Floortje: ‘De ballenbak werd afgesloten met lint alsof het een crime scene was’

Melanie Borgman

18 december, 2024 - 09:00

Leestijd: 3 minuten

Floortje: “Het regende pijpenstelen, Max zat vol peuterenergie en de muren in mijn huis leken steeds meer op mij af te komen. Een indoor speeltuin leek mij dan ook een briljant plan. Terwijl ik de voetjes van mijn peuter in zijn regenlaarsjes stak en een banaan in mijn tas gooide voor noodgevallen, voelde ik me zelfs een beetje trots. Kijk mij eens een leuke, actieve moeder zijn. Spoiler: dat gevoel zou niet heel lang duren.

Plastic stoelen en lauwe cappuccino

Bij binnenkomst was Max niet meer te houden. Nog voordat ik zijn jas helemaal uit had, stond hij al bij de ballenbak, zijn ogen groot van geluk. ‘Kijk, mama! Zoveel ballen!’ En weg was hij. Ik gooide zijn sokken achter hem aan en plofte op een van de plastic stoelen. Tijd voor een lauwe cappuccino en vijf minuten voor mezelf.

De chaos van krijsende kinderen en hysterische ouders gleed langs me heen terwijl ik Max in de gaten hield. Hij was in zijn element. Rollen, springen, ballen gooien. Het leek allemaal goed te gaan..

Moederlijke nachtmerrie

Iets aan zijn houding veranderde. Hij stopte abrupt met spelen, draaide zich half naar me om en keek me met een blik aan die ik inmiddels feilloos herken: oh nee, dit gaat mis! Voordat ik kon reageren, klonk er een geluid dat ik alleen maar als ‘de moederlijke nachtmerrie’ kan omschrijven. Hij kotste. In de ballenbak. Overal.

Rampgebied

Het leek alsof de tijd vertraagde. De kinderen om hem heen verstarden even en begonnen toen gillend weg te rennen alsof de vloer lava was. Ouders keken op van hun telefoons en schoven hun stoelen een stukje verder naar achteren. En ik? Ik stond aan de rand van het rampgebied, volledig bevroren, met mijn koffiebeker nog in mijn hand.

Lees ook

Kind

‘Het vriendje van mijn zoon heeft al drie keer in zijn broek geplast terwijl hij hier speelde’

De rest is een waas. Het personeel kwam aangesneld met een emmer, de ballenbak werd afgesloten met lint alsof het een crime scene was, en ik mompelde iets als ‘wat een gekke dag, hè?’ tegen de boze blikken van andere ouders.

Nooduitgang

Het toppunt? Max kreeg een sticker van Dikkie Dik als ’troost’. Ondertussen zat ik met rode wangen op een stoel, me afvragend of het sociaal geaccepteerd was om de speeltuin via de nooduitgang te verlaten De komende tien jaar blijf ik thuis als het een dag regent.”

Abonneer met cadeau of korting

Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!

Ga voor me-time