Van beestjes in potjes en liefdesverdriet tot geschaafde knieën: de kinderen (11, 9 en 7) van Nicole willen nu nog alles met haar delen, maar niet voor lang, vreest de blogger.
‘De puberteit, dat innerlijke monster dat al een decennium op de loer ligt, sluipt langzaam ons leven binnen’, schrijft ze op Momtastic.
Nicole is intens gelukkig met haar gezin. De kinderen zijn lief voor elkaar, ze durven het te zeggen als ze ergens mee zitten en praten na schooltijd ronduit over wat ze hebben meegemaakt. ‘We leven vredig en met plezier samen, maar er komt een moment dat de deuren hard worden dichtgeslagen. Dat mijn kinderen thuiskomen en direct naar hun kamer vliegen. Dat mijn zoon verandert van lief jongetje in een stinkende tiener. En dat mijn dochter zich ineens druk maakt om haar kleding, en make-up wil dragen.’
Lees ook
‘Vind je de baby- en kindertijd pittig? Wacht maar tot de puberteit komt’ >
Nicole is bang dat dingen ‘ongemakkelijk’ worden, zowel voor haar als voor haar kinderen. ‘Want misschien willen ze hun emoties niet meer met mij delen, en zeggen ze alleen maar dat het ‘goed’ met ze gaat omdat ik dan tenminste m’n mond houd.’
De blogger mist haar knuffelige peuters nu al. Zelfs zo erg, dat het soms lijkt alsof ze haar kinderen kwijtraakt. ‘Ik hoop dat ze later nog wel naar me toe komen om een knuffel te halen of om samen te kaarten, zoals ik ze leerde spelen toen ze 8 waren. Want ik merk nu al dat ik ze niet bij me kan houden. Niet hun hele leven lang.’
Meer persoonlijke verhalen lezen? Volg Kek Mama op Facebook >
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Spijt van de naam die je je kind besloot te geven, het zal niet veel mensen overkomen. Maar ze zijn er wel. En een van hen is Angela.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
