Het valt moeder Chaunie Brusie op dat wanneer zij en haar partner een verzekering willen afsluiten, een auto willen kopen of met een aannemer praten, iedereen zich altijd richt naar haar man.
‘Op zulke momenten gaat men er altijd van uit dat mijn man de belangrijkste persoon is’, schrijft ze. ‘Ik lach, maar als een boer met kiespijn en weet niet wat ik met de ongemakkelijke situatie aan moet. Mijn partner kijkt me dan aan, zodat hij in ieder geval ziet dat ik instem met zijn keuze.’ Chaunie vindt het belachelijk dat mensen denken dat zij geen belangrijke beslissingen kan nemen: ‘Misschien moet ik me er niet te druk om maken, maar ik merk het keer op keer.’
Ook op feestjes wordt de moeder hiermee geconfronteerd: ‘Ze vragen altijd aan mijn man hoe het op z’n werk gaat en of hij nog promotie heeft gemaakt. Aan mij stellen ze alleen maar vragen over de kinderen. Ik snap het ook wel, een praatje op gang houden is niet altijd makkelijk, maar soms lijkt het alsof ze mij alleen maar zien als een moeder.’
Lees verder onder de advertentie
‘Ik doe er ook toe’
Volgens Chaunie moeten moeders meer moeite doen om gehoord te worden op belangrijke momenten. Dus voor iedereen die zich altijd automatisch richt naar haar man, heeft ze een boodschap: ‘Vraag het de volgende keer ook gewoon aan mij als ik voor je sta. Want ik doe er ook toe.’
Iedere zwangere vrouw droomt van haar perfecte babyshower: een feest vol liefde, verrassingen en alle aandacht voor haar en de baby. Maar wat als je die bijzondere dag ineens moet delen?
Daniel (38) dacht dat hij het allemaal voor elkaar had: een lieve vrouw, een zoontje van vier en pas een tweede kindje erbij. Maar waar het gezin op het eerste gezicht compleet leek, begon het van binnen langzaam uit elkaar te vallen.
Het kabinet presenteert de voorjaarsnota met maatregelen die de portemonnee van veel Nederlanders raken. Belastingverhogingen en een verlaging van het kindgebonden budget staan centraal in de plannen om de begroting sluitend te krijgen.
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.