Helene van Santen (38) is hoofdredacteur van Kek Mama. Ze woont samen met Navin en hun zoontjes Milo en Oliver (1,5).
Lees verder onder de advertentie
Het moment waarop ik wist dat ik moest ingrijpen, weet ik nog precies. Het was zo’n zes weken na de geboorte van onze tweeling. Milo en Oliver kregen nog minstens twee keer per nacht een flesje en aangezien ze altijd tegelijkertijd wakker werden, moesten Navin en ik iedere keer samen aan de bak. Dat is het nadeel van tweelingouder zijn: we konden elkaar nooit een nachtje ontzien, want we kwamen letterlijk handen tekort. (Het voordeel is dan weer dat de zorgtaken vanaf dag één eerlijk verdeeld werden, en dat is zo gebleven.)
Lees verder onder de advertentie
Slaapgebrek
Die gebroken nachten waren zwaar. Ik had nog verlof en kon overdag soms een dutje doen, maar Navin was een paar weken na de geboorte van de jongens weer aan het werk gegaan. Iedere ouder weet: als je weinig slaapt, ga je rare dingen doen. Zo werd onze auto weggesleept omdat we verkeerd geparkeerd hadden (verbodsbord niet gezien), zette ik mokken met onderzetters er nog onder in de vaatwasser (daar kunnen ze dus gewoon tegen, je krijgt er heel schone onderzetters van) en raakte ik voortdurend mijn sleutels kwijt (wat me normaal gesproken nooit overkomt). Maar ik wist dat ik écht in moest grijpen toen Navin op een ochtend zijn broek achterstevoren aantrok en het zelf niet doorhad. De vraag was alleen: hoe?
De oplossing kwam vrij snel. Onze vaste oppas vertelde dat zij ook nachtdiensten deed. Dan konden de kersverse ouders een nachtje bijtanken met oordopjes in en zorgde zij voor de baby’s. Ze sliep zelfs bij de kinderen op de kamer. Ik had er nog nooit van gehoord, maar er bleek een heuse naam te zijn voor deze functie: de nachtnanny. Wat een uitvinding! Ik wist niet hoe snel ik haar moest boeken voor een nachtje.
Lees verder onder de advertentie
Dankzij onze nachtnanny kregen wij wat broodnodige slaap en konden vervolgens weer een paar gebroken nachten aan. We parkeerden onze auto weer waar-ie hoorde te staan, ik wist waar ik mijn sleutels had gelaten en Navin hoe z’n broek aan moest. Leve de nachtnanny!
Meer Kek Mama? Schrijf je in voor de nieuwsbrief >
Het was eerste kerstdag, en zoals elk jaar was Marjan met haar gezin uitgenodigd bij haar ouders thuis. Dit deden ze al sinds jaar en dag elk jaar. Maar dit jaar verliep het totaal anders dan voorgaande jaren.
Op het eerste gezicht vond hij haar wat saai, zij hem ‘zo’n dj’. Toch zijn Dionne Stax en Steven Jansen al vier jaar stapelgek op elkaar. Hun leven is allesbehalve standaard, en dat willen ze ook zo houden. Al brengt hun nieuwe huisgenootje vast wat meer structuur.
Dat jullie het vroeger over alles eens waren, kwam waarschijnlijk omdat je verblind was door liefde, want nu jullie ouders zijn ben je weleens verbijsterd over wat je partner nu weer uitkraamt.
Marise is er na haar herstel van een eetstoornis heel stellig over: anderen complimenteren met gewichtsverlies is niet meer van deze tijd. Zij doet het niet meer en roept anderen op er ook mee te stoppen.
Feestjes waar alles op rolletjes loopt vergeet je meestal binnen een week. De échte verhalen en feestblunders blijven hangen dankzij mislukte kostuums, dronken Sinterklazen en Kerstmannen en gênante gedichten.