Beeld: Shutterstock
Yolanda (36) plast nog altijd in bed. Ze woont samen met Thomas en is moeder van Bo (4). ‘Hulp van buitenaf heb ik nooit gezocht: daarvoor schaamde ik me te veel.’
“Ik wist dat ik met de billen bloot moest toen het serieus werd tussen Thomas en mij. Mijn geheim begon me te veel energie te kosten. Als ik bij hem sliep, legde ik mijn telefoon onder mijn kussen. Ik stelde de wekker zo in dat ik om de paar uur werd wakker getrild. Dan glipte ik naar de wc en deed een voorzorgplasje. Thomas merkte niets van het getril, wel dat ik er vaak uitging. ‘Ik ben nu eenmaal een zeikdoos’, grapte ik, als hij daar iets over zei.
Natuurlijk raakte ik uitgeput van die gebroken nachten. Als het niet meer ging verzon ik een smoes om weer even thuis te slapen. Terwijl ik wist dat Thomas niets liever wilde dan dat ik bij hem en zijn kat zou intrekken. ‘Ik moet je iets vertellen’, zei ik schoorvoetend na twee maanden. Mijn hart bonkte in mijn keel, zo bang was ik dat hij meteen helemaal op me zou afknappen.
Toen mijn ouders uit elkaar gingen – ik was negen – begon ik weer in bed te plassen. Mijn moeder was laaiend, dacht dat ik het erom deed. Alsof ik voor mijn lol wakker werd in een nat, koud bed, met een pyjama die aan mijn lichaam kleefde. Hoe kwader ze werd, hoe vaker het gebeurde. Toen schaamde ik me al, in de puberteit werd dat nog erger. Ik wilde absoluut niet mee op schoolkamp. ‘Het gaat toch vaak goed’, suste mijn moeder. Ja, soms maandenlang; maar het ging ook weleens drie keer per week mis. Juist die onvoorspelbaarheid vond ik moeilijk.
Lees ook
‘Mijn dochter (11) plast nog steeds in bed’ >
Ik heb lang van alles ontweken. Mijn vriendinnen gingen naar Lloret de Mar, ik bleef met een smoesje thuis. Blijven slapen bij een onenightstand? Nooit. Later verzon ik trucjes. De hele avond niets drinken. Luiers maken van maandverband. De wekker per ongeluk expres fout afstellen, zodat hij midden in de nacht afliep. Tot ik de trilfunctie ontdekte en merkte dat ik daar ook wakker van werd. Hulp van buitenaf heb ik nooit gezocht: daarvoor schaamde ik me te veel.
Thomas reageerde laconiek. Wat een opluchting. ‘Als je wakker wordt in een nat bed, piep je wel anders,’ zei ik nog. Maar ik kreeg ongelijk. Hij gaat er heel lief mee om, pakt me stevig vast als ik ’s ochtends vloekend ons bed verschoon. Gelukkig gebeurt het niet vaak. Maar wel te vaak om onze dochter bij ons in bed te laten slapen.
Als ze ziek is mag het wel, dan pas ik dezelfde triltruc toe als vroeger. Het zeiltje dat ik meesleep op vakantie houd ik angstvallig voor haar verborgen. Ik weet inmiddels: ach, het is wat het is. Doordat Thomas er zo goed mee omgaat en ik een prachtige, gezonde dochter heb, kan ik denken: er zijn wel ergere dingen op de wereld dan bedplassen.”
Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.
Meer persoonlijke verhalen? Schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
