Het kan de beste overkomen: ineens bungel je financieel aan een draadje. Kun je geen rekening meer betalen of nog erger: zwerf je met je kind van huis naar huis.
Saskia (43), moeder van Alex (12).
“Ik stond voor de keuze: een extra lening nemen of de stekker uit mijn cadeauwinkel trekken. Nou ja, eigenlijk was het niet echt een keuze. De zaken liepen slecht. Er kwam bijna geen geld binnen. Ik kon niks inkopen: alles wat ik verdiende, ging rechtstreeks naar mijn eigen portemonnee, voor de hypotheek, de vaste lasten. Klanten verloren hun interesse voor die halflege winkel. De stekker moest eruit.
Ik bleef achter met niets – zelfs mijn eigen huis was leeg want ik had mijn complete huisraad in de winkel verkocht. Ik solliciteerde me suf en kreeg een baantje in een restaurant. Salaris: € 900 per maand, net genoeg voor de hypotheek. Boodschappen deed ik van de fooien of van een briefje van vijftig dat ik toegestopt kreeg van lieve mensen op het schoolplein.
Mijn truc: eens in de zoveel tijd contact opnemen met instanties. Dan belde ik de Nuon om te vertellen dat ik nu niet kon betalen, maar over drie maanden wel. Waren zij tenminste drie maanden van mijn nek. Als je maar proactief blijft communiceren, dan willen die instanties best meewerken. Maar goed, de keer daarop belde ik de zorgverzekeraar met hetzelfde verhaal. En ondertussen had ik geen stuiver. De schulden stapelden zich met honderden euro’s tegelijk op. De meeste mensen hebben geen idee. Sommige vrienden zie ik niet meer, omdat ik geen geld heb om langs te komen. Vind ik best confronterend, want kennelijk zoeken ze mij ook niet op nu ik even uitcheck.
Lees ook
Hartstikke blut: ‘Hard werken is de enige manier om hieruit te komen’ >
Echt goede vriendinnen weten wel van mijn situatie, die zitten dan naast me als ik weer zo’n stom telefoontje naar de Nuon moet voeren. Ik schaam me niet, maar voel me vreselijk. Het zit niet in mijn aard niet te betalen wat ik moet betalen. Ik zou het liefst met een banjo op de hoek van de straat gaan staan om het geld bij elkaar te rammelen. Het enige van waarde wat ik nog heb, is de lego van Alex. Ik heb echt nachtmerries over deurwaarders die dat meenemen. Gelukkig lijkt de redding nabij. Ik heb een nieuwe baan, met mijn nieuwe salaris kan ik beetje bij beetje afbetalen.”
Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.
Meer Kek Mama? Volg ons op Facebook en Instagram.
Het was eerste kerstdag, en zoals elk jaar was Marjan met haar gezin uitgenodigd bij haar ouders thuis. Dit deden ze al sinds jaar en dag elk jaar. Maar dit jaar verliep het totaal anders dan voorgaande jaren.
Op het eerste gezicht vond hij haar wat saai, zij hem ‘zo’n dj’. Toch zijn Dionne Stax en Steven Jansen al vier jaar stapelgek op elkaar. Hun leven is allesbehalve standaard, en dat willen ze ook zo houden. Al brengt hun nieuwe huisgenootje vast wat meer structuur.
Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Juf Christine (27) geeft les aan groep 7.
Dat jullie het vroeger over alles eens waren, kwam waarschijnlijk omdat je verblind was door liefde, want nu jullie ouders zijn ben je weleens verbijsterd over wat je partner nu weer uitkraamt.
Marise is er na haar herstel van een eetstoornis heel stellig over: anderen complimenteren met gewichtsverlies is niet meer van deze tijd. Zij doet het niet meer en roept anderen op er ook mee te stoppen.
Feestjes waar alles op rolletjes loopt vergeet je meestal binnen een week. De échte verhalen en feestblunders blijven hangen dankzij mislukte kostuums, dronken Sinterklazen en Kerstmannen en gênante gedichten.
