Huilen doe je als je kind slaapt, is voor sommige ouders de regel. Blogger Constance Hall vindt dit onzin: ‘Het is juist goed om te huilen waar je kinderen bij zijn’, schrijft ze op Facebook.
En daar zijn duizenden moeders het mee eens.
‘Ik huilde altijd achter gesloten deuren zodat mijn kinderen mij niet zouden zien’, aldus Constance. ‘Maar toen ik een paar jaar geleden vaak verdrietig was, was het onvermijdelijk dat ze mij een keer zouden betrappen. Ze troostten me met die kleine armen op mijn schouders terwijl ik loog dat het allemaal goed was.’
Lees ook
Moeders huilen niet: ‘Ik vind het moeilijk om mijn kinderen mijn tranen te laten zien’ >
Vervolgens haalt de blogger een gebeurtenis aan bij een van haar kinderen op school: een van de leraressen moest huilen voor de klas. Collega’s schoten te hulp, terwijl andere kinderen begonnen te lachen. Constance: ‘Dit zette me aan het denken over hoe kinderen omgaan met rauwe emoties. Mijn moeder leerde mij vroeger altijd dat ik niet bang hoefde te zijn om ‘het verkeerde’ te zeggen als iemand verdrietig was. Doe gewoon iets, geef een knuffel of stel vragen.’
En precies dit wil ze haar eigen kinderen ook meegeven. ‘Ze houden er echt geen trauma aan over als ze een verdrietige moeder zien. Ze leren begrijpen dat deze menselijke emotie bij het leven hoort: mensen raken gewond, worden gekwetst, moeders en zelfs leraren hebben grenzen. Het is voor een kind fijn om te weten dat ze veilig zijn als ze instorten. En als we er niet voor elkaar kunnen zijn, waarom zijn we hier dan überhaupt?’
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
