‘Hoe de band met mijn eerste kind veranderde toen de tweede kwam’

Beeld: Shutterstock Beeld: Shutterstock
Redactie Kek Mama
Redactie Kek Mama
Leestijd: 3 minuten

Van ieder kind hou je evenveel, of het nou je eerste, tweede, vierde of zesde is. Maar ze evenveel aandacht geven is soms lastiger dan gedacht, zo ondervond ook moeder en blogger Rachael Ramas.

Lees verder onder de advertentie

‘Ik wilde die speciale één-op-één tijd met mijn tweede kind, zonder gezeur en gejammer van mijn eerste daar tussendoor’, schrijft ze op haar blog.

Lees verder onder de advertentie

 

Kleine volwassene

‘Als je je tweede kind krijgt, vertelt niemand je hoe gefrustreerd je kunt raken door de eerste’, vertelt Rachael. Toen haar zoon werd geboren, vertelde ze haar dochter dat zij nu oud genoeg was om haar eigen schoenen aan te trekken. ‘Mijn focus lag vol op mijn zoon, dus het geduld voor mijn dochter ontbrak. Ik zag haar al als een kleine volwassene, terwijl ze nog maar een peuter was. Ik snauwde naar haar en als mijn zoon huilde, dacht ik meteen dat mijn dochter iets had gedaan om hem per ongeluk pijn te doen of hem wakker te maken. Soms hing ze aan mijn nek, terwijl ik mijn zoon borstvoeding gaf en wilde ik dat ze wegging. Ik wilde die speciale tijd met mijn zoon, zoals ik die ook met haar had gehad.’

Lees verder onder de advertentie

 

Lees ook:
‘Dit gebeurde er toen we onze kinderen een-op-een aandacht gaven’  >

 

Zelfstandiger

Pas als haar dochter op een dag aan haar vraagt of mama haar gewoon even wil vasthouden, realiseert Rachael dat ze haar oudste te weinig aandacht geeft. ‘Op dat moment voelde ik voor het eerst dat ik er niet in slaagde om een moeder van twee kinderen te zijn. Ik gaf haar een stevige knuffel en stopte daar niet mee toen mijn zoon verderop begon te huilen.’

Lees verder onder de advertentie

Inmiddels is ze een jaar verder en is haar dochter de beste zus ooit. ‘Zij zorgt er voor dat mijn zoon klein speelgoed niet inslikt. Ze let op hem, speelt met hem, ze houdt van hem.’ Rachael probeert haar kinderen evenveel aandacht te geven en niet méér van haar dochter te verlangen dan nodig. ‘Maar dat is soms nog wel moeilijk’, geeft ze toe. ‘In bepaalde dingen verwacht ik wel eens dat ze iets zelfstandiger is. Maar dat komt niet omdat ik mijn aandacht nu alleen nog maar bij mijn zoon heb. Ik wil namelijk dat mijn dochter een succesvolle vrouw wordt met veel zelfvertrouwen.’

 

Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >

Meest bekeken