Elsa: ‘Ik schrok me kapot toen ik via de babyfoon zag wat de oppas deed’
De oppas in de gaten houden via de babyfoon, je kunt het eigenlijk niet maken. Toch deed Elsa het, en daar is ze achteraf gezien heel dankbaar voor.
Moeder Wendy Wisner is het zat, om elke – al dan niet levensbepalende – beslissing in het gezin te nemen. Maar haar taak neerleggen als manusje-van-alles, is ook geen optie.
Wendy houdt haar weekends tamelijk open en flexibel, schrijft ze op ScaryMommy. Dat heeft alleen één nadeel: tegen de tijd dat man en zij uit bed komen, de gebruikelijke klusjes zijn geklaard en de kinderen achter hun iPads vandaan zijn getrokken, heeft niemand een idee wat te doen, met die vrije tijd. Dus komt het plannen van leuke dingen steevast terecht op haar schouders – zonder veel respons van man en kinderen.
Ze wordt er nogal moe van. Vooral omdat het plannen van die weekends maar een piepklein onderdeel is van wat ze verder allemaal regelt, als moeder. Al het bedenken, plannen, beslissingen nemen; het stopt nooit, schrijft ze. Want er komt altijd wéér een dag, een maand, een jaar, waarin duizenden knopen moeten worden doorgehakt en zaken besloten. Zodat hun levens een beetje blijven lopen. Tot in de kleinste details. Zoals zorgen dat de juiste snacks in huis zijn voor de kinderen, de gymkleding op tijd schoon is, schoolbriefjes zijn ingevuld en getekend en onthouden wie wanneer op welke afspraak dient te zijn.
Lees ook
‘Leuk hoor, al die clubjes, maar ik ben toch geen taxichauffeur?’ >
Wat weer emotionele ballast met zich meebrengt, vindt Wendy. Want tegelijk wil ze rekening houden met ieders wensen, verlangens, angsten en andere gevoelens. Die weer invloed hebben op de planningen die ze maakt voor het gezin. En dat is prachtig, maar ze vraagt ze weleens af of ze haar gezin wel echt helpt met die houding. ‘Wat zou er gebeuren als ik eens een stap terug zou doen en meer zou loslaten? Zelfs als dan de chaos uitbreekt en nog steeds niemand van zijn kont komt om iets uit te voeren?’
Ze vreest dat ze het niet aan zou kunnen werkloos toe te kijken, zegt ze. Dus schikt ze zich in haar rol als manusje-van-alles in het gezin. ‘Want ik hou van mijn man en kinderen, en wíl ook alles voor ze doen’, schrijft ze. ‘Het is een vicieuze cirkel. Maar: over vijftien jaar ben ik eruit.’
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >