Beeld: Shutterstock
Moeder Elaine was er op voorbereid dat haar tienerdochter op een gegeven moment klaar zou zijn met de fantasiewereld van haar broertje. Maar de pijn die dat bij haarzélf teweeg bracht, verraste haar.
Het is inmiddels een bekend beeld, vertelt Elaine: ‘Mijn negenjarige zoon die op de grond zit, voor de kamerdeur van mijn dochter – zijn grote zus, die bijna elf is. Hij wacht tot ze klaar is met Facetimen met haar vriendinnen, zodat ze weer met hem kan spelen.’ Elaine wist dat die dag, waarop haar dochter zich te oud voelt om LEGO-werelden met haar broertje te bouwen, zou komen. ‘Maar ik wist niet dat ik het zó erg zou vinden om te zien dat hij z’n speelkameraadje moet missen.’
De kinderen van Elaine zijn heel hecht. ‘Zowel qua leeftijd als emotionele band’, legt ze uit. ‘Dat komt vooral omdat ze iets hebben meegemaakt wat de meeste kinderen niet zullen ervaren: hun vader werd ziek en overleed.’ Ze zijn gek op elkaar, maar tegelijkertijd maken ze ook heus weleens ruzie: ‘Veel ruzie. Maar ondanks dat zit mijn zoon toch wekelijks op de gang op z’n zus te wachten. Hij zal het niet toegeven, maar hij heeft haar enorm hard nodig.’
Lees ook: ‘Ik vind het moeilijk dat mijn kind steeds zelfstandiger wordt’ >
Elaine merkt dat haar zoon zich zonder zijn zus een beetje verdwaald voelt. ‘Hij weet niet goed hoe hij alleen moet spelen. Misschien weet hij niet eens zeker óf hij dat wil. Soms vraagt hij mijn hulp om haar haar kamer uit te krijgen.’
Haar dochter klaagt gelukkig niet veel. ‘Meestal stemt ze er wel mee in om met haar kleine broertje te spelen, ook al heeft ze er zelf niet zoveel zin in. Waarschijnlijk doet ze dat ook om mij te helpen – op die manier kom ik eindelijk toe aan dingen waar ik als alleenstaande moeder anders geen tijd voor heb. Dat laat al zien dat ze geen klein kind meer is.’ Stiekem zou Elaine, net als haar zoon, de tijd met haar dochter willen behouden. ‘Ik wil nog even genieten van elk klein beetje ‘klein kind’ dat zij in zich heeft. Maar ik weet dat de werkelijkheid anders is. Mijn kleine meisje wordt groot en gaat steeds meer haar eigen gang – en mijn zoon en ik moeten haar laten gaan. Hoe moeilijk dat ook is.’
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
Soms doe je als ouders iets waar je later spijt van hebt. Of waar je je enigszins voor schaamt. Zo ook Dilara, die door een actie niet bepaald meer goed bekend staat op de school van haar dochters.
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Als de school belt flitsen er tachtig scenario’s door je hoofd, geen van alle goede. Gelukkig is er niet altijd sprake van rampspoed. Zoals bij Mieke (39), moeder van Merel (15) en Xavi (3).
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (10 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: de eerste wendag op de basisschool.
Suus (34) hoort ze wel fluisteren op het schoolplein. Of als ze binnenkomt op een kinderfeest. Want hoe goed ze het ook voorheeft met haar collega-ouders, die lijken haar adviezen niet op prijs te stellen.
