Bron: Canva
Vrienden maken kan voor kinderen lastig zijn. Ze weten namelijk vaak nog niet waar ze bij horen, omdat ze zichzelf nog moeten ontdekken. Genesis dacht dat haar dochter hier geen moeite mee had. Totdat ze een bericht kreeg van school.
Genesis: “Ik ben altijd al extravert geweest. Op de middelbare school was ik dat populaire meisje dat iedereen kende. Ik had altijd vrienden om me heen, geen enkele pauze zat ik alleen en bij gym was ik altijd degene die als eerste werd gekozen. Vrienden maken? Deed ik met mijn ogen dicht. Dus toen mijn dochter Shanaya naar de middelbare school ging, dacht ik: komt goed.
Op de basisschool vond ze het heel moeilijk om vrienden te maken. Ze had uiteindelijk drie vriendinnen, maar daar moest ze hard voor werken. Ze probeerde zich vaak anders voor te doen, zich aan te passen aan wat anderen leuk vonden, gewoon om erbij te horen. Soms was ze extra druk, soms juist stil, afhankelijk van met wie ze was. Maar écht vanzelf ging het nooit.
Voordat ze naar de middelbare school ging, maakte ik haar duidelijk dat ze zichzelf niet hoefde te veranderen. ‘Het is nooit moeilijk geweest voor mij Shanaya. Jij zult vast ook heel veel leuke vrienden maken’, zei ik tegen haar. Ze keek me vol zelfvertrouwen aan en toen wist ik dat het goed zou komen.
Je kunt je voorstellen hoe blij en opgelucht ik was toen Shanaya aan tafel enthousiast vertelde dat ze al veel vriendinnen had, met meiden afsprak na school en dat de pauzes hartstikke gezellig waren. Ik dacht nog: zie je wel, ze redt zich prima! Tot ik een bericht kreeg van haar mentor.
‘Mevrouw, we maken ons een beetje zorgen. Shanaya zegt niets in de klas en trekt zich compleet terug. Is er iets aan de hand?’ Huh? Dit klopte niet. Ze had me verteld dat ze al helemaal haar plek had gevonden. Toen ik haar er die avond mee confronteerde, viel het kwartje.
Na wat doorvragen kwam het eruit: ze had helemaal geen vrienden. Ze at alleen haar lunch, liep doelloos door de gangen en durfde niemand aan te spreken. ‘Ik wilde niet dat je teleurgesteld zou zijn’, fluisterde ze. ‘Jij had altijd vrienden. Ik dacht dat jij zou vinden dat ik ook populair moest zijn.’ Oef. Daar zat ik dan, met mijn grote bek over hoe makkelijk vrienden maken is. Mijn kind voelde zich onder druk gezet door míj. Terwijl ik alleen maar wilde dat ze gelukkig was.
Die avond heb ik haar verteld dat ze niet mij hoeft te zijn. Dat het oké is om tijd nodig te hebben, om langzaam iemand te vinden met wie je echt klikt. Dat ze niet hoeft te liegen om me gerust te stellen en dat populariteit er écht niet toe doet – ook al voelde dat vroeger voor mij anders. Als ik er nu over nadenk, heb ik Shanaya best onder druk gezet om vrienden te maken. Ik heb geleerd dat ik als moeder soms even een stap terug moet nemen. Shanaya heeft haar eigen pad en ik moet haar de ruimte geven om dat te bewandelen. Op haar eigen tempo.”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Als ouder heb je vast wel eens het gevoel dat je woorden het ene oor in en het andere oor uit gaan bij je kind. Maar wist je dat de sterren misschien een handje meehelpen?
De dochter van Nina werd uitgenodigd voor een Halloween feestje. Wat een gezelligheid! Of toch niet? Na het kinderfeestje had ze namelijk nog lang nachtmerries.
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week deelt Mariët (34) haar dilemma. Haar vierjarige dochter Rosie heeft namelijk een lactose-intolerantie, maar oma lijkt dat minder serieus te nemen.
Sommige kinderen kunnen een verhaal ophangen dat zó overtuigend is, dat je bijna zelf gaat twijfelen aan wat je weet. Of het nu gaat om de verdwenen koekjes, dat mysterieuze deukje in de auto of waarom de tablet ineens leeg is – hun fantasie kent geen grenzen. Deze kinderen zijn dan ook een ster in […]
Sommige vrouwen zijn gewoon gemaakt om een boy mom te zijn. Al voordat ze kinderen krijgen, zeggen mensen het tegen ze: “Jij krijgt later vast alleen maar jongens.”
“Rosie heeft vandaag een tik gekregen”. Het was 17:00 uur op donderdagmiddag. Tegenover me stond juf Angelique met mijn kind op haar arm. “Ze probeerde een speeltje af te pakken van een groter jongetje en toen kreeg ze een pets. Daar was ze wel even verdrietig van.”
