Dilemma: ‘Mag ik voor dat geld meer verwachten van de opvang?’

“Eén dag in de week gaat James naar de opvang. De andere dagen hebben Danny en ik onderling verdeeld en opa en oma passen ook nog een dagje op. Eén dag vind ik schappelijk en ook goed voor de sociale ontwikkeling van ons kind. James is alleen en zal dat ook blijven. De kinderen uit de straat zijn stukken ouder. Hij geniet er ook van als hij lekker kan spelen met leeftijdsgenootjes.

Nieuwe gezichten

Hij vindt het leuk om naar de opvang te gaan, en de leidsters zijn vriendelijk en zorgzaam. Maar wat me de laatste tijd opvalt, is dat er vaak andere gezichten voor de groep staan. Er lijkt veel wisseling te zijn, en dat maakt het soms lastig om dingen af te stemmen. James is ’s avonds slechte slaper, dus vroeg ik van de week of ze hem niet langer dan een uurtje wilden laten slapen. De leidster knikte instemmend, maar toen ik later in de opvangapp keek, zag ik dat hij toch ruim 2,5 uur had geslapen. 2,5 uur! Precies wat ik niet wilde. Ik wilde de leidster erop aanspreken, maar zij was al naar huis toen ik James kwam halen. Ik keek in een allervriendelijkst gezicht van een meisje dat ik, maar James ook niet eerder had gezien. En zo is dat steeds vaker. Is hij net gewend aan een – ik noem haar maar even-Marloes, staat de volgende keer weer een Eva op de groep.

Sociaal kind

James is een sociaal kind, maar hij is ook gehecht aan vertrouwde gezichten. Hoe leuk hij het spelen met zijn leeftijdsgenootjes ook vindt… elke keer een nieuwe leidster lijkt hem toch ook een beetje uit balans te brengen. James heeft, net als ieder kind denk ik, behoefte aan consistentie – en het lijkt steeds moeilijker te worden om dat te vinden op de opvang. Heeft hij net een band opgebouwd met de één, is er alweer iemand anders.

“Heeft hij net een band opgebouwd met de één, is er alweer iemand anders”

Meer stabiliteit

Ik vraag me af of ik hier iets van moet zeggen. Het is niet alleen dat ik wil dat er naar mijn verzoeken wordt geluisterd, zoals met het slaapje, maar ook dat James zich op zijn gemak voelt met de mensen om hem heen. Het zou fijn zijn als er meer stabiliteit is, zodat hij niet telkens weer moet wennen aan een nieuw gezicht.

Al wil ik ook niet die zeikerige ouder zijn, die zeurt om ieder ding. Ik snap heus dat er een algeheel personeelstekort is, er vakantieroosters zijn gemaakt en ik ervoor kies mijn kind naar de opvang te brengen. Die opvang kost ook goud geld, dus daar mag ik toch ook iets meer van verwachten? Uiteindelijk wil ik alleen dat James het goed heeft, zowel thuis als op de opvang.”