Beeld: privé
Karin (38) en haar man Clement (45) emigreerden met kinderen Colin (11) en Chloë (6) naar Bonaire.
“We wilden al een tijd weg van de ‘ratrace’ en de winterdips. Meerdere periodes in mijn leven woonde ik in warme landen: Suriname, Italië, Amerika.
Toen ik in 2021 voor de uitvaart van de man van een vriendin op Bonaire was, appte ik Clement – die thuis was – foto’s van de boulevard en de papegaaien. ‘Je maakt me jaloers’, reageerde hij. Dus boekten we een vakantie naar Bonaire met z’n vieren, en toen we daar eenmaal waren, wisten we niet waarom we nog terug zouden gaan.
Ik ben relatietherapeut, werken kan ik overal. Dat Bonaire deels Nederlandstalig is, was een voordeel – en ik kon een deel van mijn consulten in Nederland online voortzetten. Het was een goede tijd om ons huis in Nederland te verkopen, en dus besloten we te gaan.
De kinderen stonden minder te springen. Maar er was een voetbalteam voor Colin op Bonaire, voor Chloë was er turnen en zwemles. Beiden maakten makkelijk vrienden, dat konden ze ook in het buitenland, vertelde ik ze. Dat gaf ze zelfvertrouwen. En ik wil het geen omkopen noemen, maar we beloofden ze een hond. Toen hadden we ze voor ons plan gewonnen.
Vooraf spraken Clement en ik af dat als we ooit zouden scheiden, we allebei op het eiland zouden blijven. In november verkochten we ons huis in Nederland, zes maanden later woonden we op Bonaire. Aanvankelijk in een resort. Het huis dat Clement had gevonden was al wat ouder en had geen airco. Er viel wel meer te klussen. Onze meubels hadden we achtergelaten in Nederland. Maar stapje voor stapje maakten we ons het huis eigen.
De school, met meer Nederlandse kinderen, zou pas vier maanden na onze aankomst beginnen. In de tussentijd gingen de kinderen wel naar de bso, zodat ze konden integreren. Nou, dat ging niet zonder slag of stoot.
“We waren net geëmigreerd toen in het holst van de nacht de politie op de deur bonsde”
We waren net geëmigreerd en Colin was op kamp met de bso, toen in het holst van de nacht de politie op de deur bonsde: ze hadden Colin van straat geplukt. Bleek hij kakkerlakken op zijn kamer te hebben gezien, wat hij zo goor vond dat hij door het raam was gevlucht. Ik was verbijsterd en opgelucht dat hij de weg naar huis wist, maar de leiding van de bso was in alle staten.
Lees ook – Vertrokken naar een chateau in Frankrijk: ‘De eerste tijd huilde onze zoon vreselijk’ >
Inmiddels hebben we onze draai op Bonaire gevonden. Er is meer ruimte en er zijn minder regels. Clement, eigenlijk sociaal werker, werkt als beheerder van een resort. Na school en werk nemen we een duik in zee of rijden langs de boulevard. Ik zit lekker in mijn vel, doe veel aan yoga. Van de buurman krijgen we verse bananen en de mango’s zijn nu rijp, die kun je zo plukken.
“Na school en werk nemen we een duik in zee of rijden langs de boulevard”
Ook de kinderen zijn gelukkig. Vorige week nog zei Colin: ‘Ons leven lijkt wel een droom.’ Al missen ze Nederland soms, kinderen rennen hier minder spontaan bij elkaar naar binnen.
Ik heb veel geleerd. Zo was het voor Clement en mij nieuw dat we zo op elkaar waren aangewezen in ons nieuwe leven. Dan wordt elke irritatie uitvergroot. De struggles die er misschien waren in Nederland verdwijnen niet door te verhuizen naar een plek waar de zon altijd schijnt; die neem je gewoon met je mee. En sommige dingen blijven wennen.
Alles op Bonaire gaat langzamer en minder efficiënt en op tijd komen is niet vanzelfsprekend – als je afspraak überhaupt doorgaat. Maar dat zegt ook veel over mijn verwachtingen. Er zijn kakkerlakken en leguanen, stroom kopen we via een prepaid opwaardeersysteem. In het stormseizoen overstromen huizen en wegen. En het leven is duur: een kilo appels kost zes dollar, pindakaas zelfs tien.
De eerste decembermaand zonder vrienden en familie was ronduit emotioneel. Mijn vader heeft een kwetsbare gezondheid en zal nooit zien hoe wij leven. Eén troost: relaties en liefde voor mensen zitten in jezelf. Dat staat los van hoe vaak je de mensen ziet en hoe ver iemand van je vandaan woont.”
Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.
Een koosnaam voor je partner, je herkent het vast. Zo’n bijnaam die je alleen tussen jullie tweeën gebruikt en uitspreekt als je denkt dat niemand luistert. Totdat je kind het oppikt en enthousiast deelt met de buitenwereld. Daria (32) maakte het mee. Het schaamrood staat nog steeds op haar kaken.
Een leerkracht vertelt iedere week aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Juf Ellen (31) geeft les aan groep drie.
We kennen het allemaal: boodschappen doen en telkens weer schrikken bij de kassa. Maar bij Vianna thuis is het elke week een financiële horrorfilm. Haar man en zoon hebben namelijk geen grenzen als het gaat om geld uitgeven aan proteïne snacks.
Een gepensioneerde basisschoolleraar geeft op het TikTok-account van haar dochters (@elenanico22) een belangrijk advies aan ouders. Ze deelt de grootste fout die ze vaders en moeders in de opvoeding heeft zien maken tijdens haar decennialange carrière. En het is simpeler dan je denkt.
Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoontje (4) en dochter (1). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
