Geen misselijkheid, vermoeidheid of pijn in haar bekken: de zwangerschap van de 33-jarige Nina verliep lange tijd volgens het boekje. Toch werd ze met 38 weken met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Niet vanwege de baby, maar vanwege een coronabesmetting.
Lees verder onder de advertentie
In een openhartig interview met Libelle vertelt ze haar verhaal.
Laatste loodjes
“Mijn hele zwangerschap had ik nergens last van, geen enkel kwaaltje“, aldus Nina. “Maar in mijn laatste werkweek voor mijn verlof voelde ik me niet zo fit.” Niet zo gek, dacht ze – het waren immers de laatste loodjes. Toch voelde Nina zich na een paar dagen zó beroerd dat ze niets meer kon eten en ongelofelijk moe was. De uitslag van de coronatest gaf duidelijkheid: ze was positief.
Lees verder onder de advertentie
Huisartsenpost
Nina ging razendsnel achteruit en na negen dagen kwakkelen belandde ze op zondagochtend bij de huisartsenpost: ze werd ineens wel heel erg benauwd. “‘Het is helemaal niet goed’, zei de arts die mijn zuurstof had gemeten. Toen de ambulance voor kwam rijden, schrok ik heel erg. Ik dacht: ik ben toch niet zo iemand die op de IC terechtkomt? Ik weet niet meer hoe ik uiteindelijk in het ziekenhuis ben gekomen, maar het moment dat ik een zuurstofmasker op kreeg, herinner ik me nog heel goed. Wów, wat een verschil.”
Artsen besloten dat de baby zo snel mogelijk geboren moest worden, zodat Nina meer ruimte zou hebben om te ademen. “Ik ben toen ingeleid om de bevalling op gang te brengen, maar de volgende ochtend werd er een nieuw plan bedacht omdat het weer slechter met me ging. Want hoe kun je puffen als je geen adem hebt en al negen dagen niet hebt gegeten? Ik had simpelweg geen kracht voor een natuurlijke bevalling.” Dinsdagochtend kreeg Nina een ruggenprik en middels een keizersnede werd haar gezonde zoontje Knox geboren.
Lees verder onder de advertentie
Meer lucht
“Het was ongelooflijk: op het moment dat hij uit mijn buik werd gehaald, had ik meteen meer lucht”, vertelt Nina hierover. “De arts hield hem omhoog zodat ik hem kon zien, daarna werd hij meteen onderzocht omdat ze zeker wilden weten dat het goed met hem ging.” Gelukkig maakte Knox het goed en ook Nina knapte snel op. Maar het moederschap op deze manier beginnen? Dat wenst ze niemand toe. “Je moet sowieso al herstellen van een bevalling, daar kun je geen corona bij gebruiken. Ik had het geluk dat ik al 38 weken zwanger was en mijn zoontje Knox ‘af was’ en geboren kon worden, maar het had ook de andere kant op kunnen vallen.”
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Is jouw partner altijd degene die je verrast met een romantisch gebaar? Een onverwacht cadeautje, een avondje fancy uiteten of zelfs een ontbijtje op bed. Sommige mannen lijken gewoon geboren voor romantiek. En ja hoor, je sterrenbeeld speelt daar zeker een rol in.
Soms staat het gewoon in de sterren geschreven: bepaalde moeders hebben een hart van goud, maar dat maakt ze soms ook net iets té lief. Ze willen alles en iedereen tevreden houden, maar vergeten daarbij zichzelf.
Amelia (30) is getrouwd met Liam (36), moeder van Mees (6) en Lucy (4). Ze vertelt over haar leven met twee jonge kinderen en hoe ze alles (meestal) draaiende houdt. Deze keer vertelt ze hoe ze zich tijdens haar zwangerschap allergisch voelde voor haar man.