Sarah: ‘Wij zijn een drie-keer-per-week koppel’
“Wij zijn een drie-keer-per-week koppel”, aldus TikTok-mama Sarah Biggers-Stewart. We horen je denken: hoe dan? Who’s got the time?!
Zolang mogelijk reizen door de wildernis, dat was de wens van Fleur (36), man Michael (39) en dochter Julie (6) en zoon Given (5). In Alaska en Canada trotseerden ze avonturen, maar genoten vooral van samen helemaal alleen zijn.
Fleur: “Als we op reis zijn, willen we ons altijd een beetje verstoppen voor de rest van de wereld. Lekker vinden we dat, in ons eigen wereldje zijn. Canada is daar de perfecte plek voor: de natuur is er ruig en uitgestrekt, en je kan er makkelijk in het wild kamperen. Van Alaska droom ik al tien jaar; in mijn studententijd stond ik om zes uur op om naar programma’s erover te kijken. De puurheid trekt me aan, de echte wildernis. En het zelfvoorzienende van de mensen: eten uit hun eigen moestuin, zelf een dier schieten en op een kampvuurtje klaarmaken, dat soort dingen. Al beangstigde het me ook wel voor vertrek; op veel plekken in het wild heb je geen bereik. De meeste mensen die tijdens hun tocht sneuvelen, sterven niet door een ontmoeting met een beer, maar omdat ze simpelweg verdwalen.
We hebben onze wagen vanuit Nederland laten verschepen naar de oostkust van Canada, waar het bij aankomst nog heel erg koud was, terwijl het toch al voorjaar was. Er waren sneeuwstormen, het waaide hard en de tocht naar het eiland Newfoundland was een hel – later hoorden we dat in dat gebied de sterkste wind ter wereld waait. Maar wat deze plek echt bijzonder maakte, waren de mensen die er wonen.
Zo werden we eens van straat gehaald en uitgenodigd om bij een gezin met jonge kinderen in de tuin te logeren. Iedere avond maakten ze cocktails voor ons en bereidden ze grote stukken vlees. We mochten hun sneeuwscooters gebruiken, niets was te gek. Later zijn we op die manier ook bij een ouder stel in de tuin beland, die ons een plek aanboden om voor de storm te schuilen. Na dit eiland reden we door naar boven, naar het westen, waar Canada is zoals je het je voorstelt: mooie blauwe gletsjermeertjes, overal bomen en bergen, en om de haverklap beren en elanden met jongen.
Waar Canada wat netter oogt, is in Alaska alles een beetje ‘gaar’. Elektriciteitspalen hangen scheef, huizen zijn rommelig aan elkaar getimmerd – het is wat echter, en dat is wat ik er zo mooi aan vind. Overal zagen we adelaars, beren en elanden; ze liepen gewoon om onze camper heen, ik ben op een gegeven moment gestopt met dieren tellen. Met een paar locals besloten we spontaan een dagje uit te gaan. We voeren met hen mee op een oud schip met paarden, daarna maakten we samen een wandeling door een dicht bos waar ik normaal nooit doorheen zou durven; overal zag ik hopen berenpoep.
En inderdaad: onderweg troffen we een moederbeer met twee jongen, op slechts acht meter afstand. Iedereen bleef rustig. Zij keek naar ons, wij naar haar, en ze liep door. Toen realiseerde ik me: zo gaat het meestal. Na twee uur wandelen kwamen we aan op een mooie open plek aan een meer, met een gletsjer op de achtergrond. We aten daar samen, waarna onze nieuwe vrienden een dutje gingen doen op de rotsen. Zo bleven ze vier uur liggen. Daar werd ik wel wat onrustig van: we moeten nog zo’n eind terug, kunnen we al gaan lopen? Maar dit was blijkbaar the true Alaskan Experience, echt een dagje uit zoals zij dat doen.
Aan het begin van onze reis, op het eiland Newfoundland, heb ik me weleens afgevraagd waarom we dit allemaal deden: we glibberden met de wagen over de besneeuwde weggetjes, en de kinderen mochten niet buiten spelen omdat er een ijsbeer in de buurt was gesignaleerd en niemand wist waar het beest precies was – locals durfden niet eens vanaf hun auto naar de supermarkt te lopen. En ook tijdens onze tocht door de wildfires in Canada had ik buikpijn: negen uur lang reden we door de rook. Die route leek ons op dat moment de beste optie, maar we namen natuurlijk ook onze kinderen hierin mee. Toch waren dit ook juist de momenten die het achteraf allemaal waard maakten; de echte avonturen.
De leukste dagen waren in het wild, als we alleen waren, en we samen platbroodjes in het vuur bakten terwijl Mike zalmen aan het vangen was. De kinderen vonden dat ook fantastisch, zij keken gewoon toe hoe hij een vis ontleedde. Toen we na een lang verbod op kampvuurtjes eindelijk weer mochten stoken, riep Given verrukt uit: ‘Oh mama, eindelijk weer een vuurtje!’ Hij somde op wat er allemaal bij hoort: ‘Warmte, gezelligheid, het is mooi, en je kan broodjes bakken’ – marshmallows kwamen niet eens bij hem op. We hebben heel veel mazzel dat zij hier net zo van genieten als wij, en dat ze geen speeltuinen of vriendjes nodig hebben. En hoewel ik thuis wel genoeg irritaties ervaar over kinderen die niet opschieten, wie brengt en wie haalt, heb ik daar onderweg helemaal geen last van. Hier worden we elkaar nooit zat.”
Tijdens onze reis kampeerden we vooral in het wild. Bijvoorbeeld op Malcolm Island, een prachtig, sereen eiland en heel veilig voor kinderen. Je kan hier gratis fietsen lenen in de haven: fiets samen het eiland over, ga zwemmen in het zwemmeer midden op het eiland, spot orka’s en walvissen vanaf je kampeerplek en vang zalmen met de kids vanaf het strand. Als je liever niet wild kampeert, dan kan je op het eiland ook terecht bij Bere Point Campsite of Harmony Shores Campground.
Op de app iOverlander vonden we de mooiste wildkampeerplekjes, maar ook campings en plekken waar je water kan tappen. Bij Salmon Glacier hebben wij heel mooi in het wild gekampeerd. Je rijdt er via een prachtig slingerend bergweggetje naar de gletsjer, waar je je camper parkeert met spectaculair uitzicht op wilde bloemen, een prachtige zonsondergang en de gletsjer natuurlijk. En met een beetje geluk zie je ook nog beren, wij zagen er een paar.
Dit artikel stond eerder in Kek Mama Special 3 Modern (Happy) Family.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!