Beeld: GettyImages
Of je kind nu een echte fijnproever of een kieskeurige eter is, het menu van je kleintje kan een enorme zoektocht zijn. Wat eet een dreumes op een dag? En hoeveel eet een peuter nou écht? Wij geven je een realistisch kijkje in de keuken van andere ouders. Deze week het menu van Ties.
Vajèn is moeder van Ties en deelt met ons het dagmenu van haar 3-jarige peuter.
Je zou kunnen zeggen dat het eten met peuter Ties een soort roulette is. Soms wint hij, soms wint Vajèn, maar meestal draait de bal net niet haar kant op. Vandaag neemt ze je mee in haar dagverslag: wat ging er wél in en wat absoluut niet. Spoiler: het kwam goed, maar niet zonder slag of stoot.
“Het begon veelbelovend. Ties zat in zijn kinderstoel met zijn ‘grote jongensbeker’ vol melk. Op zijn bord een sneetje brood met pindakaas. ‘Wil je een boterham?’ vroeg ik met mijn meest enthousiaste stem.
Ties schudde zijn hoofd en duwde het bord van zich af. Oké, plan B: een beschuitje met aardbeienjam. Dat werd ontvangen met een beetje meer enthousiasme, en na flink wat aandringen verdwenen er zowaar een paar kruimels in zijn mond.
Rond tienen probeerde ik de klassieker: een stuk banaan. Fout. Mijn peuter gruwelt van banaan. Ik weet het, maar probeer het toch steeds opnieuw. Wie weet lust-ie het vandaag wel? Maar nee. Dan maar een stukje appel. Hij likte eraan en legde het terug op het bord. Druiven bleken het enige acceptabele fruit, maar slechts drie stuks. De rest werd vakkundig geplet op zijn kinderstoel.
Met een frisse start probeerde ik bij de lunch creatief te zijn. Wraps met roomkaas en een beetje geraspte wortel. Hij nam één hap, verklaarde het ‘vies’ en gebruikte de wrap vervolgens als vliegtuig. De wortel? Die ging rechtstreeks naar de vloer. Uiteindelijk at hij een droge cracker en een paar stukjes kaas. Het was niet veel, maar hé, hij had iets gegeten. De drinkbeker met water werd overigens enthousiast omgekieperd.
Na een stevige wandeling (vooral voor mijn eigen gemoedsrust) probeerde ik mijn peuter blij te maken met een smoothie van avocado, banaan, een vleugje honing en melk. Een Instagramwaardige creatie, al zeg ik het zelf. Ties nam één slok en keek alsof ik hem vergiftigde. ‘Nee mama, bah!’ Uiteindelijk eindigde hij met een cracker zonder iets erop, wat rozijntjes en een beker lauwe thee. Zijn enthousiasme daarvoor maakte gelukkig veel goed.
En toen, na een dag vol halve pogingen en droge crackers, was daar het avondeten. Macaroni met tomatensaus en gehaktballetjes. Simpel, maar blijkbaar precies wat Ties nodig had. Hij keek naar zijn bord, prikte een gehaktbal aan zijn vork en nam een hap. ‘Mmm, mama’, zei hij tussen twee happen door. Mijn hart smolt.
Voor ik het wist, was zijn bord bijna leeg. Hij at zelfs een paar stukjes courgette die in de saus verstopt zaten. Dat moment had ik graag willen vastleggen. Ik complimenteerde hem enthousiast en hij keek trots. Een toetje ging er niet meer in, maar ik was allang blij dat hij zijn avondeten – zonder morren – op had gegeten.
Het blijft altijd een uitdaging, dat eten met Ties. Soms raak ik bezorgd om zijn eetgedrag en vraag ik mij af of Ties niet gewoon leeft op lucht, maar uiteindelijk lukt het meestal toch om iets naar binnen te krijgen. Vandaag gaf hij me een beetje hoop. En morgen? In ieder geval geen banaan. Ik gok dat het weer iets wordt met gehaktballetjes.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
