Het moederschap is het mooiste wat er is, maar wel doodvermoeiend. En ja, wie oververmoeid is, zegt (en doet) soms rare dingen…
Lees verder onder de advertentie
En dat resulteert in deze bijzondere situaties.
“Ik schreeuwde het uit toen ik een tijdschrift met een baby op de cover uit de prullenbak zag steken. Serieus: ik dacht dat iemand mijn kind had weggegooid!”
“Na het voeden van mijn pasgeboren zoon, probeerde ik een wasje te vouwen. Ik viel in slaap en toen ik wakker werd, zat alle gewassen kleding onder de melk…”
“Ik was zo moe dat ik, toen ik eindelijk in slaap viel, droomde dat mijn zoon in m’n kussen vastzat. Ik moest het hele ding uit elkaar trekken om zeker te weten dat het niet zo was. (En gelukkig lag-ie gewoon in bed).”
“Ik heb een lading vieze kleding wel eens per ongeluk in de vaatwasser gegooid.”
“Tijdens het schudden van de melkfles vergat ik (midden in de nacht) de dop erop te doen. De melk zat o-ver-al.”
“Ik deed nietsvermoedend boodschappen, toen ik bij de kassa ineens merkte dat ik nog ice packs rond mijn borsten had. Boven mijn shirt.”
“Ik heb een liter melk in de gootsteen gekieperd en de vieze kom in de koelkast gezet.”
“Mijn moeder hield de baby vast en ik had de kat op schoot. Ik wilde wat drinken, dus stond op, hees de kat op mijn schouder, ondersteunde zijn hoofdje en droeg hem naar de keuken. Ik pakte frisdrank en besefte toen ineens: zet die kat nou maar weer gewoon op de grond.”
“Ik gaf de stapel gevouwen was een kus terwijl ik deze naar boven droeg.”
“Ik heb mijn gloednieuwe iPhone tussen een berg vuile was in de wasmachine gestopt.”
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Daniel (38) dacht dat hij het allemaal voor elkaar had: een lieve vrouw, een zoontje van vier en pas een tweede kindje erbij. Maar waar het gezin op het eerste gezicht compleet leek, begon het van binnen langzaam uit elkaar te vallen.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Groep 8 kamp. Voor veel kinderen het hoogtepunt van hun basisschooltijd, maar voor Mariska en haar dochter was het iets waar ze enorm tegenop zagen. Haar dochter mocht namelijk geen contact hebben met het thuisfront.
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.