden. Ik besloot het nog een kans te geven, maar zette wel een tweede babyfoon in de woonkamer. Een beetje verstopt achter de plant. Oh, wat voelde ik me er slecht over dat ik haar zat te bespieden. Maar anders kon ik niet met een gerust gevoel naar werk.
Ieder uur spiekte ik even op de camera’s, maar alles zag er rustig uit. Tot een uur of vier… Ik wist niet wat ik zag! Het gebeurde gewoon weer. Mijn dochter huilend in haar bed en de oppas nergens te bekennen. Op de tweede camera zag ik haar in de woonkamer zitten, maar tot mijn grote verbazing was ze niet alleen. Samen met een andere dame zat ze op de bank, heerlijk kletsend en lachend. Toen ik belde om te vragen hoe het ging, kreeg ik weer te horen dat alles goed was. Ze hing op en ging door met haar theekransje, terwijl mijn dochter nog steeds lag te huilen.
Confrontatie
Twee weken lang hield ik haar in de gaten. Waarom ik haar niet direct de deur wees? Geen idee. Ik wilde er denk ik achterkomen waar ze mee bezig was. Iedere dag kwamen er mensen over de vloer waar ze gezellige afspraakjes mee had. Behalve het feit dat ze niet deed waar ze voor betaald werd, zaten er ook telkens vreemde mensen in mijn huis, bij mijn dochter. De ene keer liet ze haar in bed huilen, de andere keer zag ik mijn kind bij een onbekende vrouw op schoot zitten. Toen ze op een dag zelf de deur uit ging en mijn dochter bij een vreemde achterliet, was de maat vol. Ik ben woedend naar huis gestormd, waar ik haar met alles confronteerde.
Echte antwoorden heb ik nooit gekregen. Zij vond het helemaal niet vreemd om haar vriendinnen bij mij thuis uit te nodigen, want wat moest ze anders de hele dag doen met een baby? Ze dreigde me nog aan te klagen omdat ik haar in de gaten hield via de babyfoon. Ze is met de noorderzon vertrokken en heeft nooit meer wat van zich laten horen. En jullie snappen dat ik daar geen enkel probleem mee heb.”
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (10), Emeline (8), Vieve (6) en Lilou (3). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.Kind beschermenSoms voel ik mij echt […]
Doe jij als moeder het meest in huis? Van de kinderen naar school brengen tot de boel netjes houden? En merk je dat je partner niet altijd even enthousiast is om de handen uit de mouwen te steken? Het ligt niet aan hem, het ligt aan de sterren. Mannen met deze sterrenbeelden zijn namelijk luie […]
Dat het ouderschap uitdagend is hoeven we je niet te vertellen. Er is geen handboek en er is geen one size fits all. Logisch dus dat je soms met vragen en dilemma’s zit. Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week: Nicole (30) vindt het belangrijk om bewust te consumeren, […]
Puberzoons, je kunt er vaak een boek over schrijven. Wat ze hebben uitgehaald hoor je natuurlijk pas achteraf. Of helemaal niet. Of midden in de nacht, zoals Paula. Die stond opeen op de spoedeisende hulp.
Actrice en influencer Gaby Blaaser vertelt in de nieuwste aflevering van 30 Minuten Rauw over het ziekteproces van haar moeder, die in het voorjaar van 2024 overleed aan vulvakanker. Met radio-dj Ruud de Wild praat ze over de stilte en schaamte rondom de ziekte en de noodzaak van zelfonderzoek.
Het wordt al een tijdje geroepen, maar nu lijkt het toch echt te gaan gebeuren: (bijna) gratis kinderopvang voor werkende ouders. Dat maakte het kabinet gisteren bekend.
