In een wereld waar alles te plannen valt, van je bruiloft tot je pensioen, heeft ook de bevalling zijn eigen planningseuforie bereikt. Het geboorteplan – een document dat de ideale bevalling beschrijft, tot in de kleinste details – is tegenwoordig een van de heilige graal van zwangerschapsvoorbereiding.
“Laat me je vertellen: als moeder van drie kinderen kan ik je met volle overtuiging zeggen dat een geboorteplan een beetje onzin is”, deelt Theresa (38), moeder van drie meiden (7, 5 en 2).
“Natuurlijk, ik begrijp de aantrekkingskracht van een geboorteplan. Wie wil niet de controle hebben over het grootste en meest onvoorspelbare evenement in hun leven? Het is verleidelijk om je ideale bevalling te visualiseren – als een filmische ervaring met kaarsen, muziek, en je partner aan je zijde. Ik heb het zelf meegemaakt. Bij mijn eerste bevalling stelde ik me voor hoe ik in een bad in de woonkamer zou bevallen, met alles volgens plan, zonder pijnbestrijding, alles met de hulp van de natuur. Het klonk perfect.
Maar dan komt de realiteit. Mijn vliezen braken niet zoals gepland in mijn zorgvuldig voorbereide thuisomgeving, maar in de supermarkt, op 35 weken. Filmmoment? Misschien, maar het draaide al snel uit op een medisch scenario en een rit naar het ziekenhuis. Nog geen uur binnen en de ruggenprik was een no-go omdat ik al drie centimeter ontsluiting had. Het werd een stortbevalling in een witte ziekenhuiskamer, zonder partner aan mijn zijde – niet bepaald het romantische bad waar ik van droomde.
Bij mijn tweede bevalling dacht ik: “Als ik het moet doen, doe ik het dan maar goed.” Ik wilde nu zeker in het ziekenhuis bevallen. Helaas, het universum had andere plannen. Deze keer een onvoorbereide bevalling op de keukenvloer thuis, met als gevolg een prachtige dochter. En toen de derde op komst was? Een geboorteplan? Nee, bedankt. De bevalling verliep verrassend dichtbij het oorspronkelijke plan: thuis, in bed, met mijn partner en twee kinderen die hun jongste zusje verwelkomden.
De romantisering van bevallingen en het zorgvuldig opstellen van geboorteplannen zijn vaak slechts een manier om de onzekerheid te temmen. Het is als proberen je eerste keer te plannen – het is leuk om te denken dat je alles onder controle hebt, maar de werkelijkheid is onvoorspelbaar. De bevalling laat zich niet vangen in een plan; het gebeurt, en vaak gebeurt het op manieren die je je niet had kunnen voorstellen.
En dus, als je zwanger bent en overweegt om een geboorteplan te maken, herinner jezelf er dan aan dat de beste manier om met de bevalling om te gaan is door te accepteren dat het zal zijn zoals het is. Laat het gebeuren, omarm de chaos en de schoonheid ervan, en weet dat, ongeacht hoe het ook loopt, je de kracht en veerkracht hebt om het aan te kunnen.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Hij kwam er niet via de geijkte paden, maar via een affaire. Maar dat maakt het zoontje van Sarah er zeker niet minder gewenst om.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag
