Celine: ‘Halfnaakt stond ik bij de kinderopvang en ik had helemaal niets in de gaten’

“Het was zo’n typische ochtendspits waarop alles mis leek te gaan. Mijn oudste dochter wilde niet haar schoenen aan, de jongste had een poepexplosie precies op het moment dat we eigenlijk de deur uit moesten en mijn koffie had ik, zoals gewoonlijk, weer eens koud laten worden. Terwijl ik door de woonkamer heen en weer rende met een luier in de ene hand en een boterham in de andere, voelde ik de stress al opborrelen. ‘Gewoon rustig blijven’, zei ik tegen mezelf. ‘Je redt het wel.’

Vaag gevoel bij de kinderopvang

Een kwartier te laat, met kinderen, tassen en knuffels in de auto gepropt, arriveerde ik eindelijk bij de kinderopvang. Mijn haar stond alle kanten op en ik had het vage gevoel dat ik mijn blouse verkeerd om droeg, maar hé, we waren er. Terwijl ik de deur van de opvang opende, voelde ik een golf van opluchting. Nog even de kinderen afzetten en dan kon ik in alle rust naar mijn werk rijden.

De juf van mijn oudste kwam naar me toe en glimlachte vriendelijk. ‘Gaat het een beetje?’ vroeg ze, terwijl ze een beetje naar mijn borst keek. Ik voelde direct een zenuwachtig lachje opkomen. ‘Ja, druk ochtendje, maar we hebben het gered’, antwoordde ik, hopend dat ze mijn innerlijke chaos niet te veel doorzag. Toen gebeurde het.

Gloednieuwe, kanten beha

Mijn jongste begon in mijn armen te spartelen en in mijn poging haar wat beter vast te houden, voelde ik ineens een fris briesje… bij mijn buik. Ik keek naar beneden en zag tot mijn schrik dat mijn blouse niet alleen verkeerd om zat, maar ook nog eens wagenwijd openstond. Mijn hele buik stond te koop, inclusief mijn gloednieuwe, kanten beha die ik vanmorgen tijdens de ochtendspits van de grond raapte. Ik voelde hoe mijn wangen vuurrood werden en probeerde in paniek mijn blouse dicht te frommelen, terwijl de juf beleefd de andere kant op keek. ‘Dit kan niet waar zijn’, dacht ik. ‘Niet vandaag!’ Maar natuurlijk was het vandaag wél de dag.

Uitgelachen door peuters

Alsof het niet gênanter kon, kwam op dat moment een groep peuters voorbij, inclusief mijn dochter, die enthousiast begon te wijzen: ‘Mama is naakt!’ riep ze lachend naar iedereen die het maar wilde horen. De andere kinderen begonnen mee te giechelen en ik wilde het liefst ter plekke door de grond zakken. Deze gênante vertoning was mij nog nooit overkomen tijdens de ochtendspits. De juf probeerde haar gezicht in de plooi te houden, maar ik zag dat ze haar best deed om niet keihard in lachen uit te barsten. En gelijk had ze, want hoe absurd wil je het hebben? Daar stond ik, half ontkleed, met een vrolijke peuter die mijn fashion faux-pas maar al te graag met iedereen deelde.

Achtbaan met een looping

‘Oke, tijd om te gaan!’ stamelde ik, terwijl ik de tas van mijn dochter in haar vakje gooide en met rode konen de deur uit vluchtte. In de auto begon ik ineens hardop te lachen. Natuurlijk, zo’n dag. Dit was gewoon weer zo’n dag waarbij niets liep zoals het hoorde. Maar weet je? Het was eigenlijk ook best grappig. Soms moet je gewoon kunnen lachen om je eigen chaos. Want laten we eerlijk zijn, het ouderschap is één grote, chaotische achtbaan met af en toe een gigantische looping. En bij de volgende ochtendspits? Trek ik gewoon een jumpsuit aan.”

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.