‘Het gemis van mijn moeder voelde extra sterk tijdens mijn zwangerschap’

Illustratie bij: ‘Het gemis van mijn moeder voelde extra sterk tijdens mijn zwangerschap’
Redactie Kek Mama
Redactie Kek Mama
Leestijd: 3 minuten

Terwijl de gezondheid van Laura’s moeder steeds verder achteruitgaat en de verwachting is dat ze niet lang meer heeft, ontdekt Laura dat ze zwanger is. “Moet ik dit nu nog vertellen aan mijn moeder of niet?” Laura deelt haar verhaal.

“Al sinds we tieners zijn, zijn mijn partner en ik bij elkaar en wilden we heel graag een kindje samen. Toen we probeerden zwanger te worden, ging het niet zo goed met mijn moeder. Al langere tijd had ze keelontstekingen en een hernia, waardoor ze soms bijna niet kon lopen. Op nieuwjaarsdag had mijn moeder zoveel pijn dat ze werd onderzocht in het ziekenhuis. Al snel bleek dat ze de afgelopen tijd geen keelontsteking en een hernia had, maar longkanker wat al ver was uitgezaaid en waardoor ze die pijn had. Mijn moeder bleef positief, maar al snel bleek dat ze toch niet behandeld kon worden. 

Zelf was ik niet meer bezig met het zwanger worden, maar de app die mijn cyclus bijhield zei dat ik twee dagen overtijd was. De zwangerschapstest vertelde mij met twee duidelijke strepen dat ik zwanger was. Moest ik dit nog vertellen aan mijn moeder of niet?

Al snel werden we gebeld dat het heel slecht ging met mijn moeder en zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Ze kreeg nog een kleine opleving terwijl wij naast haar bed zaten. Ze zei niet veel meer, maar ze zei uit het niets: ‘Ik kijk van boven naar mijn kleinkinderen.’ Dit was voor mij een teken. Ik heb direct verteld dat ze oma zou worden. In het ziekenhuis hebben ze geregeld dat ik daar een echo mocht doen en dit kon filmen, zodat mijn moeder er iets van meekreeg. Gelukkig was er een kloppend hartje te zien die we konden delen. Na dit mooie moment ging het hard achteruit en mocht ze naar huis. Vier dagen later is zij overleden. 

“Dit was voor mij een teken. Ik heb direct verteld dat ze oma zou worden”

In zo’n week waar je naar haar afscheid toewerkt, komt er ontzettend veel bij kijken waar ik nooit over na had gedacht. Ik was pas 22 jaar, dus ik had ook niet gedacht dat ik dit al zou moeten regelen. De uitvaartverzorger kwam en ik hoorde mijn vader en tantes praten over onbekende dingen. ‘Een uitvaartverzekering, hebben we dat wel pap? Krijgt mama een waardig afscheid? Kunnen we het allemaal wel betalen?!’ Mijn vader legde uit wat een uitvaartverzekering inhoudt en waarom het belangrijk is om deze te hebben. Hij stelde mij gerust en we hebben mede dankzij de uitvaartverzekering een mooi afscheid mogen hebben. Vlak daarna hebben wij zelf ook gelijk een verzekering afgesloten. Je ziet maar dat je nooit kunt weten wanneer je hem nodig hebt…

De periode daarna was zwaar. Het gemis van mijn moeder voelde extra sterk tijdens mijn zwangerschap. Bij elke vraag of onzekerheid wilde ik haar bellen. Met hulp van een psycholoog leerde ik rouwen en tegelijkertijd genieten van het nieuwe leven in mijn buik. Toen onze zoon werd geboren was er natuurlijk veel gemis, maar zo’n klein wonder in je armen is ook heel erg bijzonder.

Vol trots vertel ik de kinderen nu alle mooie dingen die ik als gezin met twee fijne ouders en een jonger zusje heb meegemaakt. Voor hen hoort oma er ook gewoon nog steeds helemaal bij!

Dit artikel is geschreven in samenwerking met Monuta

Meest bekeken