Beeld: Pexels
Een indoor speeltuin kan een ideaal uitje zijn, zowel voor je kind als voor jou als moeder. Maar Floortje wilde tijdens haar laatste bezoek aan het ‘krijspaleis’ wel door de grond zakken. Haar peuter liet namelijk een kleine verrassing achter in de overvolle ballenbak.
Floortje: “Het regende pijpenstelen, Max zat vol peuterenergie en de muren in mijn huis leken steeds meer op mij af te komen. Een indoor speeltuin leek mij dan ook een briljant plan. Terwijl ik de voetjes van mijn peuter in zijn regenlaarsjes stak en een banaan in mijn tas gooide voor noodgevallen, voelde ik me zelfs een beetje trots. Kijk mij eens een leuke, actieve moeder zijn. Spoiler: dat gevoel zou niet heel lang duren.
Bij binnenkomst was Max niet meer te houden. Nog voordat ik zijn jas helemaal uit had, stond hij al bij de ballenbak, zijn ogen groot van geluk. ‘Kijk, mama! Zoveel ballen!’ En weg was hij. Ik gooide zijn sokken achter hem aan en plofte op een van de plastic stoelen. Tijd voor een lauwe cappuccino en vijf minuten voor mezelf.
De chaos van krijsende kinderen en hysterische ouders gleed langs me heen terwijl ik Max in de gaten hield. Hij was in zijn element. Rollen, springen, ballen gooien. Het leek allemaal goed te gaan..
Iets aan zijn houding veranderde. Hij stopte abrupt met spelen, draaide zich half naar me om en keek me met een blik aan die ik inmiddels feilloos herken: oh nee, dit gaat mis! Voordat ik kon reageren, klonk er een geluid dat ik alleen maar als ‘de moederlijke nachtmerrie’ kan omschrijven. Hij kotste. In de ballenbak. Overal.
Het leek alsof de tijd vertraagde. De kinderen om hem heen verstarden even en begonnen toen gillend weg te rennen alsof de vloer lava was. Ouders keken op van hun telefoons en schoven hun stoelen een stukje verder naar achteren. En ik? Ik stond aan de rand van het rampgebied, volledig bevroren, met mijn koffiebeker nog in mijn hand.
De rest is een waas. Het personeel kwam aangesneld met een emmer, de ballenbak werd afgesloten met lint alsof het een crime scene was, en ik mompelde iets als ‘wat een gekke dag, hè?’ tegen de boze blikken van andere ouders.
Het toppunt? Max kreeg een sticker van Dikkie Dik als ’troost’. Ondertussen zat ik met rode wangen op een stoel, me afvragend of het sociaal geaccepteerd was om de speeltuin via de nooduitgang te verlaten De komende tien jaar blijf ik thuis als het een dag regent.”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
Soms doe je als ouders iets waar je later spijt van hebt. Of waar je je enigszins voor schaamt. Zo ook Dilara, die door een actie niet bepaald meer goed bekend staat op de school van haar dochters.
Als de school belt flitsen er tachtig scenario’s door je hoofd, geen van alle goede. Gelukkig is er niet altijd sprake van rampspoed. Zoals bij Mieke (39), moeder van Merel (15) en Xavi (3).
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (10 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: de eerste wendag op de basisschool.
Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
