Nu actrice, sociaal ondernemer en regisseur Hanna Verboom (37) thuiszit met man Ralf (37) en Sara James (1), stort ze zich op haar nieuwe project: Cinetree Kids. Via Skype, uiteraard.
“Hoi, ja, ik hoor je, jij mij? Ja, nee, je moet dan op dat knopje onderaan… ja, daar.”
Beeld.
“Ha, daar ben je!”
Een persoonlijk gesprek, was het plan. Over haar filmplatform Cinetree, dat onlangs een kindertak lanceerde: Cinetree Kids. Over haar jeugd in Afrika, haar nomadenbestaan met ondernemer Ralf en hun dochter Sara James. Kop thee erbij, samen aan een cafétafeltje – zoals die gesprekken gaan. Maar toen kwam corona. En vindt het hele interview noodgedwongen plaats via Skype; zij in haar kantoor in de tuin van haar dijkhuis aan de Waal, man en kind af en toe op de achtergrond.
Het is geen toeval dat ze Cinetree Kids precíes lanceerde terwijl Nederland in intelligente lockdown ging. Hanna: “De lancering stond gepland voor het najaar, maar op verzoek van vele ouders hebben we dat naar voren gehaald.” Nooit hadden mensen zó veel tijd om films te kijken. En: “Juist de hoopvolle films van Cinetree lijken nu in trek.” Hanna richtte het platform eind 2014 op. Zonder grote marketingbudgetten groeide het als vanzelf; het afgelopen jaar verdubbelde het aantal leden zelfs. Naar hoeveel precies, maakt het bedrijf niet bekend. “We doen niet aan grote promotiecampagnes en moeten het hebben van mond-tot-mondreclame.” Missie: films met een boodschap onder de aandacht brengen.
Lion, La vita è bella, Tomorrow. Het bedrijf heeft een flinke schare bekende acteurs, filmmakers en experts aan zich gebonden die optreden als curators door hun eigen favorieten op de website te plaatsen en films in te leiden met een praatje. Een soort filmhuis, maar dan digitaal.
Het concept van Cinetree Kids, gratis binnen het gewone Cinetree-abonnement, is hetzelfde. Hanna: “We richten ons vooral op kinderen tussen de zes en twaalf jaar, maar met – naast kinderfilms – de nadruk op films die leuk zijn voor het hele gezin. Klassiekers als Het zakmes of Minoes bijvoorbeeld, maar ook Finding Neverland, over Peter Pan. Elke week verschijnt een nieuwe film. We willen de zaterdagavond weer voor de hele familie maken, maar dan wel zo dat we ze ook nog iets meegeven. Onderwerpen waar je de volgende dag nog met elkaar over napraat, tijdens het ontbijt.”
De reden: veel ‘standaard’ kinderfilms en -series zijn zo gemaakt, dat ze een verslavend effect hebben op kinderen, zegt Hanna. “Hetzelfde wat bij volwassenen bingewatchen veroorzaakt. Dat heeft impact op hun humeur; ze worden boos en chagrijnig wanneer ze niet verder mogen kijken. Uit onderzoek blijkt dat wanneer je kinderen naar een film of serie met een rond verhaal laat kijken, dat helemaal niet het geval is.” Grote streaming diensten hebben er baat bij wanneer leden vaak en lang kijken, zegt Hanna. “Wij vinden het interessanter dat jij – of je gezin – misschien maar twee of drie films per maand kijkt, maar dat die je wel inspireren, of anders laten nadenken over bepaalde dingen.”
Kenden we Hanna vooral door haar rol als arts in opleiding in de tv-serie De co-assistent, haar acteerwerkzaamheden legde ze neer met de oprichting van Cinetree. “Ik was al een tijdje aan het regisseren, meer bezig achter de schermen dan ervoor. Had net de korte film Alice gemaakt die in Cannes in première ging. Ik hou van acteren en vind film een krachtig medium, maar ik ben best een idealist. Had ook – nog steeds trouwens – een stichting in ontwikkelingswerk: Get it done. Die twee werelden kon ik niet meer combineren.
Netflix was nog niet bekend in Nederland, dus iedereen verklaarde me voor gek dat ik mijn film- en acteercarrière aan de wilgen hing om me volledig te richten op Cinetree. Maar ik geloofde erin, stopte mijn spaargeld erin, en heb avondenlang gebouwd aan mijn bedrijf – met een programmeur en een stapel bestelpizza’s. Dat ik doe waar ik in geloof, voelt heel bevrijdend. Als meer mensen die keuze zouden maken, zouden er misschien minder burn-outs zijn.”
Tot de coronacrisis bestond het leven van Hanna grotendeels uit reizen – sinds haar jeugd al. Ze groeide op als kind van een verpleegkundige en landbouwkundige in Kenia, Soedan en Oeganda. In Kenia bouwden haar ouders onder andere mee aan een ziekenhuis. “Mijn vader is een van de eerste sociale ondernemers die ik ken, die liefde heb ik echt van hem.” Op haar twaalfde vertrok het gezin terug naar Nederland, om ook hier regelmatig van woonplaats te veranderen, het werk van haar vader achterna. “Pas toen ik ging studeren, kon ik me op één plek gaan hechten.”
Maar bloed kruipt waar het niet gaan kan: na een wereldreis, de vooropleiding van de toneelschool, studies filosofie en economie die ze voortijdig afbrak én het winnen van de Elite Model Look-wedstrijd 2003, stapte Hanna op haar 23e opnieuw in het vliegtuig. “Tijdens mijn jeugd in Afrika waren mijn ouders veel op pad. Mijn broertje en ik werden grotendeels opgevoed door de Keniaanse Marilyn.
Toen ik hoorde dat ze onverwacht was overleden aan aids en haar dochter Cheruto ook besmet was – ze kreeg een levens verwachting van hooguit twee jaar – moest ik in actie komen. Ik verdiende wat geld met schilderen. Ik besloot al mijn schilderijen te veilen en een fonds voor Cheruto op te zetten, waardoor ze de juiste medicatie kreeg en bij haar halfbroer, toen pas 21, kon gaan wonen.”
Dat werd de basis voor Get it done, dat zich sindsdien inzet voor allerhande sociale projecten in Afrika én Nederland. Én de reden om het nomaden bestaan dat ze gewend was uit haar jeugd, weer op te pakken. Hanna: “Ik heb dat platform niet alleen om anderen te helpen, ik krijg er zelf heel veel voor terug. De kracht van geven, dat is het mooiste wat er is. Ik vind dat zó’n mooi geheim in het leven.”
Met Cheruto gaat het overigens geweldig: ze is inmiddels negentien en studeert. “Haar familie zie ik nog altijd als de mijne. Maar het contact is lastig; ze hebben geen WhatsApp of FaceTime – al sturen we wel wekelijks berichtjes.”
Een levensstijl als die van haar stelt de nodige eisen aan een relatie. Jarenlang was Hanna single, tot ze Ralf ontmoette – eveneens lang vrijgezel. “Via werk, in januari 2018. Hij stuurde me een bericht om te praten over Get it done. We waren allebei bezig met sociaal ondernemen in Afrika. We vonden elkaar meteen al leuk. Bleken dezelfde interesses te hebben, dezelfde missie in het leven.
Op zakelijk vlak verschillen we wel; hij is vooral operationeel heel sterk, ik ben creatiever. Steeds vaker liepen zakelijke gesprekken uit op persoonlijke en voor we het wisten was het aan. Er is een boeddhistische wijsheid die zegt: als je vlinders in je buik voelt, is het ’m niet per se, maar als je een bepaalde rust voelt, is het ’m. En bij Ralf had ik vanaf het eerste moment een gevoel van rust, van thuiskomen.”
Het ging snel met het stel: na tien maanden vroeg Ralf Hanna ten huwelijk, amper acht maanden daarna werd Sara James geboren. “Ik had altijd al een sterke kinderwens. We waren er dus al vrij snel over uit dat als ik zwanger zou raken, dat goed zou zijn. We waren blij dat het zo snel ging; ik zou graag nog meer kinderen willen.”
Toch ervoer ze haar zwangerschap als heftig. “Drie maanden had ik last van een enorme slapeloosheid. Ik viel af, draaide door en belandde uiteindelijk zelfs in het ziekenhuis om mijn slaapritme met medicatie weer op orde te krijgen. Kwam allemaal door hormonen, en die slapeloosheid is ook wel een aan leg, maar ik maakte me vooral zorgen over wat dit deed met mijn baby.
Het was ook een eyeopener; opeens hoorde ik van allerlei moeders om me heen met welke angsten en fysieke klachten zíj te maken hadden. Zwanger zijn is niet per definitie een roze wolk. Die kennis hielp me en gelukkig ging de bevalling zelf goed. Het is een mooie les in vertrouwen dat het allemaal wel goedkomt, dat de natuur het meestal gewoon regelt.”
Het hele interview staat in Kek Mama 07-2020.
Lees ook: Alleenstaande moeder Sacha heeft een eigen bedrijf als mindfulness-trainer >
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
